Anneme Vedat Milor olduğumu söylemeyin!..
Yeme-içme sektöründeki gelişmeye paralel olarak ülkemizde birçok konuda olduğu gibi affedersiniz içine s.çma sektöründe de patlama yaşanıyor!
Dün Cengiz Semercioğlu’nun Karaköy Gümrük Restoran’ın ‘lakayt işletmesi’ ve Adana İl Sınırı’nın ‘kebaplarından daha acı faturalarıyla’ ilgili yazdıklarından sonra ‘çorbada benim de tuzum olsun’ diyerek bugün Anthony Bourdain’liğe soyunmaya karar verdim.
İlk durağım kısa bir süre önce İstanbul’un ‘Oscar’lık’ simalarının damaklarında lezzet patlamaları yaşatmak için açılan 2 Michelin yıldızlı ünlü şef Wolfgng Puck’ın Spago adlı restoranı!
YERİ AYIRTTIK, YER DOLU ÇIKTI!
İki hafta önce, bir gün önceden arayıp yer ayırtarak Puck’ın leziz yemeklerini tatmak için güzel bir kız arkadaşımla Spago’ya gittik. Barın önünde Frodo Baggins ve Hobbit dostları için hazırlanmış masada yerimize geçmek için beklerken yanımıza gelen bir hanımefendi son derece nazik bir şekilde, “Size burayı hazırlatıyorum” dedi.
“Restoran bölümü burası mı? Biz yer ayırtmıştık” deyince “Restoran bölümü dolu” dedi.
“İyi de biz yer ayırtmıştık” diye ısrar edince çömeldiği yerden sağına soluna bakınıp “Hmmmm o zaman ben size (eliyle 5-10 metre ötede kapı önünde bir boş yeri göstererek) orada bir masa yapayım” deyip gitti.
MASADA DEĞİL KERVANSARAY’DA OTURDUK
Oscar beklerken Altın Ahududu ödülü alan Hollywood yıldızı gibi 10 dakika sonra kös kös kapı önünde hazırlanan ıslsak beyaz örtülü masamıza oturduk! Masamızın hali, mutfakla hemen yan tarafımızdaki ‘yemek blogger’ı’ olduklarını öğrendiğimiz ‘önemli’ insanların bulunduğu odaarasında koşturan garsonların arada bir uğradığı deve katarlarının soluklanmak için konakladığı Selçuklu kervansaraylarından halliceydi... Allah’ı var bizimle ilgilenen garson kız mutfakla ‘prestijli oda arasında’ kuranderde kalan masamıza güçlükle ulaşıp siparişlerimizi almayı başardı.
DAMAK ZEVKİM OSCAR’LIK DEĞİLMİŞ!
Güzel bir akşam yemeği yiyip sohbet etmek için gittiğimiz Spago’da yaklaşık 1 saat kadar otoyol kenarına çömelip otomobil sayan yurdum insanı edasıyla masamızın etrafında ‘prestijli odaya’ tabak taşıyan garsonları ve tuvalete giden müşterileri sayıp durduk. Vedat Milor gibi yediğim yemeğin kaç yaşında bir dananın butundan kesildiğini ya da tavuğun organik mi olup olmadığını bir lokmada anlayacak kadar damak zevki gelişmiş bir adam değilim. Ancak yediğim et, bildiğim etti! Nişantaşı’nda herhangi bir kafede yediğim etten farklı bir lezzet aldığımı söyleyemeyeceğim... Mr. Puck’ın yemekleri Oscar alır mı bilmem ama gişede kesin çakılır!
BU DA RESTORANLARA KIYAĞIM OLSUN
Spago ve İstanbul’daki diğer ‘Oscar’lık restoranlara küçük bir tavsiye!
Sizin “Eşek hoşaftan ne anlar” diyen atalarımızı mezarlarında ters döndüren Twitter’da, Instagram’da orda burada ‘hoşaf’ hakkında atıp tutan blogger’lara değil ‘gerçek’ müşterilere ihtiyacınız var! Restoranları arayıp “Biz bilmem ne sitesine yazan yemek blogger’larıyız, bizi ağırlayın restoranınızı yazalım” diyen, antrikotla bonfileyi birbirinden ayıramayacak ‘sonradan gurmeler’ dolu bir mideyle restoranınızdan ayrıldıklarında pis tabaklarla siz baş başa kalırsınız... Benden uyarması!
ADANA İL SINIRI
Adana sınırından giremez
Cengiz Semercioğlu’na 470 lira hesap kitleyen Adana İl Sınırı’na gelince! Yalnız değilsin Cengiz... Sen az bile ödemişsin! Geçen hafta sonu kentlerinde 3. Portakal Çiçeği Festivali’ni gerçekleştiren Adanalılar, buranın kebaplarını illerinin sınırından bile sokmazlar! Gelen müşterilerine ‘adamına’ göre muamele yapan, en az Mehmet Turgut’un fotoğrafları kadar ‘suni’ kebaplarının fiyatlarını her seferinde faturaya kafalarına göre yazan Adana İl Sınırı’ndaki arkadaşlar bu kafayla giderse, ‘bici bici’ ayları geçtiğinde her şeyin üstüne bir bardak acılı şalgam içip dükkânı başka bir il sınırına taşıdıklarında ‘persona non grata’ ilan edilip kapıdan sokulmazlar çok yazık olur!..
