Saygı ile
Bugün çok önemli bir Bayram’dır.
Türklerin 1683 yılında Viyana önlerinde başlayan gerilemesinin Türk tarihinin en büyük komutanlarından birinin, tarihe geçen bir emri ile Eskişehir’de, Kütahya’da, Afyon’da durdurulmasının ve sömürgeleştirilmiş Osmanlı’dan yeni ve bağımsız bir devlet çıkarılmasını sağlayan Zafer'in yıldönümüdür.
Son 250 yılı “savunma destanları” ile örtmeye çalışmış bir milletin 250 yıl sonra yeniden bir “hücum destanı” yazmasının 99’uncu yılıdır.
Bazılarının küçümsemesine inat 200 bini aşkın mevcutlu ve modern donanımlı Yunan ordusuna karşı 190 bine yakın mevcutlu ve atlı birlikler ve kağnılardan oluşan Türk ordusunun büyük bir savaşıdır.
Türklerin 13 bin, Yunanların 70 bin civarında ölü, yaralı ve esir kaybı verdiği bir büyük savaştır.
Bu savaş kazanılmasa idi de elbette bir Türkiye olacaktı ama muhtemelen bugünkünün yarısı büyüklüğünde olacaktı.
Ve belki de tam bağımsızlığımız için 1940’larda yeniden savaşmak zorunda kalacaktık.
Muhtemelen 2. Dünya Savaşı’na babalarımız, dedelerimiz yollanacaktı.
Büyük bir olasılıkla Ayasofya kilise olmuş olacaktı.
Muhtemelen İstanbul’un ve Boğazların sahibi Türkler olmayacaktı.
Bu son saydıklarım muhtemelen elbette.
Ama muhtemel değil, kesin olan bir şey var ise bu büyük zaferi Atatürk ve arkadaşlarına borçlu olduğumuz.
O yüzden bazı şerefsizler bu zaferden onun ve silah arkadaşlarının adını silmeye, bu zaferi küçümsemeye kalkışmasınlar.
Sonrasında yaptıklarına karşı çıkıyor olsanız bile, Cumhuriyet, laiklik ve devrimcilik sizi kudurtuyor olsa bile bu savaşı yapanlara saygı duyun.
Onlar ki, sizin zürriyetinizi bile korudular bu savaş sayesinde.
Saygı gösterin.
