Kadın hikayelerinin arkasında durun

Şiddet her yerde elbet. Ki son yıllarda artık dijital dünyada şiddeti konuşuyoruz.

Ve ne yazık ki, ben de defalarca dijital dünyada şiddete maruz kaldım. Hem de maalesef ki en çok hemcinslerimden.

Ki bu dijital şiddete uğrayanların en başında da Pınar Altuğ gibi ünlü isimler geliyor. O da genellikle dijital şiddet mağduru. Ve bunu da maalesef genellikle kadınlardan yaşıyor. Hanımlar gelin bugün bundan vazgeçelim. Bitsin artık bu dijital şiddet. Siz kendinize yapılmasını istemediğiniz hiçbir şeyi başka bir kadına yapmayın.

Yapmayın ki, biz kadınlar daha çok güçlenelim.

Ve lütfen erkek çocuklarınızı;

-Paşam.

-Aslanım.

-Evimin reisi.

-Erkek kadın işi yapmaz.

-Sen erkeksin göster pipini.

Gibi sözlerle yetiştirmeyin.

Ya işin en korkunç yanı da ne biliyor musunuz? 'Kadın' demekten korkan bir toplum olduk.

Herkesin dilinde 'bayan'.

Üstelik bunu artık kadınlarda yapıyor. Her tür eğitimi almış, her tür kültüre sahip kadınlarda yapıyor maalesef. Bu en basit düzey. En başta bu dili değiştirmek görevimiz.

Örneğin en başta kadına neden kadın dememiz gerektiğini ve kadın demeye neden utandığımızı anlamalıyız.

Evet gerçekten en başta bununla başlamak gerek.

Kadın demeye utanıyoruz. Çünkü kadın hakkında beyinlerimizde kültürümüzden, genlerimizden, çocukluğumuzdan gelen ve ve yerleştirilen tuhaflıklar var. Mesela yolculuklarda "Bayan yanı" denilen kavramda oluşan kadını korumaya çalışmaktan başlıyor sistem. Orası bayan yanı aman haaaa. Cızzzz!!!

Özellikle "Bayan yanı" istiyorum ile başlayan cümleler beyinlere yerleştirilen zorbalardan bayanı koruma güdüsü bizlere daha da işin içinden çıkılmayacak bir noktaya getirdi.

Erkek egemenliğinin hüküm sürdüğü bu ülkede kadınlar için toptan bir devrim yapılması gerekiyor. Bunun çözümünün başka bir yolu yok.

Eğer kadın için bu devrim olmazsa daha çok kadın ölecek. Daha çok kadın tacize ve şiddete uğrayacak. Ve bunun için de utanmaya devam edecek.

Peki diyeceksiniz ki, özgür kadınlar yok mu bu ülkede.

Var elbet.

O özgür kadınların da bilinç altında şöyle korkuları var;

-Aman laf söz olur kıyafetime dikkat edeyim.

-Aman bilmem kim ne der şimdi dikkat edeyim.

-Aman laf atarlar şimdi elbise giymeyeyim.

-Aman gece taksiye binmeyeyim. Tacize uğrarım.

-Aman şimdi trafikte bir laf etmeyeyim. Arabamı tekmelerler. Beni takip ederler.

-Aman şimdi ben böyle söyleyeceğim ama yanlış anlaşılacak.

-Aman oturmama kalkmama dikkat edeyim.

Diye uzayıp giden bir liste var.

Evet kadınların çoğu özür. Ben de kendimi öyle zannediyorum. Özgür olduğumu düşünüyorum. Ama hala yeteri kadar sesimi çıkartamıyorum. Hala özgür bir erkek gibi istediğimi söyleyemiyorum. İstediğimi giyemiyorum. İstediğim zaman kendimi koruyamıyorum.

Artık kendi memleketimde sırf başıma bir şey gelecek korkusuyla çoğu zaman evden bile çıkmak istemiyorum.

Yani buna demokratik ülkelerdeki kadınların tam anlamıyla özgürlüğü gibi özgürlük diyorsanız evet özgürüz.

Bir başka kadını didikleyen.

Bir başka kadını yerin dibine sokan.

Bir başka kadının kocasına, sevgilisine göz diken.

Bir başka kadına iftira atan.

Bir başka kadın hakkında selilüti var diye konuşan.

Bir başka kadın hakkında "Saçlarının dibi çıkmış" diyen.

Bir başka kadın için kilo almış diye laf söyleyen.

Bir başka kadın hakkında kocasından çok mutsuz diye dedikodu yapan.

Bir başka kadının işini engelleyen.

Kadınların bu gününü değil hiçbir gününü kutlamıyorum. Ve lütfen sizler de bari bugün sessiz kalın. Boşuna "Kadınlar Günü Kutlu Olsun" tadında paylaşımlar yapmayın.

Sahtekarlığınız artık mide bulandırmıyor.