Bir “tezkere” daha TBMM’den geçti.
Başkanlık sistemine geçildikten sonra Saray’ın “tek el” yetkisine verilmeyen pek az şeyden biri de bu tezkere işi.
Ya da yabancı ülkelere asker gönderme veya yabancı ülke askerlerine Türkiye topraklarını açma yetkisi.
Bu yetki hala niyeyse TBMM’de.
Bu kez de Türkiye Cumhuriyeti’nin Suriye ve Irak topraklarına asker gönderme ve buralarda asker bulundurmasına, Lübnan’da silahlı güç görevlendirmesi için “idareye” yetki veren tezkere TBMM’den geçti.
İktidar partilerinin milletvekilleri tezkereye onay verdiler.
Muhalefet partilerinin milletvekillerinin bazıları onay verdi, bazıları çekimser kaldı, bazıları ise reddettiler.
Şimdi haliyle reddedenlere karşı “Türkiye’nin elini kolunu bağlama” ve sıklıkla olduğu gibi “ihanet” suçlaması yapılacak.
Daha doğrusu yapılmaya başladı.
Ancak HDP hariç, tezkereye “hayır” diyen muhaliflerin ret gerekçeleri Türkiye’nin Irak ve Suriye’de operasyon yapmasını engelleme maksatlı değil.
“Hayır”ın asıl nedeni tezkere içinde gizlenmiş bir başka madde.
O da şu:
“…. Aynı amaçlara matuf olmak üzere yabancı silahlı kuvvetlerin Türkiye’de bulunması, bu kuvvetlerin Cumhurbaşkanının belirleyeceği esaslara göre kullanılması…”
Tezkereyi reddedenler “Yabancı askerlerden kim kast ediliyor ve yabancı askerler Türkiye topraklarına ne arıyor?” sorusunu soruyor ve yanıtsız kaldıkları için ret oyu veriyorlar.
Aynen 2003 yılında AK Parti hükümeti tarafından TBMM’ye getirilen ve ABD ordusunun Türkiye’nin Karadeniz kıyısından, Irak sınırına kadar neredeyse tamamına ABD askerlerinin konuşlanmasına izin veren tezkereye hayır dedikleri gibi.
O tezkerede de bu tezkere gibi yabancı askerlerin Türkiye’de konuşlanmasına izin veriliyordu ve o da bu tezkere gibi AK Parti hükümeti tarafından hazırlanmış, getirilmiş ve desteklenmişti.
TBMM’de ise CHP tarafından reddedilmiş, bazı AK Parti milletvekilleri de ret oyu vermişlerdi.
Bugün AK Parti’nin çok övündüğü o ret kararı aslında AK Parti’ye rağmen alınmıştı.
O yüzden “hayır” diyenlere “hain” dememek gerekir.
Kimin gerçekten vatansever olduğunu ve kimin doğru yaptığını bazen zaman gösterir.