Kekelemenin yeni adı: Çağdaş üslûp!
Sıcak…
Hem de çok sıcak…
Felâket sıcak!
Ama böyle olması normal…
Yani, havanın sıcak olması…
Neden mi?
Çünki, Ağustos’tayız…
Ağustos’ta kar yağacak değil ya…
Böyle sıcak olur..
Bu hep böyledir…
Böyle olagelmiştir…
Dolayısıyla,
Sıcakların hemen biteceğini
Hiç beklemeyelim!
Hele bir,
Şöyle biraz zaman geçsin,
Eylül’e gelelim,
Hattâ Eylül’ü de atlatalım,
İşte o zaman serinlemeye başlarız!
Neden mi?
Basit…
Hem de çok basit…
Hakikaten basit!
Yoksa farketmediniz mi?
Eylül’de havalar serinlemeye başlar da ondan!
İşte, hepsi bu…
Mevsimin gereği…
Sabredin!
Çoğu gitti, azı kaldı.
Bir,
Haydi bilemediniz bir buçuk ay sonra,
Eylül’ün ortalarında
Sıcaklar azalmaya başlar,
“Oh be!” der
Veee…
Rahat ederiz.
Diye düşünüyorum!
NEDEN HAYRET ETTİNİZ Kİ?
Şaşırmış, “Bu adam ne saçmalıyor böyle?” demiş, hattâ son zamanların modası olan “sübliminal” cinsinden mesajlar verdiğimi düşünmüş de olabilirsiniz…
Değil, vallahi değil! Şimdilerin “üslûp” zannedilen garabeti ile birşeyler karalamaya çalıştım, o kadar!
Bu yeni üslûbun özelliği her cümlede en fazla üç, haydi bilemediniz dört-beş kelimenin bulunması, yanyana yazılmaları hâlinde üç parmak yer tutacak olan cümlelerin altalta getirilmesi ama fikir ve bilgi nâmına ortada hiçbirşeyin bulunmaması ve en sonda mutlaka “…diye düşünüyorum” kalıbının yeralmasıdır. Birkaç dakikada çiziktireceğiniz ciklet gibi uzatılmış bu kekeleme kitâbesi ile sayfayı tepesinden dibine kadar sıvadıktan sonra “Ne yazdım yahu, ne üslûp! Elim kırılsın!” diyebilirsiniz, hakkınızdır!
Haftanın dört günü herbirine en az iki-üç saatimi verdiğim köşemi bugün bu bomboş ifadelerle sadece onbeş dakikada doldurabildim ve bu yeni moda üslubun hoş bir âvârelik olduğunu farkettim.
