İntihar soykırımı
Geçtiğimiz pazartesi yayınlanan raporunda Dünya Sağlık Teşkilatı (World Health Organisation / WHO) dünyada her yıl 800 bin insanın intihar ettiğini ve bunun sıtmadan, meme kanserinden, cinayetlerden veya savaşlardan ölen insan sayısından çok daha fazla olduğunu resmen açıkladı.
Anlayacağınız dünya ölçeğinde adeta bir intihar soykırımı yaşanmakta.
*
Raporun detaylarını özellikle gençleri ilgilendiren bazı bilgileri biraz sonra vereceğim ama bu rapor gösteriyor ki aslında insanı yalnızlaştıran sosyal medyalarımızla, her an her yere bağlantıları çok fazla olan hayatlarımızla, eskinin güzel olan her şeyini ilerleme uğruna yakıp yıkan yönetimlerimizle insanları çok mutsuz yapıyoruz.
Ve bu mutsuzluk sonucunda dünyada her 40 saniyede bir intihar olayı yaşanıyor şu anda.
*
Mutsuzluğu yaşını başını almış insanlarda örneğin bende ölçemezsiniz. Bizler belki de mutsuz olmamız gereken yaşlardayızdır, bilemiyorum.
Ama intiharların genç nüfus içinde dağılımına baktığımızda yaşadığımız dünyanın asıl başarısızlığının gençlerini ölümü alternatif diye düşünecek kadar mutsuz yapmakta olduğunu görüyoruz.
*
WHO raporuna göre 15 ile 29 yaş grubunda intiharlar yol kazalarından sonra en büyük ölüm nedeniymiş
15 ile 19 yaş kızlar arasında intiharlar hamilelikle ilgili sorunlardan sonra en büyük ikinci neden olarak ortaya çıkmış.
Ergen çocuklara gelince intihar, yol kazalarından ve bireysel şiddet olaylarından sonra üçüncü neden olarak görülüyor.
*
İşte bu biraz önce anlatmış olduğum durum çok acıklı, çok vahim. Gençlerini mutlu edemeyen, hayata bağlayamayan bir dünyada yaşıyoruz maalesef. Onlara sunulan yüzlerce televizyon kanalı, birçok hayata bağlayıcı teknolojiye rağmen zamanın gençleri tek kanallı, siyah-beyaz televizyon günlerinden çok daha az mutlular ve yalnızlar.
*
Raporun Türkiye hakkında ne dediğini göremedim ama bizde durumun da çok parlak olamayacağı ortada.
Resmi rakamlar ne diyor bilemiyorum ama Türkiye’nin de intihar trendlerini tutturduğuna eminim ben.
Genç beyinlerimizin üstünde bu ülkede çok yük bulunuyor. Hayatın güzelliklerini neşesini düşünme yaşlarında olmalarına rağmen onlara bunu düşünemeyecek koşullar yaratıyoruz durmadan. Üstüne bir de gelecek korkusunu, işsizliği, okusa da iş bulamama korkularını, kalitesiz hayat baskılarını koy işte gençler için cehennem tanımı bu olmalı. WHO raporunda intiharların önlenebileceği ve her ülkenin intihar önleme programları oluşturması gerektiği söyleniyor.
Birbiriyle kavga etmekten başka bir şey bilmez gibi gözüken, dünyaya garip bir hınçla bakmakta olan siyasiler ile bu yapılabilir mi oldukça şüpheliyim ama umudumu kaybetmek de istemiyorum.
Çocuklarını, gençlerini koruyamaya ülkeler katiyen medeni olamazlar bunu hiç unutmamalıyız.
