18 Mart Çanakkale şiirleri 2, 3, 4, 5 kıtalık! En güzel, resimli, anlamlı, uzun, kısa 18 Mart Çanakkale Zaferi şiirleri

18 MART ÇANAKKALE ZAFERİ ŞİİRLERİ

18 MART ÇANAKKALE

Bulutlar sarmıştı her yanı,

Kapkara bir geceydi,

Yağmur,bardaktan boşalırcasına,

Sağnak gibi yağıyordu,

Yedi düvelin gemilerinden yükselen,

Top,tüfek sesleri,

Her yanı inletiyordu,

Mustafa Kemalin askerleri,

Aslanlar gibi dövüşüyordu,

Ve Çanakkale kahramanca,

Düşmana selam veriyordu,

Kükrüyordu tepeden,

Mustafa Kemal,

Vatanıma ayak basacaksa düşman,

Yaşamanın ne gereği var,

En son nefer ölünceye kadar,

Dövüşeceksiniz aslanlar,

Görecek bütün dünya,

Ne aslanlar doğururmuş,

Emineler, Hatçeler, Ayşeler, Fatmalar.

ALİ OSMAN YILMAZ

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ

Çanakkale dediğin manasızdır sanma sen

Ordaki şehitlerdir tarihlere şan veren

Vatan toprağı için can ile serden geçen

Korkuyor bu kafirler tüyleri diken diken

Su üstü mayın dolu nusret toplar mayını

Bir yandan Elizabeth düşünüyor canını

Komayacağız yerde şehitlerin kanını

Korku bilmez bu millet artıracak şanını

Mehmedoğlu Seyyid'in mermiyi kaldırışı

Dünya durdu, dönmüyor seyreyliyor yarışı

Anlayacak kafirler bucağı ve karışı

Türküm başkaldırdı ki zaferdir haykırışı

Gaza, cihad nasib et Türk milletine ya Rab!

Anzak, Hindu, İngiliz... Hepsi harab ve bitab

Her renk, her dil, her kıta bilsin ki bu kutlu ab

Çanakkale suyu bu ne Rum dinler ne Arab

Anafarta, Dardanos, Boğalı, Seddülbahir

Türktedir bu topraklar dünyada evvel ahir

Kayboldu İngilizler bilinmiyor nerdedir

'Çanakkale Geçilmez' bu da açık gerçektir

SAMET MEHMET BORA

BİR YOLCUYA

Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın

Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.

Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın

Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda

Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda

İstiklal uğrunda, namus yolunda

Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.

Bu tümsek, koparken büyük zelzele,

Son vatan parçası geçerken ele,

Mehmet'in düşmanı boğduğu sele

Mübarek kanının kattığı yerdir.

Düşün ki, haşre dek kemiğin, etin

Yaptığı bu tümsek, amansız çetin

Bir harbin sonunda bütün milletin

Hürriyet zevkini tattığı yerdir.

NECMETTİN HALİL ONAN

BÜLENT ECEVİT - ÇANAKKALE

“Söyle arkadaşım” dedi Anadolulu Mehmet

Yanıbaşında ki Anzak erine

“Nerelerden kopup gelmişin

Neden çökmüş bu mahsunluk üzerine”

“Dünyanın öbür ucundan” dedi gencecik Anzak

“Öyle yazmışlar mezar taşıma

Doğduğum yerler öylesine uzak

Örtündüğüm topraksa gurbet bana”

“Dert edinme arkadaşım” dedi Mehmet

“Değil mi ki yurdumuzun koynundasın ilelebet

Sende artık bizdensin

Sende bencileyin bir Mehmet”

Çanakkale toprağının

Üstü cennet altı mezar

Kavga bitmiş mezarlarda

Kaynaş olmuş yiten canlar

“Ya sen” dedi Mehmet

Oyun çağındaki İngiliz erine

“Yaşın ne senin kardeş

böylesine erken buralarda işin ne”

“Yaşım sonsuza dek on beş”

dedi ufak tefek İngiliz eri

“Köyümde askercilik oynar

coştururdum trompetle bizimkileri

Derken kendimi cephede buldum

Oyun muydu gerçek miydi anlamadan

Bir sahici kurşunla vuruldum

Sustu boynumdaki trompet

Son verildi böylece oyundan bozma işime

Gelibolu’da bana bir yer kazıldı

Mezar taşıma ‘Onbeşinde trampetçi’ yazıldı

Öyküm de künyem de bundan ibaret…”

Yağmur yağıyordu usul usul toprağa

Gözyaşları düşerek üstüne sanki

Damla damla ağlıyordu uzaktan uzağa

Sahibini yitiren bir trompet

“Ya sizler” dedi Mehmet

Dünyanın dört kıtasından

Mezar dolusu erlere

“Hangi rüzgar savurdu sizleri

bu bilmediğiz yerlere?”

Kimi İngiliz’di kimi İskoç

Kimi Fransız’dı kimi Senegalli

Kimi Hintli kimi Nepalli

Kimi Avustralya’dan Yeni Zellanda’dan Anzak

Gemiler dolusu asker

Her biri niye geldiğinden habersiz

Gelibolu’nun oya gibi koylarından sızarak

Tırmanmışlardı dağa bayıra

Siper siper yara gibi yarılan toprak

Mezar olmuştu savaş ardından onlara

Kiminin burada yattığı sanılır

Kiminin adı bilinse de mezarı bilinmez

Kiminin de mezar taşında

On altı,on yedi on sekiz yaşında

Ebedi istirahate çekildiği yazılı

Çanakkale topraklarında

Her birinin erken biten yaşam öyküsü

Eski yazıtlar gibi taşlara böyle taşlara böyle kazılı

“Anlamaz mıyım”dedi “halinizden kardeşler”

adına yazılı taşı bile olmayan asker

Anadolulu Mehmet

“Bende yüzyıllarca yaban ellerde

Neyin uğruna bilmeden can vermişim

Kendi yurdum uğruna can vermenin tadına

İlk kez Çanakkale’de ermişim

Uğrunda can verdikçe vatanlaştı ancak

Ekip biçtiğim padişah mülkü toprak

Değil mi ki sizler alamazsanız bile

Bu topraklar almış sizleri basmış bağrına

Sizlere de vatan sayılır artık Çanakkale…”

Çanakkale toprağının

Üstü cennet altı mezar

Kavga bitmiş mezarlarda

Kaynaş olmuş yiten canlar

Bir garip savaştı Çanakkale Savaşı

Kızıştıkça kızgınlığı dindiren

Ara verdikçe ateşe düşmanı kardeşe

Döndüren bir savaş

Kıyasıya bir savaştı

Ama saygı üreten bir savaş

Yaklaştıkça birbirine

Karşılıklı siperler

Gönüllerde yakınlaştı

Düştükçe vuruşanlar toprağa

Dostlar gibi kaynaştı

Savaş bitti

Ölenler kaldı sağlar gitti

Köylü köyüne döndü evli evine

Kır çiçekleri geldiler akın akın

Çekilen askerlerin yerine

Yaban gülleri dağ laleleri papatyalar

Kilim kilim yayıldılar toprağa

Siper siper

Toprağın savaş yaralarını örttüler

Koyunlar koruganları yuva yaptı kendine

Kuşlar döndü gökyüzüne kurşunların yerine

Çiçeğiyle yemişiyle yeşiliyle

Silah yerine sapan tutan elleriyle

Geri aldı savaş alanlarını doğa

Can geldi toprağa silindikçe kan izleri

Yeryüzünde cennet oldu öylece

O cehennem savaş yeri

Şimdi Çanakkale Gelibolu

Bahçe bahçe

Ülke ülke

Mezar dolu

Üstü cennet altı mezar

Çanakkale toprağının

Kavga bitirmiş mezarlarda

Kaynaş olmuş yiten canlar

“Huzur içinde uyusun”

Vuruştukları topraklarda

Kavgadan kinden uzakta

Yanyana dostça yatanlar

ÇANAKKALE DESTANI

Yaşamaz ölümü göze almayan.

Zafer, göz yummadan koşana gider.

Bayrağa kanının alı çalmayan,

Gözyaşı boşana boşana gider!

Kazanmak istersen sen de zaferi

Gürleyen sesinle doldur gökleri

Zafer dedikleri kahraman peri

Susandan kaçar da coşana gider.

Bu yolda herkes bir ey delikanlı

Diriler şerefli ölüler şanlı

Yurt için döğüşen başı dumanlı

Her zaman bu şandan, o şana gider

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin

Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.

Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,

O ne müthiş tipidir, savrulur enkazı beşer.

Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.

Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak

Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,

Bir hilal uğruna yarap ne güneşler batıyor.

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker

Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.

Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.

MEHMET AKİF ERSOY

ZİYA GÖKALP - ÇANAKKALE

Uzaklarda bir ada var,

Halkına derler İngiliz,

Hem medeni, hem canavar,

Fendinden emin değiliz.

Doğrulukta Rus Kazağı,

Onun yanında sofudur.

Topu tutar dört bucağı

Denizlerin Moskofu’dur.

Budur en gizli emeli:

Müslümanlar uyanmasın!

Uçtan uca İslam ili

Kendine arpalık kalsın..

Allah dedi: “Kabul olsun”.

Ümmetimin bedduası,

Dağılsın ordusu Rus’un,

İngilizlerin donanması..

Türk dedi: “Demek yaradan

Kurtarmayı ister bizden;

Karaları Kızıl Rus’tan,

Denizleri İngiliz’den…

Türk köyünden kalktı geldi.

Hazırladı siperine…

Bu geliş ok gibi deldi,

İngiliz’in ciğerini.

Moskof dedi İngiliz’e:

“Çanakkale aşılmalı;

Kızıl, Kara, Akdeniz’e

Hakimiz, anlaşılmalı…”

İngiliz, Fransalı’yı,

Aldı beyaz kotrasına…

Tutmuşum sandı yalıyı,

Geldi Boğaz sefasına…

Beş Mart’ta iki donanma,

Kal’amıza saldırdılar…

Toplarımız coşkun suya,

Zırhlıları daldırdılar…

İngilizler korktu kaçtı,

Rus ümidi kesti artık;

Anarşistler bayrak açtı,

Rus ilinde düştü Çarlık…

Çok geçmeden birdenbire,

Parçalandı Rus ülkesi,

Sevinçle düştü tekbire,

Elli milyon Türk’ün sesi…

Ancak “Turan” hayal değil.

Hakikata döndü bugün…

Türk bilecek yalnız bir dil,

Bizim için bu düğün…

Çanakkale dört devlete,

Galebeye sen çevirdin!

Çar kölesi yüz millete,

İstiklali sen getirdin!

Senden ötürü bilsen daha,

Kurtulacak nice ülke…

Ne Afrika, ne Asya’da,

Kalmayacak müstemleke…

Çünki nasıl karalarda,

Artık yoksa Rus zorbası;

Gezemeyecek deryalarda,

İngiliz’in donanması…

ÇANAKKALE ZAFERİ

Her şeyi hesaplayıp yurdumuzu böldüler

Bizi yok etmek için sürülerle geldiler

Türk'ü tanımadılar gafletlere daldılar

Mehmetçiği görünce kanı dondu kurudu

Mehmetçik şehit oldu vatanını korudu

Düşmanlar tekniğiyle işini kolay sandı

Her taraf cehennemdi ateş barut ve kandı

Çanakkale geçilmez; o ne müthiş destandı

Can verdi Mehmetçikler vatanını korudu

Ya ölüm Ya istiklâl; buydu şartı şurutu

Cephede her yer müthiş, kan barut kokuyordu

Mehmetçik mermisizdi süngüyü takıyordu

Ölüme emir almış dualar okuyordu

Taarruz için değil ölmek için yürüdü

Düşmana dehşet saldı vatanını korudu

İşte böyle ölümü ölümsüzlük bilmişler

Ne engin iman gücü, ölürkende gülmüşler

Anladı ki düşmanlar yanlış yere gelmişler

Onları aynı anda büyük korku bürüdü

Bizim şehitler ölmez onlar öldü çürüdü

Der Mikdatî askerin her biri bil ki zahit

Cengaverce savaştı vatan uğrunda şehit

Kazanmayı bildiler imanlarıydı ahit

Şadolsun ecdadımız vatanını korudu

Ölen düşmanları da Mehmetçikler kürüdü

MİKDAT BAL

YİĞİDİM / ŞEHİDİM

Bakmakla bilinmez kıymetim/kadrim

Her karşı toprağım kutsaldır benim

Uğruma binlerce şehitler verdin

Al kanla yazıldı tarih defterim

Vurulup koynumda yatan yiğidim

Kıyamette elbet sana şahidim

Bu vatan uğruna gitti gençliğin

Göklerden verildi rütben şehidim

Vatan bir cehennem gibi yanıyor

Dünya bizi mağlup olmuş sanıyor

Suskun duran millet bir uyanıyor

İttifaklar Mehmetçiği tanıyor

Kahramanlar burda çoktur seçilmez

Şehitlik şerbeti kolay içilmez

Bir nefes anında umman geçilir

Bilinir ki Çanakkale geçilmez

Burası Türklerin ebedi yurdu

Her Mehmet bir tabur düşman vurdu

Böylece tüm dünya şanın duydu

Yedi Düvel mecbur selama durdu

Dinle beni dinle anla ey gencim

Yiğitler koynumda artar direncim

Atanın yazdı takvime göre

Seninle akranım ben de çok gencim

Huzurla şad olsun ruhu atanın

Pişman oldu soyu bana çatanın

Sonsuza dek sana kutsal vatanım

(Bu)Övünç binlerce kefensiz yatanın

Ey gencim ecdadın bedel ödedi

Uğratma namerdi yurduma dedi

Üzme sen Ata'nı incitme emi

Görevi ilahi bilincindendi

Şöhreti saygıyla söylenip geldi

ZEKİ İ. KIZILIŞIK

ÇANAKKALE

Gün geçmiş, yıl geçmiş ne yazar.

Her karış torağında bin, şehit bir mezar.

Yeryüzünde yaşadıkça, tek dişi canavar.

Türk milleti aynı destanı yine yazar.

Sen rahat uyu ey şanlı şehit.

Gölgesinde gölgelen al bayrağın.

Hangi kem göz sana edebilir nazar.

Türk milleti aynı destanı yine yazar.

Yedi cihana yeter yazdığın destan.

Gök kubbe ay, yıldız sana verir selam.

Çanakkaleyi düşmana yaptınya mezar.

Türk milleti aynı destanı yine yazar.

Dünya döndükçe Çanakkale yine geçilmez.

Kanınla suladın toprağı hangi canlı seni bilmez.

Sen yazdın cihana şanlı tarihi artık kim bozar.

Türk milleti aynı destanı yine yazar.

ŞEFİK AYDEMİR

ÇANAKKALE DESTANI

Yıl 1915

18'indeyiz Martın.

Kendine gel biraz!

Pek tekin değildi Çanakkale'nin suyu,

Geçilmez bu boğaz...

Geçilmez bu boğaz...

Bizi

Ne topun yıldırır,

Ne kurşunun.

Çünkü artık

Başladı cengimiz.

Er meydanında bulunmaz dengimiz...

Sen misin Mustafa Kemal'im ileri diyen?

İşte fırladık siperden.

Sırtına yüklenmiş kahraman

Seyit 276 kiloluk mermiyi,

Koşuyor bataryasına ateşler içinden.

Bu mermi denizlere gömecek Elizabet'i Buvet'i...

Yanıyor bugün Anafarta'lar yanıyor

Denizler yanıyor,

Dağlar yanıyor.

Zafer bizimdir artık

Düşman zırhlıları batıyor...

Türk'üm,

Muzaffer olarak doğmuşuz bir kere.

Bir karış toprak uğruna Kimimiz şehit oluruz.

Kimimiz gazi.

Hiç değişmez bu yazı.

Dünyada her yer geçilir belki

Lâkin geçilmez Çanakkale Boğazı...

FAHRİ ERSAVAŞ

ÇANAKKALE KAHRAMANLARI

Malım, mülküm

Eşim, dostum

Yarim demediniz

Hiç tereddütsüz

Gidip can verdiniz

Elimde bardağım

Çayımı rahat içebiliyorsam

Çünkü siz orda öldünüz

Daha onbeşinde, onaltısında

Kurşunlara yürüdünüz

Helal edin hakkınızı

Yapabildiğim tek şey bugün

Bir Elhamla, iki damla gözyaşı

Ruhunuz şadolsun

Çanakkale Kahramanları

AYŞE ADLIM

ÇANAKKALE DİYARINDA

Denize takılan kilit

Dünyayı kaldıran yiğit

Alaylar var toptan şehit

Çanakkale diyarında

Kahraman şehit cavuşlar

Şehitliğe uçan kuşlar

Savaşta yeni buluşlar

Çanakkale diyarında

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ

Çanakkale bizimdir

Kimseye vermeyiz

Hakkımızla savaşırız

Çanakkale'yi geçirmeyiz

Toprağımızı vermeyiz

Çanakkale'yi geçirmeyiz

Çanakkale geçilmez

Türkoğlu yenilmez

Bayrağımızı koruruz

Nice çocuklar için

Rahat olsun çocuğumuz

Çanakkale'yi geçirmeyiz

Nice düşman yeneriz

Çanakkale'yi geçirmeyiz

Kırmızı beyaz bayrağımız

İçin canımızı veririz

NAİME DEMİREL

ÇANAKKALE

Övün, ey Çanakkale, cihan durdukça övün!

Ömründe göstermedin bin düşmana bir düğün.

Sen bir büyük milletin savaşa girdiği gün,

Başına yüz milletin üşüştüğü yersin!

Sen savaşa girince mızrakla, okla, yayla,

Karşına çıktı düşman çelikten bir alayla.

Sen topun donanmayla, tüfeğin bataryayla,

Neferin ordularla boy ölçüştüğü yersin!

Nice tüysüz yiğitler yılmadı cenk devinden,

Koştu senin koynuna çıkar çıkmaz evinden,

Sen onların açtığı bayrağın alevinden,

Kaç bayrağın tutuşup yere düştüğü yersin!

Bir destana benziyor senin bugünkü halin,

Okurken duyuyorum sesini ihtilalin.

Övün, ey Çanakkale ki, Sen Mustafa Kemal’in

Yüz milletle yüz yüze ilk görüştüğü yersin!

FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL

AKINCILAR

Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik

Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik

Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!

Bir yaz günü geçtik tuna

Çanakkale Akrostiş Şiir

Çanakkale geçilmez dediler, geçilmedi!

Analar ağladı, oğullar savaştı.

Ne olursa olsun dediler, cepheye gittiler;

Analar ağladı, oğullar savaştı.

Kürdü, Türk'ü Laz’ı Çerkez’i,

Kimi Harbiyeli, kimi liseli.

Ağası da var, çiftçisi de,

La İlahe İllallah! diyerek savaştı hepsi,

En sonunda kazandılar bu büyük zaferi!

YAHYA KEMAL BEYATLI

ÇANAKKALE TÜRKÜSÜ

Çanakkale içinde aynalı çarşı

Anne ben gidiyorum düşmana karşı.

Çanakkale içinde sıra sıra selviler

Binbaşı oturmuş asker öğütler.

Çanakkale içinde bir kırık testi

Anneler babalar ümidi kesti

Arı burnundan çıktık yan basa basa

Düşmanlar kaçıyor, kan kusa kusa.

ZAFER MARŞI

Tarihi çevir, nal sesi kısrak sesi bunlar

Delmiş Roma'nın kalbini mızrak gibi Hun'lar

Göktürkler, Uygurlar, Oğuzlar, Peçenekler

Türk'ün tarihine binbir zafer ekler

Dünya atımın nalları altında ezildi

Kaç haçlı sefer göğsüme çarpınca kesildi

Bir gün gemiler dağlara tırmandı denizden

Kudret ve zafer bizlere miras dedemizden.