Okulları kapaçmayabiliriz!

Doğu Akdeniz’de Türkiye’nin haklı tezleri ve bu tezlere dayanan hukuki uygulamaları oldu yakın zamanda.

Mavi Vatan kavramı ile de oldukça önemli avantajlar sağladı.

Ancak sözde müttefiklerimiz olsun ya da parçası olmaya çalıştığımız AB ülkeleri olsun tüm uluslararası camia Türkiye’nin karşısına dikildi.

Sonuçta Türkiye, Doğu Akdeniz’de haklı olarak hak iddia ettiği bölgelerden şimdilik kaydı ile de olsa çekilmek, araştırma gemilerini Antalya Körfezi’ne çekmek durumunda kaldı.

Türkiye Mavi Vatan konsepti ile kendi karasuları ile Libya karasuları arasında kendi deniz sınırları ile orantılı bir ekonomik alan oluştururken, Mavi Vatan fikrini geliştiren akılların ortak bir söylemi vardı.

“Mısır ile ilişkileri normalleştirir isek, aynı anlaşmayı Mısır’la da yaparak hem Mısır’a hem de Türkiye’ye büyük bir avantaj sağlayabiliriz.”

Ancak o ilişkiler bir türlü normalleşmedi ve bu arada Mısır, bizim Libya ile yaptığımız anlaşmanın bir benzerini Yunanistan ile yaptı.

Ama yine de Türkiye’nin çok da damarına basmak istemediği için Meis Adası’nı bu anlaşmanın kapsamı içine almadı.

Türkiye’ye “Sana çok da düşmanca davranmıyorum” mesajı veriyordu.

Şimdi Mısır, Türkiye’ye bir kez daha göz kırpıyor.

Üstelik de anlaşması olan Yunanistan’ı kızdırmak pahasına.

Mısır, Doğu Akdeniz’de hidrokarbon yani doğalgaz arama ihalesine çıkıyor.

Ancak ihaleye çıktığı bölgenin sınırlarını belirlerken Türkiye’nin ilan ettiği hassasiyetlere tamamen uyuyor ve Türkiye’nin “Münhasır ekonomik bölge” sınırlarına uyarak, bu alanları ihale kapsamı dışında tutuyor, buralarda bir hak iddia etmiyor, buraları arama kapsamına almıyor.

Çok net biçimde Türkiye’ye kapı aralıyor. "Sana saygı duyuyorum, senin tezlerine karşı çıkmıyorum" diye neredeyse bağırıyor.

Bu sesi Yunanistan duyuyor ve tepki gösteriyor.

Türkiye'nin duyup duymayacağını ise henüz bilmiyoruz.

Ama Mısır ile ilişkileri normalleştirmenin Türkiye’ye sağlayacağı faydalar ortada iken...

Bu normalleşme her iki ülke açısından da iktidarın çok sevdiği “Kazan-Kazan” sonucunu doğuracağı herkesin kabul ettiği bir gerçekken...

Acaba meşhur “inat” burada da mı geçerli olacak!

Mursi'nin hatırı ağır mı basacak!

Büyük bölümü youtube üzerinden yayın yapan bazı televizyonlar var.

Bunların işi gücü sokak röportajları yapmak.

Normal röportajlar değil, sokaktaki insanın bilgi seviyesini ölçen röportajlar.

“Dindarım” diyenin Din’in kurallarından haberinin olmadığını, “Askerliğimi Kıbrıs’ta yaptım tabii ki bilirim” diyenin Kıbrıs’ı Karadeniz’de bir ada zannettiğinin ortaya çıktığı “cehalet” röportajları.

Bunu izleyenlerin kimileri gülüyor, kimileri ise cehaletin boyutuna ve yaygınlığına hayıflanıyor.

Ben ise bu röportajların cehaletin ve cahilin lehine olduğunu düşünüyorum.

Bu röportajlar cehaleti normalleştiriyor, yaygınlaştırıyor, kabullenilmesine neden oluyor!

Sosyal medya vasıtasıyla zaten normalleşen ve çoğunluk olduğunu anlayarak cüretini arttıran cehalet, bu gibi röportajlar vasıtası ile daha da kabul edilebilir bir durum haline geliyor.

Geçmişte, “pre sosyal medya” dönemde cehalet utanılacak bir şeydi.

Cahil genel olarak daha az konuşur, görüş belirtmekten kaçınır, bilgiye saygı duyardı.

Cahil gelişme ihtiyacı içinde olurdu çoğunlukla.

Kendisi değilse bile çocuklarını geliştirmek isterdi.

Sosyal medyanın icadından sonra cehalet bu çekingenliğinden vazgeçti.

Çoğunluk olduğunu, yaygın olduğunu fark etti.

Tekil olarak rastlanılan “cahil cüreti” yaygın toplumsal bir olay haline dönüştü.

Çoğunlukçuluk geçerli olmalıydı ve çoğunluk onlardaydı.

Yanlış anlamayın sakın, bu bize özgü bir durum da değil.

Amerika’da kongre basanlar da bunlar, Fransa’da sarı yelek giyerek sokağa inenler de!

Hatta Avrupa’da ırkçılığı yükseltenler de!

Bu nedenle izlediğiniz o videoları gülmeyin.

Onlar cehaleti normalleştiriyor.

Normal olanın yayılması kolaylaşıyor.

Kamu özel sektör işbirliği ile yapılan otoyolların bir yandan Hazine’yi, bir yandan da vatandaşı soyduğu artık tartışılmayan bir gerçek.

Hazine üzerinden ve dolara bağlı yüksek fiyatlar nedeniyle zaten bu otoyolların sahibi müteahhitler tarafından soyulan vatandaşın bir de “ekstradan” kazıklanması ise açgözlülüğün sınır tanımaması.

Diyelim ki, bu yollar veya köprülerden geçiyorsunuz.

Ancak OGS ya da HGS bakiyeniz yetersiz.

İşletmeci kısa bir süre bekliyor ve arkasından 10 katı cezayı geçiriyor.

Böyle bir insafsızlık, böyle bir hukuksuzluk yok.

Olamaz da.

Ya da yolu sık kullanmadığınız için yanlış bir gişeden geçtiniz.

OGS’niz veya HGS’niz olduğu halde nakit gişesinden geçtiniz.

Hop yine ceza.

Hem de ne ceza.

Yahu fotoğrafı çekmişsiniz, plaka belli HGS veya OGS’den düş değil mi!

Hayır.

Böyle yapmıyor.

10 liralık geçişe 100 TL ceza.

Anında.

İadesiz taahhütlü.

Bazı gişelerde ise kaça geçtiğiniz ya da size kaç lira geçirdikleri de belli değil.

Sözde orada geçiş ücretini göstermesi gereken bir led tabela var ama hiçbir şey yazmıyor.

Ücret Allah’la otoyol işletmecisi arasında.

Bunca şikayete, bunca isyana rağmen kimse de kılını kıpırdatmıyor.

Ne de olsa o müteahhitlerin dokunulmazlığı var memlekette.

Yolların sahibi de onlar olurca siz mi yoldan geçiyorsunuz, yol mu sizden geçiyor belli değil.

Ama sanki ikinci seçenek daha gerçekçi gibi.

Söylediğimiz şeylerden bugün, söylemediğimiz şeylerden yarın sorumlu olacağımızı unutmadığımız zaman.

Hafta sonları sözde sokağa çıkma yasağı var.

Büyük bir palavra.

Yasak masak yok.

Herkes sokakta.

Sokaklar hafta içi günler kadar kalabalık.

Trafik hafta içine yakın yoğunlukta.

Ne yasağa uyan var ne de bunu doğru düzgün denetleyen.

Zaten denetlemek de mümkün değil.

Bu kadar kalabalığa ceza kesmek dahi imkansız.

Hafta sonu yasağının tek etkisi AVM'lerin açılmıyor olması, esnafın para kazanamıyor olması.

Bunun dışında kurala uyan yok.

Bu yüzden de bu saçma sapan hale gelmiş, uygulaması olmayan yasağı kaldırın da, kurallara saygı duyan az sayıdaki vatandaşı üzmeyin, mağdur etmeyin.

Çok sayıda vatandaşa da yasaları ve kuralları çiğnemenin normal olduğu hissini yaşatmayın.