Ömer'in yolu…

Aşı karşıtlığına karşı elimden geldiğince mücadele ettim ve etmeye de devam ediyorum…

“Ölseler dahi umurumda olmaz” mealinde çok ağır, tepki çeken bir yazı da kaleme aldım hatta.

Ancak…

Gördüm ki…

Öyle olmuyor.

Karşı da olsa aşıya... Maalesef yakınınız olduğunda yine de kahroluyorsunuz koronavirüsün garabetine uğrayınca…

Önceki gün aradı çocukluk arkadaşım Çiğdem ve 34 yaşındaki yeğeni Görkem’in Covid’e yakalandığını söyledi.

Rahmetli annesini ben de tanırdım Görkem’in.

“Aşı karşıtı olmasının garabetini yaşıyor olsa da annesinin bize emanetidir sonuçta” deyip iyi olması adına elimden geleni yapmaya çalıştım/çalışıyorum…

İnşallah atlatır…

Ama tekrar etmek istiyorum…

Aşı karşıtlığı, aşıya direnme bilimsellikle alakası olmayan bir tavır.

Bu durumu çok sevdiğim, saydığım ve bilim adamlığına, bilgisine çok güvendiğim arkadaşım, hemşerim Malatya Turgut Özal Üniversitesi Tıp Fakültesi Cerrahi Bölüm Başkanı Profesör Doktor Gökhan Söğütlü ile istişare ederken…

Daha doğrusu ben; “Hocam nasıl çıkacağız bu aşı karşıtları ile başa?” diye dert yanarken…

Meseleyi öyle güzel metaforlarla filan özetledi ki...

Dedim ki; ”Keşke bunları kendi diliniz ve üslubunuz ile kaleme alıp makaleye dönüştürseniz!”

Kırmadı beni ve yaptı…

Aşıya karşıtlığın psikolojisini ve sonuçlarını aktaran bir yazı kaleme aldı.

Söğütlü'nün o yazısını aynen paylaşıyorum…

İŞTE İNSAN CİNSİ

Covid-19 hastalığı, koronavirüs, aşılar, ilaçlar, çöken ekonomiler, kaybolan hayatlar, yeniden yapılanan toplumsal işleyişler, globalizmin çıkmazlarına tuz biber ekleyen mikro bir doğa formu... Bir virüs.

Virüsler yapı olarak çözülmüş olsa bile doğadaki biyolojik silsiledeki yeri ve bunun yanında bir anlamda felsefi olarak nedenselliği çözülememiş organizmalardır.

Hatta bu yapılar, genel bilimsel uzlaşma perspektifinden baktığımızda, organizma olarak bile kabul edilmiyor.

Evrimsel süreç ve gelişim, doğal seleksiyon anlamında virüs bir yere konulabilir mi?

Cevap hayır olmalıdır çünkü hücre değiller.

Virüslerin mutasyona uğrayabilse de yeni bir form oluşturamayacağını söyleyebiliriz.

O halde oluşumu evrimsel sürecin ya da ilksel protein çorbasından oluşan ilksel bakterilerin (ki bu canlılığın temel hücreleridir) mutasyon ve gelişimiyle giden uzun yolun dışında oluşumlardır.

Hal böyle iken, organizma bile olmayan, canlı olup olmadığı tartışmalı bu yapılar, milyonlarca yıldır, insan da dahil çok hücreli organizmaların ve hatta tek hücreli canlılar olan bakterilerin geleneksel düşmanıdırlar.

Adeta onların genetik yapıları ile beslenip çoğalırlar. Sanki bizim türümüzü ve dünyadaki tüm diğer yaşam formlarını yok etmeye odaklanmışlardır.

Türümüzü gerçekten bir son bekliyor mu, bu yakın mı ya da nasıl bir son bekliyor? Bu virüslerle mi olacak bunu bilemiyoruz.

İnsanlar olarak kendi gerçekliğimizin 'Sisyphean' çabası içinde debelendiğimiz ise bir gerçek. Charlie Chaplin’in dediği gibi: Makineleşmeyle geliştirdiğimiz hızın içinde sıkışıp kaldık. Bereket bizi terk etti. Bilgimiz bizi alaycı kıldı. Aklımız ise anlaşılmaz ve kaba. En sonunda da medeniyetimiz kendi kendini sürekli güçlendiren bir virüsle bir anlamda hack’landı. Pandemik süreç öncesindeki açıklanamayan bazı hipotezler halen bu virüsün insan eliyle modellenmiş olabileceği kuşkusunu gündemde tutuyor. 'Yok olma, yok et' doğa gerçekliği ile hareket ediyor ve başarılı da oluyor. Kendi lehine mutasyon üstüne mutasyon geçiriyor.

Bu bir kızıl kraliçe yarışı. Doğa ve bilim yazarı Riddley'in dediği gibi, insan ve virüsün karşılıklı olarak birbirini iteleyen ve güçlendiren bir yarışı. Çok hücrelilerle bakterilerin ve virüslerin kadim savaşı. Virüsün sürekli güçlenen mutant gücüne karşılık insanın elindeki tek silahı o kadar da mükemmel işlemeyen immun oluşumu değil, aklı ve onun ürünleri...

Peki aşı, ilaç vs bunları uygulamayan, yok sayan, küçümseyen ya da tehlikeli gören insanlara ne demeli? Kadim evrimsel süreçte doğanın bize verdiği tek güç akıl ve sezgidir. Diğer yönleriyle güçsüz bir organizma olduğumuz ortadadır. Akıl vasıtasıyla geliştirdiğimiz bilime ve aşılara karşı çıkmak, kirpinin oklarını, aslanın pençelerini, kuşun kanatlarını ve her bir canlının kendi varoluş savunma ve silahını yadırgaması kadar tuhaf bir durumdur. Ne yazık ki akıl tutulmaları ve komplo teorileri bizi, evrimsel anlamda çok ileri düzeyde olduğumuz iki nöronlu toprak solucanının gerisine düşürüveriyor. Zira güneş ışınlarının kendisine zarar vereceğini ve öldüreceğini algılayan bu ilkel organizma, toprağın altında kalması gerektiğini bir anlamda biliyor.

Covid'le yaşadığımız kızıl kraliçe yarışındaki tek gücümüzün akıl ve onun ürünü olan, bilim yoluyla ürettiğimiz aşılar olduğunu anlamamak, bizi iki nöronlu yer solucanının gerisine düşürüveriyor. Ama ne yazık ki bu durum, bir Latin atasözünün belirttiği gibi ‘Id est genus hominum-işte insan cinsi böyledir’ dedirtiyor.