Prof. Dr. Nami Çağan bir başkaydı

57. Ecevit Hükümeti’nin Orman Bakanıydı. Daha önceki hükümetlerde de Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı ve Maliye Bakanı olarak görev yapmıştı.

Benim yakın arkadaşımdı. O zamanlar TBMM’nin karşısında bulunan Orman Bakanlığı’na gider onunla sohbet ederdik. Gitmediğim zamanlar, “Suat Bey, mutlaka gel. Konuşacak çok şey var,” derdi.

Aslında bu bir aldatmacaydı. Benim onu rahatsız etmemek için gitmediğimi düşündüğünden, böyle bir zorlayıcı yola başvurur, ben de koşarak giderdim.

Küçük işlere saplanıp kalmayan, ufku geniş bir bilim/siyaset adamıydı.

Rahmetli Ecevit’in çağrısı ile DSP’den milletvekili olduğunu söylemişti. Ecevit, vermiş olduğu bu kararda, belli ki yanılmadığını anlamış ve onu sürekli yanında, bakanlar kurulunda tutmuştu.

Bazı öğlenleri onunla Mülkiyeliler Birliğine veya onun çevresindeki küçük yemek birimlerine giderdik.

Ne onun ve ne de benim çevremde bir koruma olmadan!

Orman Bakanlığında, Nami Hoca’nın kurmay başkanı, yani müsteşarı- daha sonra milletvekili olan- sayın Harun Öztürk idi. Ona çok güvenir, bütün kararları onunla tartışırdı.

CAHİT ÇETİN’İN ÜZÜNTÜSÜ

Nami Hoca’yı çok seven ve onun adını en çok ananlardan biri de Tariş Zeytin Başkanı Cahit Çetin’dir.

Ölüm haberini alınca hemen beni arayarak derin bir üzüntü içinde olduğunu söyledi.

“Nami Çağan Bakan, Türk zeytinciliğine en büyük hizmeti geçenlerden biridir,” dedi.

Gerçekten de haklıdır sevgili Başkan Çetin! Benim de içinde bulunduğum, Nami Hoca’nın yurtsever/zeytinsever icraatlarından birini anlatayım;

Orman niteliğini yitirmiş alanlarda (2B denilen) yasal olarak orman ağaçları hariç hiçbir ağacın yetiştirilmesi mümkün değildi.

Oysa Ege bölgesinde yüz binlerce hektar alan 2B statüsü içindeydi. Bu alanlar, zeytin yetiştirilmesine son derece uygundu.

İşte Nami Hoca, benim de bazılarına katıldığım toplantılarda başta zeytinciliğin amiral gemisinin başkanı Cahit Çetin olmak üzere herkesi dinledi.

Ve 2B alanlarının zeytin yetiştirilmesi amacıyla kullanılmasına izin verdi.

Onu çok özleyeceğim. O kadar çok ortak anılarımız, onunla o kadar benzer yanlarımız var ki, duymakta olduğum hüzün kolay kolay azalmayacak!