Demet Akbağ, para kaybetmeyi tercih etti

13 – 14 yaşlarındaydım.
Annem, elime bir miktar para tutuşturup aşağı sokaktaki oduncuya gönderdi.
Oysa hep talaş yakardık.

Meğerse talaş bitmiş, babam akşam iş dönüşünde getirene kadar birkaç parça odunla ısınacaktık.
Oduncuya gittiğimde adını o gün öğrendiğim 70 yaşlarındaki İbrahim Amca, "Gel bakalım küçük müşteri" diyerek beni bir iskemleye oturtup elime bir çikolata parçası tutuşturdu.
Sonra da 6 -7 parça odunu fileye koyup ayaklarımın önüne bıraktı.
Parayı uzattığımda, "İlk kez alışveriş yapanlardan ücret almıyorum. Sen git o paraya bir kitap al" dedi ve ekledi "Kağıdın ağaçlardan yapıldığını biliyorsun değil mi?"

Başımı, "Biliyorum" edasıyla salladıktan sonra yerimden kalktım ama aklım,
dükkana girdiğimden beri duvarda gözüme çarpan yazının anlamının ne olduğundaydı.

Bir türlü soramadım; "İnsanların güvenini kaybetmektense para kaybetmeyi tercih ederim."

İbrahim Amca, sürekli baktığımı fark etmiş olmalı ki tam kapıdan çıkmak üzereyken "O yazı; ticarette çok önemlidir, ticaretin felsefesidir" dedi.