Ukrayna bir yıl daha savaşmayı sürdürebilir mi?

Kara Sürü isimli bir havan topu birimi, üç taraftan Rus saldırısı altındaki Kurakhove'nin etrafının sarılmasını engellemeye çalışıyor.

BBC ekibi bu havan topu birimi ile güvenli bir evde buluştu.

Çatışma yorgunu bu askerler arasında, sivil hayatta vegan aşçılık, sanatçılık ve internet sitesi geliştiricisi olarak çalışanlar var.

Ortak noktaları ise tamamının cepheye gönderilmek için gönüllü olmaları.

"Savaşmaya devam"

Komutanları Surt, Rusya'nın ülkesini işgalinden kısa bir süre sonra orduya katıldı.

Başlarda savaşın üç yıl sürebileceğini düşündüğünü anlatıyor. Bugünse zihinsel olarak kendisini on yıl daha savaşmaya hazırladığını söylüyor.

Onlar da Donald Trump'ın bu savaşa son vermek istediğini biliyorlar.

Ukrayna lideri Volodimir Zelenskiy ve Rusya lideri Vladimir Putin de müzakerelere hazır olduklarını duyurdu. Ancak sürdürülebilir bir anlaşma düşüncesi halen bir hayal olarak görülüyor.

Surt, Trump'ın koyduğu hedefi küçümsemiyor ve "Oldukça hırslı bir insan ve bence bunu yapmaya çalışacak" diyor.

Ancak 31 yaşındaki Ukraynalı, bir müzakerenin sonucu konusunda hayalci değil:

"Biz gerçekçiyiz, Ukrayna için adalet olmayacağını anlıyoruz. Birçok kişi evlerinin roketler ve mermilerle yıkıldığını, sevdiklerinin öldürüldüğü gerçeğini sindirmek zorunda kalacak ve bu zor olacak."

Ona müzakereyi mi yoksa savaşmayı mı tercih ettiğini sorduğumuzda, Surt kesin bir tonla "Savaşmaya devam" diyor.

Bu ekibin çoğunun paylaştığı bir görüş.

Vegan aşçı Serhiy, müzakerelerin savaşı geçici olarak durduracağına inanıyor ve "Çatışma bir veya iki yıl içinde yeniden başlar" diyor.

Serhiy de mevcut durumun Ukrayna için "iyi olmadığını" kabul ediyor. Ancak o da savaşmaya devam etmeye hazır. Öldürülme ihtimalinin "sadece mesleki bir tehlike" olduğunu söylüyor.

Dinlenirken de eğitime devam

Ekibin sanatçısı olan Davyd ise Trump'ın kaygı verici şekilde öngörülemez olduğunu düşünüyor ve "Ukrayna için çok iyi veya çok kötü olabilir" diyor.

Bu havan topu birliği bir hafta cephede kalıyor, bir sonraki haftayı ise dinlenerek geçiriyor. Ancak istirahat süresince bile eğitime devam ediyorlar. Bunun onları motive ettiğini söylüyorlar. Dondurucu bir havada, havan toplarını ateşlemek için tatbikat yapıyorlar.

Bu ekibe yakın zaman önce Almanya'daki güvenli hayatını gönüllü şekilde geride bırakan Denys de katıldı.

Denys, bu kararını, "Kendime şu soruyu sordum: Ukrayna'nın var olmadığı bir dünyada yaşayabilir miyim?" ifadesiyle açıklıyor.

Ukrayna'nın cephedeki savaşı kaybediyor görüntüsü içinde olduğunu isteksizce kabul ediyor ve devam ediyor:

"Eğer kalkıp denemezseniz kesinlikle kaybedersiniz. Olduğum yerde yatıp sonucu kabullenmek yerine en azından savaşı kazanmaya çalışırken ölürüm."

Ancak Denys, birliğindeki bazılarından farklı olarak Ukrayna'nın en azından ateşkesi düşünmesi gerektiğini düşünüyor.

Ukrayna'nın kayıplarının resmi olarak açıklanandan, 400.000'den fazla ölü ve yaralı, daha fazla olduğunu düşünüyor.

Daha geniş yaş gruplarının askere alınmasının sorunu çözmeyeceğine inanıyor:

"Savaşmaya istekli askerlerin çoğu ya öldü ya da çok yorgun. Ben kendim için ateşkes istemiyorum ancak uzun yıllar bu savaşa devam edemeyiz."

Savaş yorgunluğu hakim

Ukrayna'nın üçüncü büyük şehri olan Dnipro'ya da savaş yorgunluğu hakim.

Şehir düzenli olarak Rus füzeleri ve insansız hava araçları tarafından hedef alınıyor.

Hava saldırısı sirenleri gece gündüz aralıklarla çalıyor. Şehir halkı siren sesine ara verildiği sükunet anlarında tiyatro gibi aktivitelerde bir nebze olsun normal hissetmeye çalışıyor.

Ancak Kaydaş Ailesi isimli mizahi oyunun öğleden sonraki gösteriminde, halen savaşı hatırlatan şeyler var. Oyun ölen askerleri anmak için bir dakikalık saygı duruşu ve ardından Ukrayna'nın milli marşı ile başlıyor.

Kamuoyu yoklamaları, Ukrayna'nın müzakere etmesine yönelik desteğin arttığını gösteriyor.

"Misafirlik güzel ama evde olmak daha iyi"

Seyirciler arasındaki Ludmila, ülkenin aldığı yardımların yeterli olmadığına işaret ediyor ve "Bu yüzden oturup müzakere etmek zorundayız" diyor.

Kseniia ise, "Kolay bir cevap yok. Askerlerimizin çoğu öldürüldü. Bir amaç için, topraklarımız için savaştılar. Ama ben savaşın bitmesini istiyorum" diyor.

Ateşkes için en güçlü sesler, çatışmalardan kaçmak zorunda kalanlardan çıkıyor.

Tiyatronun yakınında bulunan eski öğrenci yurdundaki bir sığınakta, dört yaşlı kadın geride bıraktıkları evlerini hatırlıyor.

87 yaşındaki Valentina, sığınağa hiçbir şeyleri olmadan geldiklerini, kendilerine ayakkabı, giysi ve yiyecek verildiğini söylüyor.

Kendilerine iyi bakıldığını anlatıyor ve "Misafirlik güzel ama evde olmak daha iyi" diyor.

Valentina'nın evi artık Rus işgali altındaki topraklarda.

Dört kadın da bir barış için müzakere yapılmasını istiyor. Ancak 89 yaşındaki Mariia, "yaratılan cehennemden sonra birbirlerinin gözlerinin içine nasıl bakabileceklerini" bilmediğini söylüyor.

Mariia devam ediyor: "İki tarafın da askeri olarak kazanamayacağı zaten açık, bu yüzden müzakerelere ihtiyacımız var."

Eğer müzakere masasına oturulursa, bu kadınlar gibi birçokları en büyük fedakarlığı yapmak zorunda kalabilir. Ukrayna'da barış için yaşadıkları toprakları unutmak zorunda kalabilirler.