1 Temmuz işletme bayramı
Uzun zaman sonra önceki gün itibariyle tüm yasaklar kalktı ve uzun süredir sahneye çıkamayan sanatçılar da peşi sıra sahneye çıkıp şarkılarını seslendirdi.
Dile kolay şarkıcılar bir seneye yakındır sahneye çıkıp şarkı söyleyemiyor, mekanlar da kapılarını açamıyordu.
Ve önceki gün itibariyle hareketlilik başladı. Ve kiminle konuşsam “Bugün bizim bayramımız” diyerek çoşkularını dile getirdi.
Düşünün sekiz aydır ara ara kapalı ara ara kısıtlı kapılarını açan restoranlar bile 00:00’da müziğin sesini kapattıktan sonra mekanlarını açık tutmaya devam etti.
Ve hangi işletmeciyle konuşsam “1 Temmuz işletme bayramı ilan ettik” dedi.
Ve önceki gün;
-Herkes çok mutluydu.
-Garsonlar canla başla çalışıyordu.
-Sanatçılar heyecanlıydı.
-Çoğu sanki ilk kez sahneye çıkıyor gibiydi.
-Şarkı söylemeye doyamadı.
Ne güzel. Oh be!
1 Temmuz günü 13:00 uçağı ile İzmir’e giderken ben de heyecanlıydım. Havaalanında Berkay ile karşılaştım.
Berkay “Akşama Alaçatı Köyiçi'nde Şerefe’de sahneye çıkıyorum. Ardından Afyon’a bir düğüne gidiyorum. Bu ay inanılmaz yoğunum ve çok mutluyum” diyordu.
Uçaklarda yer yoktu.
Hatta gün boyu Osmangazi Köprüsü’nde yoğunluk olduğuna dair haberler geldi.
Hatta bir arkadaşım “Trafik o kadar çok ki, saatlerdir yoldayım ama akşam eğlencesine yetişeceğim. Trafik bile beni yıldıramaz” dedi.
Anlayacağınız uzun süredir hissetmediğimiz tüm çoşku 1 Temmuz itibariyle yaşanmaya başladı.
Ve hatta evine ekmek parası götüremeyen personel para kazandı ve yüzleri gülüyordu. Çoğu, "Esin Hanım çok oturduk şimdi çalışma zamanı" diye sevinçlerini dile getirdi.
Bundan daha güzel bir şey olabilir mi?
İşletmeciler tarafından özgürlük günü olarak ilan edilen 1 Temmuz günü çoşkulu ve güzeldi.
Umutlar korona illetinden bir an önce kurtulup hayatın böyle devam etmesi yönünde.
Çalışmaya, üretmeye devam etmek istiyor herkes.
