Panter Emel'i özledim...

Panter Emel’i özledim...

O, sırtında bir mont, elinde koca çantası ile hayvan haklarını kendi yöntemleriyle (siz hoşlanmasanız da) ekranlara taşıyan ilk insandı, bir tecilli

mahkeme kararıyla susturuldu, adam döverse hapse atacaklar...

(.........)

Panter Emel’in, bir eşeğe tecavüz etmiş ahlaksıza çanta atışını görmüştüm televizyonda. 35 metreden tam bir nokta atışıydı.

Çanta havada kendi ekseninde dönerken, askısı kement biçimini almış, çantanın dibi tecavüzcünün kafasında patlarken, askısı boynuna geçmişti adamın.

Ve ahlaksız, mahkemenin merdivenlerinden kaçarken, çantanın niye ısrarla peşinden gelmekte olduğunu düşünüyordu.

Kadın çantasının cirmi ne olacak derseniz, hani içinde el kremi, pudra, ruj, muj... Panter Emel‘in çantasında bulunanlar; iki kilo kuru kedi maması, birkaç düzine köpek maması konserve kutusu, kuşlar için metal su tasları, kedi yavruları için süt şişeleri camdan...

Bir diğer zamanda; anne köpeği zehirleyerek öldürmüş, yavrularını diri diri toprağa gömmüş adamı ise mahkeme koridorunda ensesinden yakalamıştı Panter Emel...

Onu kendi etrafında çevirmeye başladığında, ilk dört turda adamın ayakları üç adımda bir yere değiyordu.

Üçüncü turdan sonra ayakları yerden kesildiydi.

Altı ve sonraki turlarda havada bisiklet sürer gibi dönmeye başladığında ve daha sonra da yere paralel hale geldiğinde ise, Panter Emel onun ensesini ne zaman bırakacağını her zaman bilirdi; beton mahkeme duvarına denk geldiğinde...

Hayvanlara karşı insanların vicdansızlığı sürüyor ve her gün bir kentten toplu öldürme haberleri geliyor.

Daha dün anneleri öldürülmüş köpek bebeklerinin fotoğrafı vardı gazetelerde; mahallenin çocuklarının kucağında uyumuşlardı.

Uyandıklarında acıkmış olacaklar ve annelerini arayacaklar...

Hayvan dostları ise içlerine kapandılar, sessizler...

Kocaman gözleri, kocaman çantası ve kocaman yüreğiyle onun ne kadar önemli olduğunu düşünüyorum.

Panter Emel’i özlüyorum...