İhracatı Türkler, ithalatı ecinniler yapıyor

Turizm demişken, Kültür ve Turizm Bakanı’ndan söz etmemek olmaz.

Muhtemelen kabinenin AK Parti örgütü tarafından en istenmeyen Bakanı olan Mehmet Ersoy, bana göre kabinenin en başarılı ve işini en iyi bilen bakanı.

Bu yıl Rus-Ukrayna savaşı ile çıkan krizi ve bu krizin Türk turizmine yönelik olumsuz etkisini çok başarılı bir şekilde negatiften, pozitife çevirmeyi başaran kişi ya da ekip Turizm Bakanı ve takımı oldu.

Şu anda Antalya lebalep Rus turist dolu.

Üç ay önce “Acaba bu yıl açmasak mı?” diyen tesislerin tamamı dolu.

Fiyatlar düşmek bir yana yükselmiş vaziyette.

Lüks tesislerde, Avrupa’daki tesislerin fiyatlarına yakın fiyatlı odalar ve villalar bile dolu.

Bodrum gibi daha çok yerli zenginlerin tercih ettiği bölgelerde bile alışılmışın çok ötesinde bir Rus, üstelik de çok zengin Rus yoğunluğu var.

Geceliği 30 bin Avro olan çok özel oteller bile sezon sonuna kadar tüm kapasitelerini satmış vaziyette.

Üstelik sadece Rus değil, diğer Avrupa ülkelerinden de çok ciddi oranda turist Türkiye’yi tercih ediyor.

Bu başarının en önemli mimarı ise Turizm Bakanı Ersoy.

Rusya-Ukrayna krizi patladığı anda öncelikle turizm yatırımcılarını ve Bakanlığın dikkatini Avrupa’ya çevirdi. Turizm yatırımcılarını “tek seçenek Ruslar değil”e getirdi.

Bir yandan diğer alternatifleri geliştirmeye çalışırken, Bakanlık olarak Rusya’ya da odaklandı.

Diğer bakanlıklarla koordineli olarak ambargo koşullarına rağmen nasıl turizm yapılabilir planlarını geliştirdi.

En önemli sorun olan taşıma meselesini THY ve yerli havayolu şirketleri ile birlikte çözdü.

Daha önce var olmayan bir kapasite yaratarak Rus turistleri Türkiye’ye taşıma yollarını buldu.

Yukarıdaki yazıda belirttiğim dış ticaret açığının en azından yaz aylarında kapanmasında Turizmcilerin ve Turizm Bakanlığının bu çabalarının payı büyük.

Ancak tabii bunun bir de bedeli var.

Belki siz de farkındasınız artık Türkler, Türkiye’de tatil yapamıyor.

Fakir Uzakdoğu ülkelerine döndük.

Tayland, Vietnam, Kamboçya gibi.

En güzel tesislere sahibiz.

Ama ortalama vatandaşlarımız o tesislere ancak garson, aşçı, temizlik görevlisi, kat görevlisi olarak girebiliyor.

Ve bu ekonomik gidişatla yakın bir gelecekte girmemiz pek de mümkün görünmüyor.

En azından bu tesislerde şimdilik yatırımcılarımız ve yöneticilerimiz yerli.

Pek yakında onlar da yabancı olunca sakın şaşırmayın!

Eski Türkiye yeni Türkiye falan palavra.

Türkiye aynı Türkiye ve filozofun söylediğinin aksine aynı suda iki kere yıkanabildiğiniz ender yerlerden biri.

Yine bir operasyon.

Yine dolandırıcılık iddiaları.

Yine aynı isimler.

Yine Erol Evcil.

Değişti zannediyorsunuz, değişmiyor Türkiye.

Yenileri de geliyor ama Erol Evcillerden, Jet Fadıllardan kurtulamıyoruz.

O yüzden Türkiye'nin değişiminden çok da umutlu olmamak gerek.

Ne olumlu yönde, ne olumsuz yönde.

Serdar Turgut’a kızsam mı gülsem mi bilemiyorum.

Yok yok ekonomi ile ilgili “Ekonomi kötü ise lokantalar niye dolu, niye otomobil satılıyor, niye millet para harcıyor” şeklindeki yazılarına değil.

Dini cemaatlerle ilgili yazılarına.

Serdar, bu kez de İsmailağa cemaati üzerinden, devlet ve dini cemaatler ilişkisi üzerine bir yazı yazmış ve cemaatlerle devletin ve toplumun diğer kesimlerinin bir diyalog içinde olmasının yararlarından söz etmiş.

Ben Serdar Turgut’un yerinde olsam, bu konularda pek de kalem oynatmazdım.

Bu işlerle işi olmaz ama bu meselelerin gerçek hayattaki anlamını ve niyetini çözmekten uzak, “in vitro” bir bakışı vardır.

Ve deney tüpü elinde patlamıştır.

Aynı deneyi farklı cemaatler üzerinden yapmanın pek de alemi yoktur.

O tüpün devletin elinde ve hatta Gülen vakasında olduğu gibi içinde patlamasını engelleyen tek şey laikliktir.

Edepli olmak zafiyet olmadığı zaman.