Ben size üç dememiş miydim!

Türk medyası en adisinden, en kalitelisine kadar ortak bir hastalıktan muzdarip.

“Unutkanlık”

Bunun toplumun “zeka kalitesi” ortalamasına bağlı olduğunu düşünmüyorum.

Daha farklı bir nedeni olmalı.

Çünkü bu denli hafıza noksanlığı zeka düşüklüğünden bağımsız bir şey olmalı.

Özel bir durum.

Geçenlerde benim de ilgi ile takip ettiğim bir internet sitesinde şöyle bir başlık gördüm.

“Meğer Marmaray AK Parti projesi değilmiş”

Bunu da Oktay Vural’ın bir sosyal medya mesajından öğrenmişler.

Üzülsem mi, gülsem mi bilemedim.

Medyanın ortalamasına oranla çok daha kaliteli ve derinlikli bir yayındı bunu yapan.

O yüzden güldüm.

Böyle bir hafızasızlığa ya da cehalete mi demeliyim!

Elbette AK Parti projesi değil Marmaray.

Bunu 7 yıl önce, Marmaray açılışı sırasında yazdım.

Marmaray’ın tüm hikayesini.

1980’lerin başında düşünüldüğünü, 1989’da projelendirildiğini, 1990’ların sonunda MHP’li Ulaştırma Bakanı Enis Öksüz zamanında hayata geçirilmek üzere tüm hazırlıkların tamamlandığını yazıp açılışa bu işe start veren Prof. Enis Öksüz’ün de davet edilmesi gerektiğini yazdım.

Yukarda Allah var, dönemin AK Parti hükümeti benim yazıdan sonra Prof. Enis Öksüz’ü de açılışa davet etti.

Enis Hoca gitti mi, gitmedi mi bilmiyorum.

Diyeceğim o ki, birkaç sene öncesini bile hatırlamayan bir toplumuz.

Toplumu geçtik, medyanın eliti bile balık hafızalı.

Böyle bir durumda geçmişten ders almamız imkansız.

O yüzden de aynı hataları tekrar tekrar yaparak zaman kaybediyoruz.

Yazık!

Bankalar, sattıkları otomobillere fahiş zam yapan otomobil üreticilerini, avantajlı kredi kapsamından çıkarmışlar.

İyi yapmışlar.

Fırsatçılıkla mücadele gerekir.

Ama inşaat firmaları da en az otomobil üreticileri kadar hatta daha da fırsatçı bir tavır içindeler.

Onlar da düşen kredi faizlerinin sağladığı avantajı hemen zamma çevirerek tüketici lehine yapılan ya da öyle zannettiğimiz bir düzenlemeyi avantaja çevirmeyi başardılar.

Bankalarımız otomotivciye gösterdikleri hassasiyeti inşaatçılara niye göstermediler anlamak mümkün mü?

Koç Grubu niye Türkiye’nin en saygın grubu haline geldi hiç düşündünüz mü?

Yanıtı basit.

Toplumsal meselelerde herkesten önce duyarlılıklarını ve tepkilerini göstermekten çekinmiyorlar da ondan.

İstanbul Sözleşmesi ile ilgili yaptıkları çıkış da bunun son örneği.

Şimdi bazıları “Koç Grubu söylemese daha iyiydi. Söyledikleri doğru olsa bile şimdi tam tersi bir tepki olacak” diyormuş.

Bu da şahane bir itiraf.

Türkiye’de ne söylendiğinin değil, kimin söylediğinin önemli olduğunu gösteren.

Hükümetten değilseniz doğruyu söyleme hakkınız bile yok.

Tarımla ilgili son yazımda Tarımsal Araştırma Enstitüleri’ni anlatmaya çalıştım.

Birkaç örnek verdim.

Yalova’dan, İstanbul’dan, Ankara’dan, Antalya’dan.

Bunların stratejik olarak ne kadar önemli olduğunu, tarımın lokomotifi olabileceğini yazdım.

Ama bir şeyi eklemeyi unutmuşum.

Osmanlı döneminden kalma ender korunmuş yerlerden biri olduğunu yazdığım Beykoz’daki enstitünün artık olmadığını.

Bu enstitünün arazisi, içinde yer alan Abraham Paşa Konağı nedeniyle bir buçuk yıl kadar önce yayınlanan bir Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile Milli Saraylar’a devredildi.

Yani artık yok.

Fatih Sultan Mehmet’in vasiyeti falan derken, bu büyük hükümdarın sonsuzluğa kadar içinde beklediği Fatih Camii’ni de unutmamak lazım.

Bana göre bu caminin bahçesi, İstanbul’daki tüm camiler içinde en huzur vereniydi.

Bahçesindeki asırlık ağaçların gölgesinde kılınan cenaze namazlarının bile yarattığı his eşsizdi.

Peki o bahçe şimdi ne halde biliyor musunuz?

O ağaçlar gitti.

Artık kel bir bahçesi var Fatih Camii’nin.

Hani miras falan ya.

Acaba o güzelim ağaçları, dinlerarası diyalogcu kılıçla mı kesti Diyanetimiz.

Birinci çoğul şahsın, birinci tekil şahsı da kapsadığını unutmadığımız zaman.