Devlete güvenen yolda kaldı

Fıkrayı bilirsiniz.

Karadenizli Temel’in, yolda gördüğü Yahudi Mişon’u İsa Peygamber'i öldürenlerden olmakla suçlayıp dövmeye kalkıştığı fıkrayı.

Mişon, dayağın nedenini öğrenince, “O 2000 sene önceydi” der.

Temel’in yanıtı “Fark etmez ben yeni duydum” olur.

Bizde olan biten de hemen hemen o hesap.

Bizim “Temel yargısı” da yeni duymuş.

Hem de trollerden.

Önce Sezen Aksu hedefti.

5 yıl önce yazdığı bir şarkının sözleri nedeniyle.

Linç edeceklerdi ama ağır lokma idi.

Yutamadılar.

Şimdi sıra Gülşen’de.

Sahne kıyafetleri ile zaten eleştirildiği için kolay lokma idi.

Onun da 5 ay önce kemancısına yaptığı bir şakayı, sanki toptan bir hakaret varmış gibi aylar sonra gündeme getirip linçe giriştiler.

Bu kez yargı da onlara eşlik etti.

Dediğim gibi kolay lokma idi.

Dediğim gibi zaten çoktan toplum dışı ilan edilmişti.

Önce gözaltına aldılar.

Sonra tutukladılar.

Sanki delilleri karartma ihtimali varmış gibi.

Oysa yapılması gereken belli idi.

İfadeye çağırırsın.

Gelmezse ihzar çıkarırsın.

Mevcutlu getirirsin.

İfadesini alırsın.

Mahkeme uygun görürse yargılamaya başlarsın.

Suçlandığı suçun cezasının üst sınırı da 3 yıl olduğu için zaten mecburen tutuksuz yargılarsın.

Bunları da ben söylemiyorum.

Anayasa emrediyor.

Ama öyle yapmadılar.

Evinden gözaltına aldılar.

Yasalara aykırı olarak, alelacele tutukladılar.

Dün de yazdığım gibi, millete kin ve düşmanlığın ağa babasını pompalayan sözde imamları, onlara göre ibadetini eksik yapanları ölümle tehdit eden hokkabazları görmezden gelen, yolsuzluk iddialarının karşısında üç maymunu oynayan “sözde” yargı burada “emredileni” yaptı.

Aslında tüm bu olan biten için “Aranan kan bulundu” demek de doğru olur.

Toplumsal gerilim, din üzerinden kutuplaşma, mütedeyyin kitleyi din elden gidiyor, siyasal İslam karşıtlarını ise şeriat geliyor diye kamplaştıracak bir olay lazımdı.

Bulundu.

Şimdi üzerinde tepinecekler belli ki!

Bu berbat gelişmenin tek olumlu tarafı dün geceki Fenerbahçe tribünleriydi.

Kutluyorum onları.

Dünün bir diğer sevindirici gelişmesini gazeteci Barış Pehlivan’dan öğrendik.

Dün şarkıcı Gülşen’i gözaltına aldırıp tutuklanmasını isteyen savcı ile daha önce televizyoncu Sedef Kabaş’ı apar topar gözaltına aldıran savcı aynı savcı imiş.

Diyeceksiniz ki, “Bunun neresi sevindirici”.

Şurası.

Demek ki, yargı içinde fazla kalabalık değiller.

Ve bu gibi sözde yargı mensuplarına hatırlatmak isterim.

An gelir satılırsınız.

Çok kolayca suç ve ayıp üzerinize yıkılır. Alnınızda leke ile iyot gibi açıkta kalırsınız.

Hatta telefonunuzda bylock falan bile çıktığı söylenir.

Haberiniz olsun sonra niye uyarmadınız demeyin.

Marmaris ve Datça’daki orman yangınlarının üzerinden neredeyse 1 aydan fazla zaman geçti.

Siz hazırlanan bir rapor, belirlenen bir suçlu duydunuz mu!

Ben duymadım.

Ormanı tutuşturan meczubu bir günde yakalayıp, en üst düzey yetkili nezaretinde medyaya servis eden otoritelerimiz bu kez suskun.

Ortada ne bir rapor var ne bir suçlu.

Ne de bir suçsuz.

“Ağaçlar rüzgar nedeniyle birbirlerine sürterek yangına sebebiyet vermişlerdir” diye deli saçması bir şey söyleseler ona bile razıyım.

Ama diyemezler.

Çünkü öyle olmadığını bütün ahali biliyor.

Bu yüzden de ne yangının sorumluluğunu üstlenebiliyorlar ne de sorumluyu gösterebiliyorlar.

Her şey, bütün deliller, bütün göstergeler ve hatta ilgili Bakan’ın ilk gün, ağzından kaçırdığı itiraf, hepsi bölgedeki elektrik dağıtım şirketini işaret ediyor.

Bu yüzden de bu yangınlarla ilgili devletimiz ve devletimizin suçlu yakalamakla övünen yetkilileri suskun.

Sıkı mu bu ülkenin dönem zenginlerine bir şey demek.

Yer mi!

Eğlenmek suç, mutlu olmaya çalışmak ayıp olmadığı zaman.