VİYANA'DAN KANİJE'YE

Tadından yenmez bir ilk yarı...

Golle başlayan kalan 45 dakikada da geçen 6 devrenin fevkinde bir oyun...

Turnuva boyu, golü attıktan, avantajlı pozisyona geçtikten sonra "gözümüze ışık tutulmuş tavşana döndüğümüzden" tedirgin olmadık desek yalan olur.

Bilhassa, 10.dakikaya kadar olan baskıyı kırmamız maçta kalmamızın önemli işaretiydi. Sonrasında oyunu da ele aldık. İki bekimiz Ferdi ve Mert'in kenarlara derinlik vermeleri, ortadaki tüm oyuncuları rahatlattı. Kaan da savunmaya sağ stoper bölgesine mevzi alınca oyuna iyi yayıldık. Kenan evladımız dışındaki 10 oyuncu da görevlerini bihakkın yerine getirdiler.

Orkun iyi oyunuyla adeta liderlik etti merkezde. Savunucularımızdansa Merih Demiral, milli takımdaki kariyer maçlarından birini oynadı. Merkezden gelme teşebbüslerini hep kenara yönlendirdik. Gelen ortaları da kafayla topladık, savuşturduk. Arkadaki 7'li bloğu bozmadık. Çıkışlarda Arda ile Barış'ı aradık; bazen de bulduk.

Hataya yer olmayan bir 46 dakika ile taptaze umutlarımızı dipdiri hale getirerek gittik soyunma odasına... Ne güzel oldu... Ne iyiydi...

İkinci yarıya başlarken deneyimli hoca Ralf Ragnick, Mwene'nin yerine Prass'ı, Schmid'in yerine Gregoritsch'i alarak başladı. Değişiklikler etkisini ilk 10 dakika "fena" gösterdi. Etkili pozisyonlar buldular. 51'de Mert Günok, Çekya maçının 44.dakikasında yaptığından yaparak, öyle bir kurtarış yaptı ki... Orada 1-1 olsa bu umutlu/olumlu satırları yazabilir miydik bilemem! Sonrasında Merih'in golüyle 2-0'ı bulduk. Ama oyunu kaybettik...

Kalan 30 dakika adeta kalp çarpıntısı... Son saniyelerde Mert'in ikonik kurtarışı, Merih'in maç boyu hücumda savunmada yazdığı kahramanlık destanı, tüm oyuncuların ortaya koyduğu büyük oyun...