İlaç ararken

Türkiye günlerdir bir “psikopatı” konuşuyor.

Psikopat kelimesini hakaret maksatlı değil, tıbbi maksatlı kullanıyorum.

Konuştuğum birkaç psikiyatr ve psikolog uzaktan teşhis koymanın mümkün olmadığını ama hal ve hareketlere bakınca konulabilecek teşhisin psikopati olabileceğini söyledikleri için söylüyorum.

Hayvanlara fütursuzca eziyet ediyor, eleştirilere rağmen bunu tekrarlamaktan çekinmiyor, konu komşuya olmadık terbiyesizlik yapıyor, bunu kendine hak görüyor, toplum kurallarını, ahlak kurallarını takmıyor, kuralların ve yasaların kendisini bağlamadığını düşünüyor, yaptıklarından dolayı en ufak bir pişmanlık belirtisi göstermiyor.

Tüm bunlar hastalıklı, psikopatik kişilik yapısına işaret ediyor.

Ancak herkesin üzerinde mutabık olduğu bir şey var ise o da “Psikopatlığın cezai ehliyet yokluğu anlamına gelmediği”.

Psikopatlar kuralları takmayıp, suç işleyebiliyor ama işlediklerinin suç olduğunu biliyorlar.

Bu da cezai ehliyet demek.

Ancak bu psikopat her nedense kabarık suç dosyasına rağmen hala ortalıkta serbestçe geziyor.

Hastalıklı davranışlarını sürdürüyor.

Ve kendisine engel olması, yargı önüne çıkarması gerekenler parmaklarını kıpırdatamıyor.

Bu durumda bu kişi ile ona göz yumanların aynı hastalıktan mustarip olabileceklerini ortaya koyuyor.

Haberi birkaç farklı yerde okudum.

Para karşılığı böbreğini satmak isteyen bir kişi ile bu böbreği satın almak isteyen bir kişi yakalanmış.

Yargı karşısına çıkarılmışlar.

Her ikisine de organ ticareti yapmaktan 1’er yıl hapis cezası verilmiş.

Alıcı için bu ceza az bile.

Ama satıcıya alıcı ile aynı ceza bence çok olmuş.

Kimse keyfinden organını satmaz.

Bence asıl suçlu bir vatandaşını organını satacak bir yokluğun sefaletin içine düşüren her kimse odur.

Belki de hükümet yanlısı kanallardan biri mahkemenin kararının yanlış olduğunu ve aslında Türkiye’yi insanların organını satmak zorunda kaldığı bir ülke olarak göstermeye çalışarak manipülasyon yaptığını haberleştirmeli, Adalet Bakanlığını da hakimlere karşı göreve çağırmalıdır.

İyi yayıncılık bunu gerektirir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın üçüncü kez mi, ikinci kez mi aday olduğu tartışması, bana komik geliyor.

Çünkü mantık ile hukukun karşı karşıya geldiği bir alan olacağı besbelli.

Erdoğan, Abdullah Gül’den sonra halk oyuyla seçilen ilk Cumhurbaşkanı oldu ve yemin etti.

Sonra Anayasa değişikliği oldu.

Erdoğan bir kez daha halkın oyuyla Cumhurbaşkanı seçildi ve yemin etti.

Sistem değişmeseydi de yine aday olabilirdi çünkü eski sisteme göre de ikinci kez aday olabiliyordu.

İki kez Cumhurbaşkanı olarak yemin etti ise iki kez olmuştur.

Üçüncü kez aday olabilmesi erken seçim olmasına bağladır.

Bu seçim bir erken seçim ise, ki bu seçim bir erken seçimdir, üçüncü kez aday olabilir.

Ancak bazıları bunun Erdoğan’ın ikinci kez aday olduğu seçim olarak görüyorlar.

Diyorlar ki, “Yeni sisteme göre ikinci kez aday oluyor”.

Tamam da eski sistem de yeni sistem de iki kez aday olunabilir diyorsa değişen bir şey olmamış demektir.

Zaten erken seçim olduğu için 3. kez aday olmasının da önü, seçim kararını TBMM aldığı müddetçe açıktır.

Yok ama eğer dördüncü kez de aday olmasının önü açılmak isteniyorsa bu bambaşka bir şeydir.

Acıma duygumuzu kaybetmek zorunda bırakılmadığımız zaman.