Kim bu badem anneler?

Üniversite eğitimini büyüdüğü şehirden uzakta almış biri olarak, her tatilde eve dönüşte "Aa, yüzün kaşık kadar kalmış" diyen bir annenin kızıydım. Ne kilo aldığıma ne de kilomu koruduğuma ikna edemedim annemi. Sürekli bir şey yedirmek, tabağıma hep daha fazlasını koymak için çabalayan bir annenin evladı olarak ülkenin çoğunluğuna dahil olduğumu biliyorum.

İtiraf ediyorum, bazı annelerin kızlarını 'süper model' beden ölçülerinde tutmaya çalışmak için çabaladığını duyunca çok şaşırdım. Artık öğrendim, 'Badem anneler' onlar... Bu badem anne trendinin başlangıcı da moda dünyasının ünlü süper modelleri Hadid kardeşler ve anneleri Yolanda'ya dayanıyor.

Yolanda'nın, açlıktan ölmek üzere olan ergenlik çağındaki kızı Gigi'ye tavsiyelerde bulunurken filme alındığı 'The Real Housewives of Beverly Hills' adlı realite şovdaki diyaloglara şahit olsanız, siz de şaşırırdınız. Belki seyretmiş ve de şaşırma hakkınızı kullanmışsınızdır.

2013'te yayınlanan bu programda henüz yeni yeni modelliğe giriş yapan Gigi, meyve suyu detoksundan sonra kendini güçsüz ve aç hissetmekten şikayet ediyordu. Yolanda'nın annelik tavsiyesi ise kızgın kumlardan serin sulara atlamak kadar ayıltıcı etkideydi. Kızına şöyle diyordu: İki badem ye, ama onları çok iyi çiğne!

İlk yayınlanmasından yıllar sonra programdaki bu kesit sosyal medyada yeniden ortaya çıktı ve Yolanda'nın tavsiyesi, pro-ana kültürü (yeme bozukluğu anoreksiyanın teşviki) ve sürekli diyet yanlısı annelerin korkması gereken takma adla eşanlamlı hale geldi: Badem annelik.

Bir badem annenin, ismine rağmen, illa ki tok kalmak için kuruyemiş önermesi gerekmiyor. Badem annelik, daha geniş anlamda, kendi yeme sorunu alışkanlıklarını 'sağlıklı olma' kisvesi altında çocuklarına (genellikle kızlarına) yansıtmayı ifade ediyor. Sosyal medyadaki bir terim olarak popülerliği, cinsiyetçi ebeveynlik davranışının bunaltıcı derecede yaygın olduğunu gösteriyor. (Badem babayı hiç duymadık!)

Anoreksiya, hem kilo alma korkusu hem de psikolojik faktörlere bağlı, vücuda kalori alımının sınırlandırılması veya hiç alınmaması sonucu aşırı kilo kaybına neden olan yeme bozukluğu olarak tanımlanıyor