Normal hayata dönmüşüz hiç söylemiyorsunuz
Market ve arada küçük yürüyüşler ile sınırlı benim sokak ile sosyalleşmem.
Geçen hafta ile birlikte çok uzun süredir çıkmıyordum. Ta ki, düne kadar.
Bir çıktım amanda aman.
Sokaklar tıklım tıklım.
Trafik maşallah eskiyi aratmıyor.
Trafik ışıklarında cam silen çocuklar iş başı yapmış bile.
Hatta araba camları açılmış, müzik sesleri yükselmiş.
Maske desen eh…
Takan var evet ama takmayan da bir hayli fazla.
Kısa kol kıyafetler, şortlar, elbiseler fora.
Hatta bir değil üç-beş kişide açık ayakkabılar, terlikler falan gördüm.
Kafamda deli sorular dolanmaya başladı:
-Ben de bir sorun mu var?
-Ben neyi kaçırıyorum?
-Acaba bunalıma girdim de farkında mı değilim?
-Hayata neden bu kadar çabuk adapte olamıyorum?
-Hayır benim evde oturmamam mı gerekiyor acaba?
-Ben neden evde oturuyorum?
-Evden çıktığımda alışverişi ve işlerimi halledip koşa koşa neden eve gidiyorum? İnsanlar ciddi ciddi sohbette, gülüşüyor, havalar güzel. Kendine gel Esin…
Gibi gibi dolanıyor deli cümleler.
Tamam bahar geldi gevşedi gönül telleri ama Sağlık Bakanı “Aman dikkat” diyor.
“Normal bir hayata dönmek gibi değil bu aman dikkat” diyor da diyor.
E ben böyle duyuyorum. Yani Türkçesi bu… Anladığım bu...
Acaba bu sokakta hiç bir şey yokmuş gibi takılan ahali hangi dilde dinliyor bakanı ya da doktorları.
Ya da gerçekten normalleşme olmuş da bana mı haber vermiyorsunuz?
Harbi gönül koyarım. Bak şimdiden söyleyeyim.
