İktidarın tek umudu

Türkiye’de yalandan bir çevre bilinci ve geri dönüşüm politikası oluşturulmaya çalışılıyor.

Ben ise gülüyorum.

Böyle bir bilinç oluşturulmaya çalışıldığı da yok, böyle bir çaba da.

Tam aksine her alanda olduğu gibi bu konuda da hızlı bir geriye gidiş içindeyiz.

Bunun son örneği sokak toplayıcılarının güvenlik güçleri tarafından engellenip toplayıcıların sokaklardan toplanması.

Türkiye’de her kentin bir atık üretim miktarı var.

Bu İstanbul’da kişi başına 1,30, Ankara’da 1,14, İzmir’de 1,32 kg.

Kişi başına en fazla atık üreten illerimiz sırasıyla Muğla, Balıkesir, Aydın, Antalya ve Tekirdağ.

En az atık üretenler ise Kahramanmaraşlılar Trabzonlular, Mardinliler, Erzincanlılar ve Kayserililer.

Gelişmiş ülkeler bizden daha fazla atık üretiyorlar ama bu ürettikleri atıkları dönüştürme konusunda bizden çok daha başarılılar.

Avrupa’da atıkların geri dönüştürülme oranı yüzde 50.

Bu işi en iyi yapan ülke atıklarının yüzde 63’ünü yeniden kazanan Avusturya. Almanya da ona yakın bir oran tutturmuş.

En müsrif ülke gibi algılanan ABD’deki oran ise yüzde 35.

Peki ya Türkiye?

Sıkı durun.

Yüzde 7.

Avusturya’nın 8’de biri.

Avrupa ortalamasının yedide birine yakın.

Ambalaj atıklarını dönüştürmekte ise biraz daha iyiyiz.

Yüzde 20 oranında dönüştürebiliyoruz.

Bu atıkları üreten firmalara atıkları geri kazanma zorunluluğu getirilmiş olması bunda bir etken ama en önemli etken sokak toplayıcıları.

Firmaların ve belediyelerin beceremediğini onlar beceriyor.

Geri kazanılan bu ambalaj atıklarının büyük bölümünü sayıları 500 bin olarak tahmin edilen sokak toplayıcıları kazandırıyor.

Onlar da olmasa oran daha da gerileyecek.

Ama şu anda suçlu muamelesi görüyorlar.

Yıllar önce Ayşe Kulin bir grup öğrenciye anlatmıştı.

Başlangıçta bu sokak toplayıcılarına çok kötü gözle baktığını ve evinin önünde gördüğünde hem kızıp hem şikayet ettiğini ama sonrasında yaptıkları iyin önemini kavrayıp onlara büyük saygı duymaya başladığını.

Benzer bir aydınlanmayı umarım bu ülkeyi yönettiğini zannedenler de yaşar.

Ve kayıt dışı diye toplayıp eziyet ettikleri bu toplayıcıların, onların yapamadığı bir işi yaptığını, onların kuramadığı bir sistemi iyi kötü kurduklarını görürler.

Marketlerde naylon torbayı 25 kuruşa satmakla olmaz bu işler.

O sokak toplayıcıları siyasetçiler ve yakınlarına uyarak "çevreciymiş gibi” yapmıyor, miş gibi yapmaktansa gerçekten bir iş yaparak daha hakiki bir hizmet yapıyorlar dünyaya.

Onları sokaklardan topluyorsunuz ama etkili ve yetkili tanıdıkları olmaması onların suçu değil.

Prof. Dr. Gülsün Sağlamer.

İTÜ’nün efsane rektörlerindendi.

Dünya kadın rektörler birliğinin kurucularından ve ilk başkanlarından.

Üniversiteye İTÜ’de gitti.

İTÜ’de bitirdi.

Sonra Cambridge’de devam etti.

Yeniden İTÜ’ye döndü.

Bitirdiği okula rektör oldu.

Oradan da emekli.

Ama hala okulda en saygın, en sevilen, her sorunda mutlaka çözüm unsuru olan herkesin sevdiği ve saydığı bir öğretim üyesi.

Gülsün Hoca, dün üniversitesine gidiyor ve kapıdaki “Giremezsiniz” diye durduruluyor.

Çünkü rektörlüğün emri varmış.

Ve 76 yaşındaki Gülsün Sağlamer otomobilinden iniyor, “Beni girerim” diye yürüyerek hayatını geçirdiği okuluna giriyor.

İTÜ’nün atanmış rektörü, seçilmiş efsane rektör olmasını bir kenara bırakın 76 yaşındaki kadın bir öğretim üyesine hangi had ve hangi insanlık ve hangi ahlakla böyle davranmayı kendine hak görebiliyor.

Bir özür bile dilemediğine göre bu durumdan bir üzüntüsü falan yok atanmış rektörün.

Her türlü göreve o görevi yapmaya en az layık olan kişiyi bulup atamak konusunda hiç şaşmayan bir kritere sahip olan iktidar, terbiye değil, insanlık özürlü bu durum karşısında acaba atadığı rektör gibi mi düşünüyor merak ediyorum.

Dün Galatasaray Genel Kurulu’nun son bölümünü utanarak izledim.

Mustafa Cengiz yönetimi, kendisini eleştiren herkese ceza vermiş meğer.

Onlarca kişiye sadece ve sadece eleştiri yaptıkları için ceza verilmiş.

O kadar ki, bir Divan üyesine bile Divan kürsüsündeki eleştirilerinden dolayı ceza vermiş yönetim ve onun tetikçisi haline gelmiş “Disiplin Kurulu”

Utandım.

Özgür düşüncenin ve Batı'ya açılan pencerenin düşürüldüğü hali görünce.

Kendi adıma da utandım, güzelim kulübü bu yakışıksız ellere nasıl teslim ettik diye.

Ama Galatasaray Genel Kurulu, geçmiş yönetimin bu ayıplı tavrına gösterilecek en iyi tepkiyi gösterdi ve sadece düşüncelerini açıkladıkları için ilkel bir yönetim anlayışı tarafından cezalandırılmış tüm üyelerin cezalarını onaylamadı.

Böylece bu cezalar yok hükmünde, Mustafa Cengiz ve arkadaşlarının ayıbı olarak kaldı.

Bu tavrını özgür düşünceden yana koyan Galatasaray Genel Kurulu’na teşekkür ediyorum.

Bize neden Galatasaraylı olduğumuzu bir kez daha hatırlattıkları için.

Bahane üreterek başarılı olan olmadığını anladığımız zaman.