Sosyal becerinin önemi

Çalışma hayatında başarının, yükselmenin ve iyi para kazanmanın yeni koşullarını irdeleyen Harvard bağlantılı bir dizi çalışma yayınlandı.

Çalışmaların bence en çarpıcı sonucu, bu yüzyılda işverenlerin, daha fazla para verecekleri ve işyerinde yükseltip önemli görevlere atayacakları kişilerde aradıkları koşul, sosyal becerilerinin yüksekliği ve takım çalışmasına çok yatkın olmalarıydı.

Bu bana sürpriz ve çarpıcı geldi; çünkü yüzyılımızda insanlar sosyalleşmeden hızla uzaklaşıp hayatın bu yönünü sadece sosyal medya aracılığıyla doldurmaya çalışıyorlar.

Birçok iş dalında sosyal medya becerisi, başarının şartı gibi algılanırken şimdi de gerçek sosyal becerilerin, yani eski tür, geleneksel yüz yüze sosyalleşmenin önemi vurgulanıyor.

Bence bu durum, 21’inci yüzyılın en zorlu sosyal çelişkilerinden bir tanesini oluşturacak.

*

Dijital devrim süreçleri, her iş dalının çalışma koşullarını baştan aşağıya değiştirdi. Şirketler hem iş stratejilerini hem de iç örgütlenmelerini bu yeni dijital koşullara uygun düzenlemek için uğraşıyorlar.

Buna da “dijital dönüşüm” adı veriliyor. Dijital dönüşümlerde iş örgütlenmeleri ve kafa yapıları da değiştiriliyor. Bunu ciddi ve başarılı şekilde yapan şirketler ön plana çıkıp lider oluyorlar.

Şimdi durum böyleyken, değişen koşullara uyum sağlanmışken şimdi de bir sosyal beceri ihtiyacı çıktı. Çözülmesi gereken sorunlara bir de bu eklendi.

Dijital dönüşüm dünyası içinde yeni çalışma koşullarına adapte olmuş insanların sosyal becerileri hayli zayıf. Çünkü bu yeni dünyada, sosyal medya evreninde yüz yüze klasik sosyalleşmelere yer yok, bu dijital ortamda sanal biçimde hallediliyor.

Ama şimdi iş âlemi diyor ki: “Ben işte yükselteceğim, yüksek paralar vereceğim çalışanlarımda eski tip klasik sosyalleşme becerileri olmasını istiyorum.” Bu istek öylesine güçlü ki, yapılan son araştırmalara göre çalışma hayatında başarının en temel kriteri bu sosyal beceriler olmuş.

*

Her iş dalında bireysel becerilere, başarılara çok önem verilse de bu başarılı insanların takım ruhu içinde çalışabilmesine daha çok önem veriliyor.

Hatta bu boyut öylesine önem kazandı ki, bazı business okulları, anaokulundaki eğitim modellerinden esinlenerek ders sistemlerinde değişiklikler yapıyor. Anaokullarında çocukların bir arada oynayarak öğrenmelerine çok önem verilir ya, bu üniversiteler de yetiştirdikleri kişilere temelde anaokulunda öğretilen işbirliği ve birlikte oyun oynama, aynı takımın oyuncusu olma becerilerini vermeye çalışıyorlar.

Bakalım dijital devrim dünyamız bu yarattığı muazzam çelişkiyi nasıl çözecek, ne tür açılımlar getirecek? Bir yandan sosyal medyayla, bireysel becerilere yapılan vurgulamalarla insanlar sosyalleşmeden uzaklaştırılırken, öte yandan onlara başarı kriteri olarak sosyalleşme şartı getirmenin yarattığı çelişkiyi bakalım nasıl çözecekler?

Bizim gibi sosyal medyanın önemli olduğu ve işsizlik meselesinin hayli ağır yaşandığı bir ülkede bu çelişkinin nasıl çözüleceğini iyi takip edip anlamalıyız.