10 Kasım için kaleme alınmış şair ve âşıkların Atatürk'e ağıtları

BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR (Yücel 1938-46)

AĞIT

Yok gayri bizlere uyku dünek vay

Kime bel bağlayak kime dönek vay

Vay amansız ecel alçak felek vay

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağyasın gayrı

Ağla gözüm ağla yaşlar dil olsun

Kurumuş dereler baştan sel olsun

Çiçek kara açsın çayır kül olsun

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

En büyük en güzel en yiğit kayıp

Dereler denizler çağlar ağlayıp

Rabbim de gözyaşı dökmezse ayıp

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Her gittiği yerde o şan verirdi

Aslan bakışını görse erirdi

Kaşları yeleden nişan verirdi

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Bakışları şimşek gibi çakardı

Yarını görürdü düne bakardı

Kürsüye çıktı mı, arşa çıkardı

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Her belâyı önler arda atardı

Dermandı her dalda hemen yeterdi

Babamızdı elimizden tutardı

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Kaybını yıldızlar bile bileler

Kırıla kanatlar sola yeleler

Kurt kuş duyup cenazene geleler

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Millet Atan gitti başın sağ olsun

Ölümü devr açsın yeni çağ olsun

Dağlar birer birer yanar dağ olsun

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Gitti her ocağın söndü alevi

Yeryüzü dediğin bir ölü evi

Cihan türbe olsa almaz o devi

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Dönmüş denizler gözyaşı taşına

Dünya ortak çıkmış Türk'ün yasına

Her evden bir ölü çıkmışcasına

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Gökler ağıtlardan titriyor kat kat

Düştü üstümüze gerilen kanat

Onsuz dünya yarım, insanlık sakat

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

O hep dolu tuttu boş atmadıydı

Söz verince yaptı aldatmadıydı

On beş yıl tek burun kanatmadıydı

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Bizdendi sevinci bizdendi derdi

Biz uyurduk o bizleri beklerdi

Uyudu nöbeti bizlere verdi

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Kuru yapraklara benzedik bu güz

Her göz kan içinde sapsarı her yüz

Milyonlarız bir babadan öksüzüz

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Gök düşsün toprağa toza belensin

Mezarına gece yıldız elensin

Şehitler doğrulsun nöbet dolansın

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

Dünya hem kahr olur hem onu gömer

Yıldızlar kandildir semalar kemer

Sus boğulayazdın sus Aşık Ömer

Türklük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

M.SAMİ AŞAR (Varlık 1967-465)

AKDENİZ GÖZLÜME AĞIT

Kalleş bir sonbahar sabahı

Saat dokuzu beş geçiyordu

Milyonlarca yürek paramparça

Gözpınarlarımızda nokta nokta sitem

Bir acı yamanıyordu beynimize

Akdeniz mavisinden

Saat dokuzu beş geçiyordu

Bir yağmur yağıyordu anlatamam

Bir anı oluyordu Mustafa Kelam

Altın sarısından

TEOMAN KARAHUN Atatürk Şiirleri Antolojisi/Varlık Yayınları-Muzaffer Raşit 1958

AĞIT

Sana öyle bir ağıt yakam ki Ata'm

Bütün varlığımla seni yaşatam.

Sana öyle bir ağıt yakam ki Ata'm

Bir milletin cümle hüznünü içine katam.

Sana öyle bir ağıt yakam ki Ata'm

Duygu duygu, mısra mısra seni anlatam.

Elimden düşüyor kalim

Ağıt yakamam

TURGUT UYAR (Atatürk Şiirleri, TDK, Behçet Necatigil s. 148-149)

GAZİ PAŞA'YA AĞIT

-Sana ağıt değil, destan yaraşır.-

Bütün rüzgârlar beni bulmalı şimdi

Şimalden, cenuptan; garptan ve şarktan

Artık süvariler başka seslerle yarışsın.

Bir dağ taşıyorum omuzlarımda,

Haşre dek götüreceğim koşaraktan.

Yiğit Paşam, şanlı Paşam, genç Paşam,

Hasretine dayanması güç Paşam.

Bir çelimsiz ışık dolanır gökyüzünü,

Bulutlar bir beyazdan ürkek, bir siyahtan kavi

Sönmeli bütün ateşleri yeryüzünün.

Uyanılmaz uykulara vardı Paşam

Nefesi daha serin, bakışı daha az mavi.

Hep Paşamın türküsünü söyleyin,

Söyleyin de garip gönlüm eğleyin.

Artık bir güz başlamış, ölümsüz,

Vatan dağlarında çiçekler solmuş.

Bir dalga ebedî seferine başlamış açık denizlerde

Cigarası sönmüş, saati durmuş;

Paşama bir hâl olmuş.

Paşam atlarına binemez artık,

Kuş uçmuş dalına konamaz artık.

Otuz yıl mukaddem kıraç bozkırlarda

Düşüncelerim büyük ve tozlu günlere karışır.

Bir alınıp bir verilen tepelerin ardında

Erkekçe emirlerin peşisıra Paşam,

Bir o yana, bir bu yana dolaşır.

Anlı şanlı, yiğit Paşam, genç Paşam;

Sana ağıt değil, destan yaraşır.

Kurtulsun dört yönün sıkıntısından bakışlarım;

Karalar karalansın, allar allansın.

Muhteşem tak-ı zaferlerin altından

Yedi düvele zafernâmeler yollansın.

Kurtardığın haysiyetin ender yeşilinden,

Bir şahin üstümüzde yüzyıllarla dolansın.

Su dursun; dağ uyansın, efendiler,

Bu gelen Paşamdır, selâmlansın!

Çocuk idim bilemedim kadrini

Şimdi ben ağlamayım da kimler ağlasın!

ORHAN ŞAİK GÖKYAY (Türk Dili 1966-182)

AĞIT - DESTAN

Bir ağıt söyleyeyim, dağlar dilinden

Dumlu'dan Ağrı'ya ün gitsin gelsin!...

Destanlar duyulsun tarih yolundan,

O günden dünlere şan gitsin gelsin...

Çekin küheylanın atlasın binsin,

Al yelelerinde yankılar dönsün.

Afyon'dan İzmir'e ordular insin.

Süngü uçlarından can gitsin gelsin...

Neymiş yarım?! Sancak çekilsin uca,

Şılasın göklerde yüceden yüce

Sormak lüzum değil, halimiz nice?

Yanan yüreklerden kan gitsin gelsin...

Sen ey yayda bir ok gibi kurulu!

Bir ok değdi, düştün yere yaralı!

Dört yanında ak mermerler örülü,

Sars devir bunları, sin gitsin gelsin...

Gökyay'ım neylesin ıssız çağlarda!

Bir ağlar bir güler, durmaz kararda,

Bir başka dağ gibi sen dur dağlarda,

Akşamdan sabaha gün gitsin gelsin...

GÜLTEKİN KÖKTÜRK SUVARLI (Şiirlerde Atatürk Cilt: 1 Aydın Su, 1964)

AĞIT

Dağlara soralım dağlara

Nasıl eriyor içinden

asıl ses vermez susar

Kara tepeler derinden

Ağaçlara soralım ağaçlara

Yeşil yapraklarından utanmış

Canevinde yüce hıçkırıklar

Tepeden tırnağa sararmış

Kuşlara soralım kuşlara

Dolamış diline acı türküleri

N'etsin bu dünyada

Küçülmüş küçülmüş gözleri

çiçeklere soralım çiçeklere

Büyümüş düşüncesi yastan

Kokular vermek için Atatürk'e

Açılmış bir beyazdan bir aldan

Göklere soralım göklere

Durgun maviliğine karşı

Bir şey der usulcadan

Ellerini uzatmış yere

İnsanlara soralım insanlara

Bir durgun halleri bin ağlamaklı

ATATÜRK diye düştüm yollara

N'etmeli n'eylemeli ne yapmalı

M.SUNULLAHN ARISOY (Atatürk'ü Anmak, Muzaffer Yüzbaşıoğlu 1971)

MUSTAFA KEMAL TÜRKÜSÜ'NDEN

IV. HEM ÖVGÜ-HEM AĞIT

Sen küçücüktün bacım, minicik;

Gözlerini masmavi dünyaya bilmeden bakardı,

Ben de gencecik bir delikanlıydım;

Okulum Dolmabahçeye'ye karşı...

Şimdi kitaplardan okuyup sevdiğim adam;

Bir Mustafa Kemal vardı.

Hani her insan ölür ya, günü gelince,

Mustafa Kemal'in daha gelmemişti günü,

Gelmemişti lâkin, ölüm komadı, bırakmadı yakasını

Bir Kısım sabahı, alıp götürdü

Sen küçücüktün bacım, minicik;

Nasılbereetli yağmur gibi yağdı

Milyonlar, ömürlerinde ilk defa

Namusuyla ağladı, bilmezsin.

Gayri bizler için yalnız karanlık vardı,

Gayri gökyüzü küçücüktü,

Dünya dar...

Hepimiz boşlukta gibiydik

Yetimdik

Çaresizdik

Sen küçücüktün basım,minicik

Küçücük, miniciktin ama

O dudukların büzülüvermişti, ağlamadan yana;

Ellerin, ellerin anlaşılmaz bir telaşla.

Artık masmavi değildi dünya,

Artık umutlu değildi yaşamak,

Benimle hüznü paylaşıyordu;

Masum ve merdâne....

Bütün denizler, bütün kuşlar,bütün ovalar,bütün dığlar

"Erkân ağlar, usul ağlar, yol ağlar"

"Ah'ınan", Of'unan" değiş işimiz

Ama yine de yanar yüreğimiz kor-ateşte...

Mustafa Kemal'in fikriyle hürüz,

Fikriyle bahtiyar...

Doğu'da en mutlu kader bizim.

Geniş yurt ufuklarında alabildiğine bir beyazılk

Mustafa Kemal'den

Yönümüz kesin, hep Batı'ya

Senden

İçimizde bir sonsuz aydınlık

Mustafa Kemal'in getirdiği

Bir karanlığa düşmeye görelim

Pırıl-pırıl bir şevk, önümüzde, işimizde

Mustafa Kemal'in...

Her şeyinle vasın, fikrin ve ülkünle

Bir acımız var ki, gözlerine sesine hasretimizden

O da sensin ölümüon alıp yitirdiği...

Yüreğimizde bir kor ateştir yanar.

"Gülşen ağlar, bülbül ağlar, gül ağlar."

İSMAİL ALİ SARAR

Atatürk İçin Bütün Şiirler

B. Süha Ediboğlu-Faruk Çağlayan 1964

AĞIT

Fotoğrafların yurdumun bütün baş köşelerinde asılı

Çerçevelerden bakışların anlamlı.

Düşüncelerin gönüllerimizde basılı

Altlarında GAZİ MUSTAFA KEMAL PAŞA

Tek söyleyişle

ATATÜRK yazılı...

Köylerden kentlere, kentlerden ıssız köylere kadar

Dairelerde, salonlarda hep sen!

Eserin, sözlerin

Aradan yirmi yıl geçtiği halde

Hâlâ yeni, hâlâ taptaze

Yaşamak bağışlayan bir rüzgâr

Üstlerinden esen...

Bu resimde Kocatepe'desin!

Sağ elin dudaklarında

Düşünceli

O an İzmir'i görmedesin!

Zaferkarşısında belli.

Bu resimde uykudasın cephede!

Toprak altında yatak, gök üstünde yorgan

Sonra, sonra ardında bütün ulusça vatan

Bu resimde Mecliste

Tarihi nutkunu söylüyorsun

Bu resimde

Cumhuriyetin onuncu yılı

Onu gençliğe emanet ediyorsun

Her gün yurdumu seyrediyorsun

Büyük meydanlardan

Samsun'dan, Ankara'dan İzmir'den İstanbul'dan

Sana açmış kanatlarını bir kuş misali

ATATÜRK

Bütün ulus, bütün vatan!...

AŞIKLARDAN AĞITLAR

AŞIK VEYSEL ŞATIROĞLU

ATATÜRK'E AĞIT

Ağlayalım Atatürk'e

Bütün dünya kan ağladı

Başbuğ olmuştu mülke

Geldi ecel can ağladı

Şüphesiz bu dünya fani

Tanrı'nın aslanı hani

İnsi cinsi cem'i mahluk

Hepsi birden ağladı

Doğu batı cenup şimal

Aman tanrım bu nasıl hal

Atatürk'e erdi zeval

Amir memur altın kürsü

Yas çekip mebsan* ağladı

İskender-i Zülkarneyin

Çalışmadı bunca leğin

Her millet Atatürk deyin

Cemiyet-i akvam ağladı

Atatürk'ün eserleri

Söylenecek bundan geri

Bütün dünyanın her yeri

Ah çekti vatan ağladı

Fabrikalar icat etti

Atalığın ispat etti

Varlığın Türk'e terk etti

Döndü çark devran ağladı

Bu ne kuvvet bu ne kudret

Vardı bunda bir hikmet

Bütün Türkler İnönü İsmet

Gözlerinden kan ağladı

Tren hattı tayyareler

Türkler giydi hep karalar

Semerkand'ı Buhara'lar

İşitti her yan ağladı

Siz sağ olun Türk gençleri

Çalışanlar kalmaz geri

Mareşal Fevzi'nin askerleri

Ordular teğmen ağladı

Zannetme ağlayan gülmez

Aslan yatağı boş kalmaz

Yalınız gidenler gelmez

Felek-el mevt'in elinden

Her gelen insan ağladı

Uzatma Veysel bu sözü

Dayanmaz herkesin özü

Koruyalım yurdumuzu

Dost değil düşman ağladı

ÂŞIK KETMER ALİ

ATATÜRK'E AĞIT

Ey koca dahi ey ulu önder

Matemin ile cihan ağladı

Vefatın herkese verdi keder

Firkatinle cümle can ağladı

Herkesin gözünden yaşlar aktı

Ziyam senin ciğerler yaktı

Bütün kainat sana aşıktı

Göklerde huri cenan ağladı

Senin sevginle dolu gönüller

Medhin çekerler her dem bülbüller

Şevk-ü şadınla açardı güller

Hazan erdi gülistan ağladı

Çizdiğim yolda biz olduk revan

Senin dehandı bu devlete şan

Yüce namınla doldu bu cihan

Tarih yazıp hameran ağladı

Türk milleti ölmüştü can verdin

Uyuşmuş damarlara kan verdin

Bütün cihana nam-ü şan verdin

Gün küsuf oldu cihan ağladı

Gittin bu alemden ey vefadar

Gökçe bir devlet kıldın yadigar

Türklük seninle eyler iftihar

Kamilen millet hep kan ağladı

Ey Kemter Ali sen bırak lafı

Yazmakla bitmez Atam evsafı

Onun yolundan gitsin ahlafı

Ona hep birden ekvan ağladı

ŞAVŞATLI ÂŞIK BİLAL

AĞIT

Bizden yüz çevirdi kahraman gazi

Bir ud saldı şirin cana ağlarım

Nasıl yetim koydu tez zamanda bizi

Ateş aldım yana yana ağlarım

Eynimden dökerim yeşili alı

Göğ giyip yas tutar beklerim yolu

Hakkın kahramanı cihanın gülü

Dünyadan el çekti ona ağlarım

Bilâl der hulusun tekmilidir vallah

Geri kalanları sağ etsin Allah

Cihangir olmuştuk elhamdülüllah

Yetişmedi bu devrana ağlarım

ÂŞIK HAZIM DEMİRCİ

ATA'YA AĞIT

Sendin hürriyetin batmak güneşi

Velâkin mühletin doldu Atamız

Böyledir Mevlâ'nın acayip işi

Verdiğini geri aldı Atamız

On Kasım'ın adı karagün kondu

Bir yıldız kayboldu bir güneş söndü

O gün bayrağımız yarıya indi

Al rengi acıyla soldu Atamız

Dost düşman üzüldü ciğer dağlandı

Mâtemler tutuldu kara bağlandı

Dönmez yola gidişine ağlandı

Kız gelin saçın yoldu Atamız

Semadan yıldızlar yere döküldü

Yerler kan ağladı dağlar söküldü

Ankara'ya Anıt-Kabir dikildi

Makberin nur ile doldu Atamız

Hazım Demirci'yim dilim duada

Şahin uçtu yavruları yuvada

Yerdde insanoğlu melek havada

Saf tutup cenazen kıldı Atamız

ÂŞIK HALİLİ

ATATÜRK'E AĞIT

Dinlen Türkiye'nin temeli çöktü

Derununda derdi olan ağlasın

Aşkıyla bizlere yaralar açtı

Ah edip gözlerim al kan ağlasın

Bindokuzyüz otuz sekiz senesi

Yine arttı bu derdimin yarası

Lokman Hekim gelse yoktur çaresi

İstanbul, Edirne, İzmir ağlasın

Derdimi söylerim dinleyin telden

Bu ölüm Allahın emri ne gelir elden

Bunca adam geldi yedi düvelden

Bu dem Çin, Japonya, Rusya ağlasın

Bir tomurcuk gülü idin Sivas'ın

Seyrederdin Erzurum'un yaylasın

İngiltere, Mısır çektiler yasın

Arabistan, Suriye, Acem ağlasın

Cenazene geldi evvel Almanya

Atam'a kan ağlıyor bütün dünya

Sana can verirdi Adana, Konya

Kalbi matem tutan merdan ağlasın

Türkiye üstüne nur gibi doğdun

Bunca savaşlarda düşmanı boğdun

Dünyada emsalsiz menendi yoğdun

Gökte melek yerde insan ağlasın

Âşık Halil ağlamanın zamanı

Bizler göremedik o adil kânı

Ankara şehrinde hûblar civanı

Kara giyip cümle âlem ağlasın

AŞIK HAYDAR

AĞIT

Gelin ağlaşalım baylar bayanlar,

Bizi var eyleyen Atamız göçtü

Bütün kan ağlıyor gençler hubanlar

Sanki Türkiye'nin temeli göçtü

Ne çare emretmiş yaradan Huda

İmkân var mı Türkler bunu unuttu

Ay tutuldu güneş girdi buluta

Bizi karanlıkta koydu da göçtü

dediler Atatürk çok ağır hasta

Dağlar inleşir işlemez posta

Ankara, İstanbul hep kara yasta

Bizi kara yasta koydu da göçtü

Yaşattın vatanı vermedin zahmet

Encamı türbende bekleriz nöbet

Eserin gitmezmi ta ililebet

Vatan temelini kurdu da göçtü

Âşık Haydar der ki bakın sözüme

Ah ettikçe kan doluyor gözüme

Kara ördün heykelinin yüzüne

Bizi böyle yetim bırakıp gitti

ÇOBAN SÜLEYMAN KAYA

ATATÜRK'E AĞIT

Tarih dokuzyüz otuzsekiz koyuldu

Atatürk'ün kara haberi duyuldu

Bütün millet Ankara'ya buyurdu

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

İstanbul'da tatlı canın aldılar

Ağlaşarak Ankara'ya saldılar

Orduların kara yasta kaldılar

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

Her tarafın doktorları geldiler

Nazik tenin makas ile deldiler

Şanlı vatan öksüz kaldı bildiler

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

Cesedine altın gümüş kazsınlar

Her şehire heykelini yapsınlar

Fevzi Paşa yas topunu atsınlar

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

Ramazan ayında Perşembe günü

Göklere dayandı ağıtın ünü

Ölüp duymasaydım ah öldüğünü

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

Biçare Süleyman ağlamaz boşa

Şanlı Cumhuriyet sen binler yaşa

Başkumandan öldü ünlü İsmet Paşa

Gece gündüz ağlamanın zamanı

Karaları bağlamanın zamanı

KERKÜKLÜ HİCRİ DEDE

ATATÜRK İÇİN YAS

Dün radyodan bir boğanak ses geliyordu

Her sayhada tesiri ciğerler deliyordu

Verdim kulağım çalmadadı yas ile artar

Çaldıkça hazinane yürek yarası artar

İçten göğe ahlarla baharlar doğuyordu

Gözler bulut olmuştu: ne yağmur yağıyordu

Sordum, dediler, öldü bu ses Ankara'dandır

Kaynaşmada şimşekle hazeldar yaradandır

Derler, Atatürk öldü, gelir sayha bu yüzden

Her şahısta kan yaş dökülür her iki gözden

Ey Türk ulusu ağala, Ata'n gitti cihandan

Dolsa yeri yer gözlerimiz dopdolu kandan

Ziruh değil, dağ dahi öz bağrını dağlar

Belki Çalabın şehid kudsiyyeti ağar

Her biri kere derdi bu sözü Tanrı'ya tekrar

Biz batsak eğer âleme kâfi bu ışık var

Burcunda küsuf etti güneş, müddeti bitti

Her Şark ilini öksüz eden bir Ata gitti.

Gaybeyledi Şark özge helâskar ricali

Simayı dehadan kocaman ruhlu Kemale

Garmın dahi en sevgil imehtabı müniri

Şark illerin aşlıca gamharü zahiri

Lakin bu keder yeryüzünün kalbini yardı

Yıldızların üstündeki âlem kara sardı

Ay yandı, güneş söndü, sema yıldızı soldu

Mahşer mi, miat mı bugün vah neler oldu

Tesiri bunun hep kürei arza yetişti

Sanki bu küre devreye gelmez, daha düştü

Mümkün mü ulus ağlamasın can kafesinde

Millet tedi, millet dedi ta son nefesinde

Arzeyle o doktora çabuk gitmeye zinhar

Muhtacı ilac olmuş olanlar daha çok var

Bülbül ötüyor, çırpınıyor soldu çiçekler

Lak işte seherdir uyuma il seni bekler

Bayram günüdür kutluluyor bak seni züvvar

Dur sen de kutlula en sevgili salâr

Ağ yüzde karanlıkta serilmiş saçı kaldır

Çıksın güneşin, illeri aydınığa saldır

Ey şanlı kocak Türk ocağından kalan arslan

Hep ülke senin kudretinin seyrine hayran

Üstadı tabiat seni tek sevdi doğrusu

toprağını en ruhu mukaddesle yoğurdu

Lakin seni beklerdi o günden ki bu hilkat

Geç geldin ise p ek çabuk gittin yine rihlet

Gittin, fakat en parlak olan ay gibi akdın

Bitmez bu cihan kalbine bir yara bırakdın

Yordamlı, hilal kaşlı, yiğit yıldırım oğlan

En güçlü onurlu Atatürk, özge yavuz han

Acuna senin gülbedenin yerleşmezken

Olsun mu bu dar türbe acep cismine medfen

Tabutun gök âlemi sıtında getirsin

En şanlı emanettir anı hakka yitirsin

Ağ yüzle bugün Tanrına mihman olacaksın

Sen kürsii kudside makamın bulacaksın

Türkü yaratan, milleti yoktan var eden

Olsun bu sezavari adem ey Dede, heyhat...

Ki der, Atatürk öldü, ona inanma kanma

Binler yaşar, ancak diridir, sen öldü sanma

Ölmez Atatürk, ölmeyen aşar komuşdur

Milletler için Tanrı'dan ilham okumuştur

Ölmez Atatürk, ölmeyecek, ölmeyecektir

Azminden onun Türklük ebed dönmeyecektir

Ey sevgili bilgiçlerimizle uslu ozanlar

Ey sin daşı altında yatan kutlu yazanlar

Ey ruhu Kemal ile Ziya, Hamid ile Ekrem

Matem tutunuz önce sonra kutlayın hem

İsmet İnönü eyledi arş üzre tecelli

Geldi Ata'nın kardeşi can buldu teselli

Vardı İnönünü gün önüne durdu beraber

Taptı ulu Türk oğluna imanla erenler

Müstakbel içün mucizeden hutbe buyurdu

Bir kat daha parlattıracak şanla bu yurdu

Ey Türk ulusu kutlulanın siz yine tekrar

Hiç batmayacak, batmayacak sizde güneş var.