KÖİ müteahhitleri devlet olmuş

Göçmenler meselesi ciddi bir ulusal tehdit.

Bu konuda aklı başında kafalar artık net.

İlginçtir, bu konu bir yandan da milli birliği sağlama konusunda da beklenmedik bir etki yapıyor.

Çok farklı siyasal fikirlere sahip vatandalar göçmen meselesinden rahatsız.

İstanbul’un göbeğinde yolda yürürken Arap turist taşıdığı minibüsün camından seslenen vatandaş “Fatih Abi, göçmen meselesini gündemde tutmaya devam. Ümit Özdağ’ı daha çok konuştur abi” diye sesleniyor.

Çünkü Arapça isimli tur şirketi onun da ekmeğini elinden alıyor.

Nişantaşı’ndaki orta yaşın üzerindeki şık hanımefendiyi de, Fatih’teki Cübbeli Ahmet Hoca’yı da, Urfa’da ekmek parası peşindeki genci de aynı potada birleştiriyor.

Ama bu birleşme göçmenlerin yarattığı ulusal güvenlik tehlikesini bertaraf etmeye yetmiyor.

En azından şimdilik yetmiyor.

Göçmenlerin yarattığı tehlike ise giderek artıyor.

Ortadoğu’nun, Ortadoğu’yu karıştırıp bir bataklığa dönüştürmüş her türlü fikri ve siyasi akımı şimdi Türkiye’de kendine zemin yaratıyor.

Cumhuriyet’in kuruluşundan bu yana Türkiye’de halkı birbirine düşürmek için her türlü denemeyi yapmış ama bunu bir türlü başaramamış, 40 yıl süren PKK terörü döneminde bile halkı ayrıştıramamış olan yabancı istihbarat örgütleri ilk kez çok sağlamlaşmaya başlayan bir zemin oluşturmuş görünüyorlar.

Anadolu halklarına yaptıramadıklarını, taşıdıkları unsurlarla deneyecekleri aşikar.

Adını bile söyleyemeyeceğimiz birtakım grupların, Taksim’in göbeğinde Türkiye’yi tehdit videoları çekmesi boşuna değil.

Bu durumun farkında olmayan ve bu göçmen tehlikesini görmezden gelen iktidar ve küçük bir grup destekçisi.

Bu tehlikeli meseleyi bize “insaniyet” kılıfı altında yedirmeye çalışıyorlar.

O zaman iktidarımıza ve bu konuda iktidara destek veren gruba, bir faraziyeden yola çıkarak bir soru soralım.

Diyelim ki, Suriye’de 2011 yılındaki başkaldırı Müslüman Kardeşler’in zaferi ile sonuçlanmış olsun.

Ve Suriye’deki Alevi Nusayri milyonlarca insan can güvenliğini tehlikede görüp Türkiye’ye sığınsın.

Şu anda 4-5 milyon Sünni Selefi yerine aynı sayıda Arap Alevisi Hatay, Adana, Mersin, Kilis, Şanlıurfa gibi kentlerde çoğunluk haline gelmiş, İstanbul’a 1 milyonu yerleşmiş olsun.

Böyle bir durumda şimdinin Suriyelisever iktidarı ve onun destekçileri o zaman ne derdi!

Hele hele bir de böyle bir durumda Türkiye’de CHP iktidarda olsa idi, acaba bugünkü iktidar o zaman muhalefet olarak ne yapardı?

“Türkiye Nusayrileştiriliyor” diye bir ayaklanmaya mı giderlerdi yoksa “insaniyet namına” böyle bir şeyi kabul mü ederlerdi!

Demek istediğim şu.

Bizi salak yerine koymasınlar.

Bu sorunun yanıtını hepimiz gayet iyi biliyoruz aslında.

En iyi de kendileri biliyor!

Sürekli bir diplomatik başarı içindeyiz.

Allah nazardan saklasın, Maşallah deyip, tahtaya vuralım.

NATO Zirvesi’nde tarihi bir diplomatik başarı elde ettik.

Ve bu başarımız neticesinde İsveç ve Finlandiya’ya NATO’nun kapılarını açtık.

O gün bugündür bu iki ülkede PKK’lıların miting yapmadığı gün yok neredeyse.

İade edilen kayda değer birini de ne gördük ne duyduk.

Ama maşallah süper bir diplomatik başarımız var.

Putin’i 59 saniye bekletmemiz de Lozan’dan daha büyük bir tarihi zafer olarak kayda geçti.

Keza İstanbul’da yapılan ve bizim “mekan sahibi” olarak masada yer aldığımız Rusya-Ukrayna tahıl sevkiyatı anlaşması da bir başka büyük diplomatik başarımız oldu.

Her ne kadar anlaşmanın imzası kurumadan Ukrayna, Rusya’nın Odessa’yı bombaladığını açıkladı ama olsun.

Bu bizim diplomatik zaferimize gölge düşürmez.

Üç beş PKK’lının İsveç ve Finlandiya sokaklarında gösteri yapmasının düşürmeyeceği gibi.

Asıl merak ettiğim ise şu.

Bu iki İskandinav ülkesi, Türkiye’ye verdikleri sözleri tutmayacaklarını çok açıkça belli ettiler.

Peki bu saatten sonra iktidarımız bu ülkelerin NATO üyeliğini engelleyebilecek mi!

Yoksa iktidarımızın çok sevdiği bir cümle ile “Atı alan Üsküdar’ı geçti” mi!

Fare kapanındaki peynire muhtaç hale getirilmediğimiz zaman.

Dünya tarihinin en ilginç "Hakaret Davası" pek yakında Türkiye'de görülecek.

Türk diplomasisinin emanet edildiği ailenin bir ferdi olan bir hanımefendi, kendisinden "Hanım kız" diye söz eden Kemal Kılıçdaroğlu'nu dava etti.

Davanın gerekçesi "hakaret".

Hanım kız hitabını hakaret olarak algılayan bu hanımefendinin iddia edildiği gibi Türkçeyi ana dili gibi konuştuğu konusunda şüphelerim var.

"Hanım kız"ı hakaret zanneden birinin Türkçeyi bırakın ana dili gibi, en basit şekliyle bile bildiğini zannetmiyorum.

Ama tabii zor işi yargının.

Bakalım buradan bir hakaret çıkarabilecekler mi!

Çıktı çıktı.

Çıkmadı ilk hakim savcı atamalarında görürüz sonucu.