Maç sonunda özellikle yazmadım yazımı.
Konu çünkü maçtan fazlasıydı dün gece.
Kağıt üzerinde Hatayspor'u yenmek normaldi de, olası puan kaybındaki yangını kimseler tahmin edemezdi. Dilimizden düşürmediğimiz özgüven probleminin Konyaspor üstü iki Young Boys maçı hattıyla Fenerbahçe derbisine kadar gidecek sıkıntı zinciri üreteceği kesindi.
Maç sonu basın toplantısında soru sormadım; Okan Buruk'u izledim. O salonda defalarca 10 metre karşısında izlediğim hocadan başka bir profil vardı karşımda. Her zamanki nezaketiyle oyunu anlatırken, araya müstehzi espriler sıkıştırarak ruh halini ele veriyordu.
Dünün çocuğu mu hoca? Basın toplantısının bir yerinde ifade etti "G.Saray'da dün yok!" O da biliyor... Tam 40 yıldır içinde bulunduğu camiada en sevilen, en başarılı olanlar dahi kapı önüne hemen konulabiliyor.
Batshuayi golü, günü kurtardı. Dün için hataya yer yoktu. Hatayspor, Özhan hoca önderliğinde, gücü nispetinde nasıl oynaması gerektiğini bilen profil gösterdi. Puan alsa şaşmazdık. Oyun uzun süre hocanın istediği gibi gitti.
G.Saray kötü oynamadı. 40 orta eleştirilebilir ancak Erce'nin de maçın yıldızlarından biri olduğu su götürmez. İkinci yarı başında Kiev karambolüne benzer pozisyon bile tek başına çok şey anlatıyor.
8 NUMARA ve 2 NUMARA transferleri tamam. 5-0 sonrası yangın elbet 2-3 transfer getirecek. Zaha'nın gitmesi eli kulağında olduğundan kenara takviye gelir. Sosyal medyayı mutmain kılacak transferlerle seyirci gazı alınır.
Erden Timur gölgesi ise alınacak her kötü sonucun sonrasında göğe yükselir. Kerem Aktürkoğlu, Cenk Ergün, Metin Öztürk türü çatışma alanları taraftar ile kulüp arasında sürekli mevzilenir. Okan Buruk çoğu zaman üzülür, kırılır! Dursun Özbek terler.
Her şeyin çok güzel olması için üç direğin arasından topun geçmesi gibi evrensel bir futbol kuralı, demokles kılıcı misali G.Saray'ın tepesinde durur da durur bu sezon!
