Kalemimi kırmışlar
Sinan Ateş.
Son günlerde adını herkes öğrendi.
Atadan, babadan “milliyetçi”.
Milliyetçi Hareketli.
Babası da ülkücü.
1980 öncesi ülkücülerden. O da vakti zamanında kurşunların hedefi olmuş.
Oğlu Sinan’ı da ülkücü yetiştirmiş.
Sinan Ateş de, babasının yolundan gitmiş.
Ülkü Ocakları Başkanlığı’na kadar yükselmiş
Sonra MHP yönetimi ile ters düşmüş.
Birileri adını “FETÖ ile bağlantılı” diye lekelemişler.
Parti araya mesafe koymuş. MHP’den uzaklaşmış, uzaklaştırılmış ama bir yere de gitmemiş.
Ve birkaç gün önce vurulunca herkes adını duymuş, tanımış.
Bir ülkücünün kılına zarar gelse, gök kubbeyi başlarına yıkma yemini eden ülkücü teşkilatlar, eski bile olsa bir ülkücünün, sokak ortasında kafasına sıkılmasına sesini sedasını çıkarmayınca, İçişleri’nden bir tepki, bir sert söylem, bir söz gelmeyince, iktidar hiçbir şey söylemeyince durum birdenbire tartışılır hale geldi.
Ben de bu işi biraz bilenlerle konuştum.
Aslına bakarsanız, Sinan Ateş’in sokak ortasında öldürülmesine pek şaşıran yok.
Hatta “Kendisi de şaşırmamıştır” diyor Sinan Ateş’i tanıyanlar.
“FETÖ iftirası ile lekelenmeye çalışıldığı günlerden bu yana kendisine yönelik bir hamle bekliyordu” diyorlar.
Birkaç gün önce geldiği İstanbul’da dostlarıyla buluşmuş.
O buluşmada söylediği sözler ilginç.
“Benim kalemimi kırmışlar. Haberi geldi. Her an bir şey yapabilirler” demiş
Tanıyanlar “Bu işle kimin görevlendirildiğini bile biliyordu ama umursamıyordu” diye anlatıyorlar.
Ve Sinan Ateş’in siyasi çevresinde bu işi kimin yaptığına, kimin yaptırdığına ilişkin hiçbir bilgi eksiği yok.
Herkes her şeyi biliyor.
Ve herkes susmuş bekliyor.
Etrafa bakınca eski günlere dönmüşüz gibi hissediyorum.
Tek fark artık Renault Torosların üretimden kalkmış olması.
Beyaz Torosların yerini galiba motosikletler almış.
Boşuna dememişler çağ sana uymuyorsa sen çağa uy diye.
Yargısız infazlar da artık çağa uymuş.
Korkum o ki, seçime daha çok var.
