Matüridilik nedir?

Bu zevatın Hanefi-Matüridi hareketinin gelişmesine katkılarına rağmen Matüridiyye mezhebini geliştiren kişi olarak Ebül-Muin Meymun b. Muhammed en-Nesefi (ö. 1115) kabul edilir. O, İmam Matüridi'nin görüşlerini sistemleştirip derinleştirmek ve muhalif fırkalara karşı onu savunmak suretiyle mezhebin köklü bir hareket haline gelmesini sağlamıştır. O, Tabsıratü'l-edille, et-Temhid li-Kavaidi't-Tevhid ve Bahrul-Kelam fi Akaidi Ehli'l-İslam adlı eserleri ile de Matüridiyye'ye büyük katkılarda bulunmuştur. Ebü'l-Muin en-Nesefi'nin öğrencisi olan Ebu Hafs Necmüddin Ömer en-Nesefi (ö. 1142) Akaid Risalesi'nde Matüridiyye mezhebinin inanç esaslarını kısa, öz ve sistematik bir şekilde kaleme almıştır. Nesefi'nin diğer bir öğrencisi ise İmam Matüridi'nin Tevilatü'l-Kur'an adlı tefsirine şerh yazan Alaeddin es-Semerkandi'dir (ö. 1144). Hanefi-Matüridi tarihinde önemli bir yere sahip olan diğer bir mütekellim de Siracuddin Ali b. Osman el-Uşi'dir (ö. 1179). Onun, Matüridi akaidini manzum olarak özetleyen Kasidetü'l-Emali adlı eseri medreselerde ders kitabı olarak okutulmuş ve ezberletilmiştir. Matüridi mezhebinde önemli bir kelamcı da Nureddin es-Sabûni (ö. 1184) olup el-Kifaye fi'l-hidaye, bunun muhtasarı olan el-Bidaye fi usûli'd-din ve el-Münteka min ismeti'l-enbiya adlı eserleri bulunmaktadır. Ayrıca el-Hadi fi usuli'd-din adlı eseri müellifi olan Ömer b. Muhammed el-Habbazi (ö. 1292), eserlerinde Kelam ve Tasavvuf yöntemlerini birlikte kullanan Ubeydullah es-semerkandi (ö. 1301) ve Ebul-Berekat en-Nesefi (ö. 1310) Matüridilik tarihinde önemli yere sahip kelam alimleridir. Osmanlı döneminde ise Hızır Bey (ö. 1459), Taşköprizade (ö. 1560), Molla Hayali (ö. 1470), Beyazizade (ö. 1687) gibi alimler Matüridi kelamına dair eserler yazmışlardır. Matüridi mezhebi İslam coğrafyasının büyük bir kısmında özellikle de Çin, Hindistan, Pakistan, Afganistan, Orta Asya, Kafkasya, Anadolu ve Balkanlarda yayılmıştır.

Dinde akıl-nakil dengesini savunan alimlerin başında gelen İmam Matüridi, Kitabü't-Tevhid adlı eserine taklidi red ve dinin delille bilinmesinin gerekliliği ile başlar; akıl ve naklin dini bilmenin iki temel yolu olduğunu kaydeder. Söz gelimi duyulur alemin sırlarını öğrenmek, yaratıcının varlığını bilmek ve nasları anlamak için aklın gerekli olduğunu, nakil olmadan da aklın bazı hususları bilebileceğini fakat aklın mutlak olarak vahyin önüne geçemeyeceğini söyler. Allah-insan ilişkisini, Allah-tabiat ilişkisinden farklı düşünerek insana kendi fiillerinde daha belirleyici bir rol yükler. Matüridi'ye göre kendisine hakim (hikmet sahibi) ismini veren Allah, boş ve abes işlerden münezzehtir. O'nun her işinde hikmet vardır. Yüce Allah gerek teklifi hükümlerinde gerekse yarattığı işlerinde bir zorlayan olmaksızın hikmeti irade eder. Çünkü O muhtar, serbestçe dileyen ve dilediğini yapandır. İmam Matüridi'nin kelam sisteminde akıl, bilgi ve hikmet anahtar kavramlardır. Bilginin geliştirilmesini sağlayan akıl, hikmetin anlaşılmasını sağlayan da gaye ve illettir. İnsan hikmeti ararken bilgisi artmakta, bilgisi arttıkça da yeni yeni hikmetleri keşfetmektedir.

İmam Matüridi'ye göre evren her biri bir hikmete dayanan farklı tabiatlar üzerine bina edilmiştir. Bu yapı fenayı (yokluğu) değil, bekayı (sürekliliği) hedeflemektedir. İnsanoğlunun bu yapıda birleşenleri bir araya getirmesi ve farklılıkları ayırması akıl sayesinde mümkün olabilmektedir. Ayrıca insanlar arasında nefis, ihtiras, öfke ve nefret gibi duygulardan kaynaklanan mücadele söz konusudur. Bu hususlarda hikmeti arayacak, insanları uzlaştıracak, onları fenaya neden olacak çekişme ve ayrılıktan alıkoyacak bir "asıl"a ihtiyaç vardır. İnsanların idraklerinin ulaşabileceği nihai noktaya kadar bu aslı aramaları gerekmektedir. Söz konusu aslın bilinmesinde öncelikli mesele insanların bir yaratıcı (halik) ve yöneticilerinin (müdebbir) olduğu şuurudur. Bu yaratıcı kendilerini ve ihtiyaçlarını sürdürmelerinin yollarını en iyi bilen rahmet ve merhamet sahibi biridir. O, insanları hırs, öfke, nefret gibi duygulara sahip olan nefisleriyle baş başa bırakmayacak, aksine onlara kılavuzluk edecek birilerini görevlendirecek ve ona insanları ikna edebileceği bir kanıt verecektir. İnanç sistemini Amentü'nün altı esası üzerine bina eden İmam Matüridi'ye göre inanmak için tek başına bilgi yeterli değildir. Çünkü bir şeyin mahiyetini bilmek, onu tasdik etmek anlamına gelmez. Bu sebeple kalpteki iman, bilmekten öte bir şeydir. Ancak bilgi, kalple tasdikin oluşmasında önemli rol oynar. İslam dininde iman esaslarının başında Allah'a iman gelir. Mü'min öncesi ve sonrası olmayan (ezeli ve ebedi), her şeyi bilen, yoktan var eden, kudret ve irade sıfatlarına sahip bulunan Allah'a imanla yükümlüdür. Bu sıfatlar Allah'ın zat'ının aynı olmadığı gibi gayrı da değildir. Allah'ın varlığı ve birliği naslar yanında akılla da bilinebilir. Kainattaki varlıkların hareketlerini düzenleyen, bir nizam ve ahenk içerisinde olmalarını sağlayan varlık eşi ve benzeri bulunmayan yüce Allah'tır. Maturidi'nin kelam sisteminde önemli bir esas da kulların irade özgürlüğüdür. O, irade özgürlüğünü şu şekilde ele alır: Bir Allahu Teala'ya ait olan ve her şeyi kuşatan külli irade, bir de kullara ait olan, onların karşılaştıkları her konuda karar verirken kullandıkları cüz-i irade vardır. İnsanlar bu iradeyi kullanarak eylemlerine karar verirler. Allahu Teala insanı iyiyi-kötüyü, doğruyu-yanlışı, güzeli-çirkini ayırabilme yeteneğine sahip olarak yaratmıştır. Bu yeteneğin temelinde akıl vardır. İnsanlara, peygamberler aracılığı ile ise yapmaları ve yapmamaları gereken hususlar bildirilmiştir. Bundan sonrası insanın kendi ile baş başa kalmasıdır ki, bu noktada insanoğlu Allah'ın kendisine vermiş olduğu cüz'i iradeyi kullanır. Böylece de Allah kulunu denemiş yani imtihan etmiştir. İmam Maturidi, yaşadığı dönemde hem akıllarını kullanmayarak sadece nakille yetinenlerle hem de akıllarını vahyin önüne koyanlarla mücadele etmiştir. O, bu hususta büyük aşama kaydetmiş ve İslam dünyasının çok geniş bir kesiminde yorumları ve değerlendirmeleri dikkate alınan bir alim olmuştur.

YAZAR

İlyas Çelebi