Bebeklik anılarımızı neden hatırlayamıyoruz?
Bazı kültürlerde anılar, diğerlerinden çok daha erken yaşlarda şekilleniyor. Ancak araştırmalar, iki ya da üç yaşından önceki anıları hatırlamanın pek mümkün olmadığını gösteriyor. Eğer Sheldon Cooper değilseniz, o kadar geriye gitmek gerçekten zor olabilir. 23 aylıkken büyükannesinin kendisine verdiği brisket tarifini hatırlayarak, babasını büyük bir dertten kurtaran Sheldon'ın aksine, aynı ortamda bulunan ikizi Missy için bu anı, sadece bir sis bulutundan ibaretti
ABONE OL
Bebekken hayat, yetişkin olunca sahip olunan hayata göre bir miktar daha eğlenceli olabilir. Beslenmek, giydirilmek ve yumuşak taşıma çantalarında bir yerlere taşınmak, yemek yeterince hızlı gelmediğinde çığlık atma cüretine sahip olmak. Ancak ne yazık ki hiçbirimiz bir zamanlar ne kadar iyi şeyler yaşadığımızı hatırlamıyoruz.
Sigmund Freud 1905 yılında "infantil amnezi - erken çocukluk anılarının hatırlanamaması" terimini ortaya atarak, "çoğu insanda çocukluklarının en erken başlangıçlarını gizleyen tuhaf amneziye" atıfta bulundu. Bir asırdan fazla bir süre geçti ve psikologlar hala en eski deneyimlerimizi neden hatırlayamadığımız sorusuyla ilgileniyor.
The Guardian’a konuşan Cornell Üniversitesi'nden Prof. Qi Wang, "Çoğu yetişkinin iki ila üç yaşından önce anıları yoktur" diyor. Yaklaşık yedi yaşına kadar, çocukluk anıları düzensiz.
Yakın zamana kadar araştırmacılar genç beyinlerin kalıcı anılar oluşturacak kadar gelişmediğini düşünüyorlardı. Ancak 1980'lerde yapılan çalışmalar, iki yaşından küçük çocukların anılar oluşturabildiğini ve aylar öncesine ait olayları ayrıntılı bir şekilde hatırlayabildiğini gösterdi. Ayrıca erken çocukluk travmasına maruz kalmanın daha sonra anksiyete ve depresyon riskini artırdığı da belgelendi.
New York Üniversitesi'nde sinir bilimi profesörü olan Cristina Alberini, infantil amnezi paradoksunun "unutuldukları takdirde bu deneyimlerin hayatımızı nasıl sonsuza kadar etkileyebildiği" olduğunu söylüyor.
Alberini'nin hayvanlar üzerinde yaptığı araştırma, bebeklik amnezi döneminde oluşan anıların, bilinçli olarak hatırlanmasalar bile, aslında yetişkinliğe kadar beyinde depolandığını ortaya koydu.
Hem hayvanlarda hem de yetişkin insanlarda, beynin hipokampus olarak bilinen bölgesi olmadan kişinin yaşam deneyimleri hakkında uzun süreli anılar oluşturması ve depolaması mümkün değil.
Alberini'nin çalışması, bu bölgenin erken dönem anılarda da önemli olduğunu gösterdi ve infantil amnezinin, hipokampusun yeni deneyimler nedeniyle geliştiği kritik bir dönem nedeniyle ortaya çıktığını öne sürdü.
Tüm travma literatürü göz önüne alındığında bunun çok mantıklı olduğunu belirten Alberini, "Çocuklar erken çocukluk döneminde zor durumları öğreniyorsa, belki ayrıntıları hatırlamıyor olabilirler ancak beyinleri bu deneyime göre şekillenecektir" diyor.