İhtiras tramvayından kimi indireceksiniz!

Teknofest’i düzenleyen T3 Vakfı ile gazeteci İsmail Saymaz arasındaki tartışma ve hatta kavga giderek büyüyor.

İsmail Saymaz T3 Vakfı’nın Cumhurbaşkanı’na yakın olduğu, kollanan bir vakıf olduğu iddiasında.

Bu vakfın da Beştepe’ye yakın başka vakıflar gibi maddi açıdan da desteklendiğini iddia ediyor Saymaz.

Vakıf ise bunun yalan olduğunu söylüyor.

T3 Vakfı’nın topluma son dönemin popüler pek çok vakfından daha sempatik geldiğini görmezden gelmek mümkün değil.

Vakfın kurucuları ve yöneticileri için genel kanaat kendi imkanları ile başarılı olmuş, iyi eğitimli, zeki gençler oldukları yolunda.

Siyasi destekle değil, kendi becerileriyle başardıklarına inanılıyor genel olarak.

Ben de bu kanaatteyim. En azından eldeki verilerle bu kanatteyim diyeyim.

Eğer müteahhit değilseniz, sofistike işlerle iştigal ediyorsanız, siyasi destekle başarı gelmiyor.

Tam aksine kaynak israfı geliyor.

Buna en iyi örnek muhtemelen BMC.

Ancak T3 Vakfı’nın da kızmasına gerek yok.

Şeffaf olursunuz olur biter.

Teknofest’in yapıldığı havalimanları ile yapılmış anlaşmaları ortaya koyarsınız.

Bu festival için yapılan ödemeleri, alınan sponsorlukları açık biçimde paylaşırsınız.

Ki bunun içinde İstanbul Büyükşehir Belediyesi de olabilir.

Sonuçta İstanbul’da yapılan ve gençler için yararlı bir festival, ister AK Partili olsun, ister CHP’li ya da bir başka partili olsun bir belediyenin makul sınırlar dahilinde böyle bir etkinliğe destek vermesi de normaldir, hayatın olağan akışına ters değildir.

Bu yüzden de İsmail Saymaz’ı dava etmektense, açık olmak, şeffaf olmak daha doğru bir çözümdür.

Bugünün Türkiye’sinde yargıyı ikna etmektense toplumu ikna etmek yeğdir.

Prof. Gülsün Sağlamer’in okuduğu, yönettiği, geliştirdiği, büyüttüğü üniversiteye atanmış rektör tarafından sokulmamak istenmesini eleştirince şunu gördüm.

Meğer bu rezillikten toplumun büyük bölümünün haberi bile olmamış.

En ortada medya kalmayınca, bu gibi rezillikler de duyulmayabiliyor.

76 yaşındaki bir eski kadın rektörün okula sokulmamak istenmesindeki gerekçe nedir anlamıyorum.

Ama daha da anlayamadığım şey İstanbul Teknik Üniversitesi’ndeki hocalar.

Osmanlı döneminde kurulmuş ilk üniversite olan ve Türk donanmasının Çeşme’de Ruslar tarafından yok edilmesinden sonra bir daha böyle felaketler ve rezaletler yaşanmasın diye oluşturulan bir yerli ve milli ilk üniversiteye modern zamanlarda en büyük hizmeti yapmış olanlardan biri, belki de birincisidir Gülsün hoca.

Bugün üniversite kadrosundaki pek çok bilim insanı da onun kanatları altında gelişmiş, onun kanatları altında uçmayı öğrenmiştir.

O öğretim üyelerinin Prof. Gülsün Sağlamer’e yapılan bu terbiyesizlik karşısındaki suskunluğu, umursamazlığı en az Sağlamer’e yapılan terbiyesizlik kadar dehşet vericidir.

Elbette ki eylem yapın, ortalığı birbirine katın falan demiyorum.

Ama en azından bir açıklama, bir ortak metin yayınlayabilirdiniz.

Bu rezilliği birlikte kınayabilirdiniz.

Hatta belki topluca istifa bile edebilirdiniz.

Ama parmağınızı bile kıpırdatmadınız.

Bu kez öğrenciler değil, siz hocalar sınıfta kaldınız. Üstelik geçer not almanın çok da kolay olduğu bir dersten kaldınız. İnsanlık dersinde.

Çok da ayıp ettiniz.

O üniversitede çok da dostum var.

Haksızsam haksızsın desinler.

Herkesin kendine yakışanı yaptığını anladığımız zaman.