Ferhan Şensoy'un ardından
Bazı insanları anlatırken eksik kalırsınız. Hatta o insanlar için bazı cümleler kurarken, "Acaba yanlış mı söyledim" der iki kez düşünürsünüz. Ve özellikle bu insanlar bu dünyadan göçüp gidince, hangi cümleyi kurarsanız kurun eksik kalırsınız.
Asla tamamlanmaz.
İşte Ferhan Şensoy onlardan.
Usta ile lise yıllarında tanıştım. Lise arkadaşları ile aylar öncesinden biletimizi alır giderdik Ferhan Şensoy'u izlemeye İstiklal Caddesi'ndeki Ses Tiyatrosu'na.
Gözlerimizi ayıramazdık. Şiir gibi oynardı.
Oyundan çıkıp saatlerce Ferhan ustayı konuşurduk. Doyamazdık. Birkaç kez bazı oyunları izlediğimizi hatırlıyorum. Hatta yeni bir oyun çıksa da izlesek diye beklerdik.
Sonrasında mesleğe başladıktan sonra de, sayısız kez karşılaştık, sohbet ettik.
İnanılmaz bir aurası vardı. Fakat çoğu zaman mesafeliydi. Öyle çok gülmezdi. Öyle çok içli-dışlı olmazdı. Fakat asla rahatsız etmezdi bu durum.
Sonuçta o Ferhan Şensoy'du ve her şeye hakkı vardı. İsterse konuşur, isterse güler, isterse sohbet eder, isterse buz gibi dururdu. O derece kredisi vardı benim üzerimde.
Sonra kızlarıyla tanıştım. Bir keresinde küçük kızı Derya Şensoy'u izlemeye Ses Tiyatrosu'na gittim. Ferhan Usta kızını perdenin ardından izliyordu.
Ben çoğu zaman o perde arasından izleyen Ferhan Usta'yı izledim.
Belki de, kızı heyecanlanmasın, kendini rahat hissetsin diye oradan izliyordu.
Sonra Derya-Ferhan Şensoy ve anneleri Derya Baykal ile oyundan sonra o mekanda uzun uzun sohbet ettik. Derya Baykal, "Esin kızlar bu kırmızı koltukların arasında koşuşturur, çoğu zaman uyurlardı biz prova yaparken. Biz oyun oynarken. Burada büyüdüler" deyince hayal ettim.
İki kızın o mücevher gibi parlayan salonda muhteşem yıllarda büyümesini. "Ne şanslılar" dedim içimden. Sonra da yüzlerine.
Çünkü Ferhan Şensoy ve Derya Baykal'ın kızlarıydı. Ve en önemlisi o salonda, o evde büyümüşlerdi. Ferhan'a da Derya'yı da aşırı severim.
Ve evet çok şanslılar.
Ve evet bizler de çok şanslıyız.
Derya Baykal ve Ferhan Şensoy'dan ötürü.
Düşünün bu dünyada, aynı atmosferde yaşadığımız çok kıymetli insanlar var. İkisi de onlardan.
Bu yüzden Ferhan Şensoy ustanın öldüğü haberi gelince içim cız etti. Ailemden birini kaybetmiş gibi oldum. Uzun bir an durdum, düşündüm. Gözümden onca yıl geçti. Ustalı günler.
Güle güle usta. Biz de kızların gibi şanslıyız evet.
Çünkü seni tanıdık. Senin yazılarını okuduk, oyunlarını izledik. Seni hiç unutmayacağız.
