Bu dersten borçlu geçemezsiniz!

ABD’nin düzenlediği Demokrasi Zirvesi 2021’e davet edilmedik.

Üstelik de bizim Başkan’la, onların Başkan'ı arasındaki görüşme çok da başarılı ve iyi geçmişken, tam 80 dakika sürmüşken.

Nedense kimse üzerinde de pek durmadı.

Sanki normal ve sıradan bir durummuş gibi.

Bakın bizim çağrılmadığımız zirveye kimler davetli, birkaç örnek vereyim.

Angola, Botsvana, Liberya, Nijerya, Malezya, Moğolistan, Nauru, Palau, Timor Leste, Tongo, Pakistan, Belize, Kolombiya, St. Kits and Nevis falan.

Avrupa’dan biz yokuz, bir de Macaristan ve Rusya haliyle.

Davet edilmememizden daha garip olan, memlekette buna bir tepki olmaması.

Kimse umursamadı bile bu durumu.

Ya da herkes kabullenmiş bir demokrasi olmadığımızı.

Doğru, şahane bir demokrasi değiliz.

Hukuk devleti de sayılmayız pek.

Gidişatımızın iyiye doğru olmadığını da kabul ederim.

Eksiklerimizin fazlalarımızdan fazla olduğunu, giderek eksiklerimizin artığını da biliyorum.

Belli ki bu yüzden dışlanıyoruz.

Onu da görüyorum, görüyoruz.

Ama yine de bu durumu bu kadar rahat, bu kadar kolay, bu kadar içtenlikle kabul ediyor olmamız ağırıma gidiyor.

Kimsenin umuru değil belli ki!

“Yanılıyorsunuz, biz bir demokrasiyiz” çabası, itirazı falan da yok.

Sanki ikrardan gelen bir sükut içindeyiz.

Durumun vahametini algılamaktan uzak.

ABD Başkanı ile yapılmış sonuçsuz bir görüşmeye sayfalar ayıranlar bu konuya satır değinmemeyi tercih ediyorlar.

Oysa çok net görünüyor ki, artık Batı dünyası ile ilişkimiz sadece askeri düzeyde.

O da NATO üyeliği üzerinden.

Vallahi Türkiye’yi o NATO’ya sokan o monşerlere teşekkür etmek lazım.

Galiba Lozan’dan sonraki önemli hamlelerden birini yapmışlar bu ülke için.

Düşünsenize bugün NATO üyeliğimiz olmasa, Irak, Suriye, İran gibi göreceklerdi bizi.

Cumhuriyet diplomasisinde, Atatürk’ten başlayan ve İnönü, Menderes, Demirel, Ecevit, Özal devamlılığı olmasa bugün halimiz ne olurdu acaba diye soruyor insan kendi kendine.

Şunu sorun ya da kendinize, “Bugün olsa NATO’ya, Avrupa Konseyi’ne girebilir miydik?”

Yanıtı bana vermeniz gerekmiyor.

Kendinize verin.

Ya da vermeyin.

Boşuna üzülmeyin.

COVID 19’a karşı Merck’in Molnupravir’inden sonra bir ilaç daha geliyor.

Pfizer de, hastalarda hastaneye yatış ve ölümü yüzde 90’a yakın oranda önleyen Paxlovid adlı ilacın klinik deneylerinden elde ettiği verileri açıkladı ve acil kullanım izni için FDA’ya başvuru hazırlığında son aşamada.

Pfizer’in bu yeni ilacını kullanan COVID 19’lu deneklerin yüzde 0,8’i hastaneye yatmış ve hiç biri hayatını kaybetmemiş.

Buna karşın aynı çalışmanın plasebo grubundaki hastaların yüzde 7'si hastaneye yatmış ve bunların bazıları hayatını kaybetmiş.

Bu da ilacın etkinliğini yüzde 89 olarak göstermiş.

Bu verilere göre Paxlovid’in etkinliği, Merck’in yüzde 50 etkinliğe sahip Molnupiravir’inden yüzde 80 oranında daha fazla.

Aşı karşıtlarının, COVID’den ölme riskini bu ilaçlar önemli ölçüde azaltacaktır.

Ama aşı karşıtı septikleri hatırlatayım.

Bir ilaçların prospektüslerini okuyunca göreceksiniz ki, bunların da yan etkileri var.

İstanbul’da taksi sorunu yok diyenler için dün yaşadıklarımı aktarmak istiyorum.

Dün Paşalimanı’ndan Taksim’e gelmek için yola çıktım.

Paşalimanı parkının orada uzunca bir süre taksi bekledim.

Bir tek taksi bile bulamadım.

Geçenler ya dolu idi ya da durmadı.

Avrupa yakasına motorla geçerim, zaman kazanırım diye düşündüm.

Üsküdar iskelesine kadar yaklaşık 2 kilometre yürüdüm.

Motora bindim ve Beşiktaş’a geçtim.

Beşiktaş’a 20 dakika kadar taksi bekledim.

Gelmeyince Kabataş’a kadar 2 kilometre daha yürüdüm.

Yanımda İstanbul Kart olmadığı için otobüse de binemiyordum.

Kabataş’ta epey bir taksi aradım.

Ne dolu olanlar ne de boş olanlar duruyordu.

Bu kez Dolmabahçe’ye doğru yürüdüm.

İnönü Stadı’nın orada taksi aradım.

Yine bulamadım.

Dolu olanlar da boş olanlar da önümden geçip gittiler.

Sonunda Dolmabahçe’den Nişantaşı’na kadar bir 3 kilometre daha yürümek zorunda kaldım.

Tüm bunları yaparken üzerimde takım elbise ve ayağımda kösele pabuç ve elimde iş çantası vardı.

Hadi hava güzeldi ve ben bunu yapabildim.

Yaşlısı, çoluğu çocuğu, yağmuru çamuru, güvenlik riski.

İnsanlar ne yapacak birisi bana söylesin.

Belediye Meclisi üyesi olarak çakarlı makam otomobilleri ile gezip, emniyet şeritlerinden her yere hızla giden bir “mutlu azınlığın” İstanbullu vatandaşların taksi sorununu çözmesini beklemek ancak saflık olur.

En iyisi bunların makam otomobillerini altlarından almak.

Düşün yola bakalım muhalif olduğunuz belediye başkanına zorluk çıkaracağız diye kime zorluk çıkarıyorsunuz görün.

Ve utanın.

Biraz utanmanız kaldı ise.

Tok açın halinden anladığı zaman.