Kansızlık
Kızılay kansız kaldı.
Göz göre göre, bile bile.
Daha depremzedelere çadır satışı skandalı ortaya çıkmadan, daha başındaki adamın ne mal olduğu anlaşılmadan önce Murat Bardakçı “Ben bu Kızılay’a değil yardım etmek kan bile vermem” demişti televizyon ekranında.
Üstelik de Bardakçı muhalif falan değil tam aksine Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Politikaları Kurulu üyesi, Beştepe’ye ve Beştepe ahalisine yakın bir isim olarak söylemişti bunu.
Öyle ki, o gün Kızılay’ı savunmak bana kalmış, “Yapma Murat, kan toplama organizasyonunu yapacak başka kurumumuz yok. Kızılay’a kan vermeye devam etmemiz lazım” demek zorunda kalmıştım.
Çünkü o kanın, bir ihtiyaç sahibi için ne anlama geldiğini, ne kadar önemli olduğunu biliyordum.
Ama bir çadır skandalı, Murat’ın sözlerinin üzerine tüy dikmiş olmalı ki, Kızılay bugün kansız.
Önceki gün basına yansıyan ve yalanlanmayan haberlere göre iki günlük kanı kalmıştı Kızılay’ın.
Haftaya o da kalmaz muhtemelen.
Bu kansızlıkta, işin başındaki Kerem Kınık’a olan tepki kadar, Kınık yönetiminde aile çiftliğine çevrilen Kızılay’ın iş bilmezliği de etkin.
Bakın aşağıdaki fotoğraf birkaç gün önce Kızılay’ın İstanbul Eminönü’ndeki kan toplama merkezinde çekildi.
Merkez günlerce kapalı idi. Soranlara verilen yanıt ise “Stoklarımız dolu” idi.
Bakın aslında mesele Kerem Kınık meselesi değil. Mesele toplumla inatlaşma, mesele bizden olsun isterse batırsın anlayışı.
Türkiye’nin ecdat yadigarı, temelleri çok sevdikleri Abdülhamid Han tarafından atılmış kurumu Kızılay, başına getirilen liyakatsiz, toplum tarafından güvenilmez bulunmuş bir kişi tarafından batırılıyor.
Kişiye güvensizlik, kuruma güvensizliğe dönüşmüş ve kurumu yok olmaya götürüyor.
Ve o makama getirilen kişi o kadar felaket ki, bu duruma rağmen istifa etmeyi, yeni tabiriyle affını istemeyi aklının ucundan bile geçirmiyor.
Ve en az bu kadar vahim olanı, kudretli ve kuvvetli iktidarımız da bu kişiyi görevden almayı, istifasını istemeyi aklına bile getirmiyor. “Birileri istedi diye kelle verilmez” anlayışı sürüyor, toplumsal tepki ile başarısız birini görevden almak bile zafiyet gösterisi olur diye kurumun batması göze alınıyor.
İşte asıl vahamet budur
Elbette, herkes yanılabilir. İnsanlar kavun olmadığı için koklayarak anlamak mümkün değil. Ama yanıldığını anladığın anda gereğini yaparsan ülke, devlet ayakta kalır.
Yapmazsan çöker gider.
Kızılay gözümüzün önünde çöküyor.
Sırf bu nedenle başka nelerin çöktüğünü ise zamanla birlikte göreceğiz.
Çok geç olduğunda.
