Yabancı sermaye peşkeş ise

Başlığa bakınca, yeni bir canlı türünden bahsettiğimi zannetmeyin.

Giller'den kastım genetik yakınlıkla ilgisi olan veya olmayan bir davranış biçimi bozukluğunun, belli bir kişi etrafında şekillenmiş olması ve bunun zaman içinde ortaya çıkan semptomları.

Mesela bu familyanın genetik bağı olan kesiminden birini, partiye ait televizyonu üzerine geçirip, sonra da satarak milyonlarca doların üstüne yatmakta hiçbir beis görmeyen Aslı Baykal’ı üzülerek izliyorum.

Bunun hesabını vermektense, zeytinyağı gibi üste çıkarak, o partiye saldırması ve "Baykalgiller" familyasında asla var olmamış olan birtakım ilkelerden bahsetmesi ise ayrı bir sendrom olarak karşımıza çıkıyor.

Türk siyasi hayatına damga vurmuş bir ailenin sonu böyle olmamalıydı diye düşünüyorum.

Ama bu düşünce kafamdan hızla uzaklaşıyor.

Çünkü belki de bu hikaye tam da böyle bitmeliydi diyorum.

Çünkü "familya"nın davranış biçimi aslında tam da böyle.

Niye mi!

Basit.

Aslı Baykal’ın babası Deniz Baykal’ın son yıllardaki siyasi çevresinin bugünkü durumuna bakıyorum.

O gün en yakınında kim var ise bugün ya AK Parti’den belediye başkanı, ya AK Parti Genel Başkanı’na danışman ya da AK Parti övücüsü haline gelmiş vaziyette.

İsim isim sayarak bunları üzerime sıçratmak istemiyorum ama tüm Baykalgiller aynı durumda ve hepsi şimdi iktidar çevresine yamanıp nemalanma peşinde.

Sözde bir sosyal demokratlıktan, İslamcı aşırı milliyetçi bir düşünce anlayışına doğru hızlı bir geçiş.

Bu tabloya bakınca Deniz Baykal’ın 2002 yılındaki Anayasa değişikliğini desteklemesinin arkasındaki gerekçenin pek de öyle “Demokrasiye yol verme” masumiyetinde olmadığını düşünenleri haklı görmemek mümkün değil.

En azından Baykalgiller’in bu köklü savruluşu o günlerin komplo teorisyenlerini haklı çıkarmış gibi görünüyor.

Ucuzluk market zincirlerinden pek hazzetmediğimi, bunlarla ilgili geçmiş yıllarda yazdıklarımdan, Habertürk gazetesini yönettiğim yıllardaki haberlerimizden, ekonomi sayfalarımızdaki analizlerden anımsar eski okurlarımız.

Hazzetmememin nedeni elbette ki yaptıkları iş değildi.

Ben kontrolsüz piyasalarda, hakim durum oluşturan oligopollerin, uzun kısa ve orta dönemde halka büyük zararlar verdiğini, ekonomiyi bozduğun düşünürüm.

Hele bir de bunların arkasında ciddi bir siyasi destek var ise bir süre sonra bunların kamu düzenine tehlike oluşturdukları da aşikardır.

Üstelik de bu tip yapılar otoriter siyasi yapılara can suyu da oluştururlar başlangıçta.

Sonrasında ise aralarında güç savaşı başlar o ayrı.

Rusya’da Putin’in zaman zaman kendi yarattığı “Oligarklara” yaptıkları bunun en iyi örneğidir.

Ancak benim böyle bir düşünce içinde olmam bugün bu marketlere ve bu marketlerin yöneticilerine yönelik durumu kabul etmem anlamına da gelmez.

Bugün birtakım karanlık tipler, birtakım mafyatik organizasyonlar, birtakım suç örgütü lideri ya da mensubu kişiler, kafalarına estiği gibi bu şirketlerin yöneticilerini, çalışanlarını, ortaklarını tehdit edemezler.

Bunlara karşı şiddet kullanacaklarını ima edemezler.

Açık açık saldırganlığı teşvik edemezler.

Ederlerse karşılarında Cumhuriyet’in savcılarını bulmaları gerekir.

Eğer bulmuyorlarsa o ülkede sadece Adalet değil, hukuk da bitmiş demektir.

Hukukun da bittiği bir devlet.

Zaten çoktan bitmiştir.

Ama zaten bu tehditler devletin ajansı, devletin televizyonu aracılığı ile savruluyorken bizim yazdığımız olsa olsa hikayedir.

Hani şu annesi ile kadı arasındaki ilişkiden şikayet eden vatandaşın hikayesi gibi.

Türkiye'de elektrikli otomobil konusunda öncü bir isim vardı.

Mühendis Önder Yol.

Yol daha sonra çalışmalarını elektrikli traktör üzerinde yoğunlaştırdı.

İyi bir fikirdi.

Tarımsal üretimde maliyetleri aşağı çekecek, çiftçinin mazot yarasından inlemesini bir nebze olsun azaltacak bir proje idi.

Yol'un bu projesine devlet de ilgi gösterdi.

Ziraat Bankası'nın girişim sermayesi kanadı olan Ziraat Girişim, Önder Yol'un şirketine ortak oldu ve elektrikli traktör çalışmaları başladı.

Kısa süre sonra ilk prototip ortaya çıktı.

Traktör seri üretime hazır hale geldi.

İlk 25 traktör imal edildi.

Fabrika yatırımı büyük oranda tamamlandı, tip onay belgesi için tüm hazırlıklar tamamlandı.

Hatta iktidar yanlısı medya "Sipariş alımına başlandı" diye duyurdu haberi.

Cumhurbaşkanı Erdoğan da gidip traktörü arazide denedi, kullandı, boy boy fotoğraflar yayınlandı.

Tüm bunlar olurken sene 2019'du.

Aradan üç sene geçti ortada ne traktör var ne de bununla ilgili bir haber.

İktidara yakın bazı kalemler bu işle ilgili soru sorunca bakanlardan ağır azar işitip sustular.

Ama doğrusu ben merak ediyorum.

Ne oldu bu elektrikli traktör işi?

Eski Bakan Bekir Pakdemirli'nin işi olduğu düşünüldüğü için çöpe mi atıldı, Ziraat Girişim’in parası battı mı!

Cumhurbaşkanı Erdoğan boşuna mı denedi o traktörü?

Kaynağı az olanın bolca akla ihtiyaç duyduğunu unutmadığımız zaman.