Yetiştirme şekli topyekün değişmeli

Her ne kadar başkaları için yaşamadığımızı, her şeyi kendimiz için yaptığımızı iddia etsek de, işin aslı öyle değil. Aramızdaki en umursamazımız bile, konu komşu ne dedi, elalem ne düşündü diye muhakeme yapmadan hayatını sürdüremiyor.

Sizi bilmem ama ben, birisi beni bir başkasına anlatırken cümlelerini nasıl kuruyor, hangi sıfatlardan faydalanıyor, önemsiyorum mesela. Kendimi bilmediğimden değil, başkalarının beni nasıl bildiğini kestirememekten... Duruşum değiştiğinden değil, insanların beni kaç çeşit gözle gördüğünü merak etmemden...

Şehirler ve ülkeler için de durum pek farklı değil. Etrafındaki denizi, dağındaki tepesi, yağmurunun sesi hep aynı olsa da, dünya üzerindeki milyarlarca insan tarafından yorumlanışı başka. Mesela bu aralar olan bitenden ötürü, konu komşu Türkiye için ne düşünüyor merak ediyorum.

Ya da herhangi bir yabancı, “anlat bakalım bu aralar Türkiye’de neler oluyor?” diye sorsa nelerden bahsederdim. Türk çocukları ve güvenliğinden konu açılırs,a ne kadarını olduğu gibi söyleyebilirdim? Utanmadan sıkılmadan anlatabilir miyim? Oradan nasıl gözüküyor bilmiyorum ama benim bulunduğum yerden, üç çocuklu bir anne olarak, gelişmeler hiç iyi durmuyor.

EN GERİ DÖNÜLMEYENİ!

Adını dahi anmak istemediğim olaylar karşısında, muhtemel ceza biçimi konuşmak midemi bulandırırken, kimyasalı mı biyolojiği mi makbuldür bilemiyorum ancak vicdanım; yaptırımın en geri dönülmeyeninden yana. Durmadan, hatanın nerede yapıldığını, asıl suçlunun kim olduğunu anlamaya çalışıyorum.

Umarım bir gün hepimiz, çözeriz. Kültürümüzün nahoş bir özelliği gereği; kafam ister istemez toplumda el üstünde tutulan “oğlan analarına” gidiyor. Acaba eşinin ailesinin gözünde, bir nevi devlet memuriyeti gibi hayat garantisi olarak görüp, bunun ekmeğini yeme hayalleri kurmak yerine, oğullarına muamele şekilleri evrim mi geçirmeli?

Erkektir yapar, oğlandır şımarır, kadındır alttan alır, evinin tek oğludur hakkıdır inançları bana kalırsa tez elden gözden geçirilmeli.