Ruh hastası değil, "kötü" bu insanlar

Önceki gün “Hastalığın reklamı mı olur?” diye bir yazı yazmıştım.

Yazının içinde “Ruh hastası olmuş millet” diye bir cümlem var.

İşte bu cümle ve yazıdan ötürü bir okuyucumdan önemsediğim bir e-mail aldım.

Sizinle de paylaşmak istedim.

Şöyle diyordu:

"Esin hanım merhaba, ben klinik psikoloğum ve size yazmamın sebebi de son yazınızda bu insanların hepsi ‘ruh hastası’ olmuş söyleminizde. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ben yazılarınızı çok severek okuyorum ve sizin az çok tarzınızı tahmin ettiğim için sizin aslında ne niyetle söylediğinizi çok iyi biliyorum. Siz yazılarınızla birçok insana ulaşabildiğiniz için, bu ruh hastası kavramına bir ek yapmak istiyorum. Yani yazınızda bahsettiğiniz insanların yaptığı şey niyet okumak ve içlerindeki kötüyü dışarıya atmak Esin Hanım yani bu insanların içerisindeki kötü bu. Ama ruh hastası çok farklı bir şey ve gerçekten ruhsal anlamda hasta olan insanlara bir haksızlık oluyor bu. Ben yine söylüyorum sizin ne niyetle söylediğinizi çok iyi biliyorum ancak bu dilin değişmesi bir çok şeyin değişmesine öncülük edebilir diye düşünüyorum bu noktada sizin desteğiniz, sizin bu durumu farklı şekilde ifade etmenizin olumlu anlamda katkısı olacağını düşünüyorum. Bunu belirtmek istedim. Çok teşekkürler Sevgiler.”

Öncelikle ben teşekkür ediyorum beni uyardığı için.

Çünkü gerçekten bu “Ruh hastası” lafı dilimize pelesenk olmuş durumda.

Oysa ki, bu insanlar gerçekten “Kötü” ve kötülükten ötürü bunu yapıyor.

Bizler artık hiç düşünmeden, tartışırken dahi, dilimizden aynen “Ruh hastası” lafı dökülüveriyor.

Ama evet bu değil. Karşımızdaki kişiye direk “Kötüsün” demeliyiz.

Ve bu kötülüğün tek ilacı da maalesef “Sevgi”dir.

Sevgi de bu topraklar da en az yeşeren şeylerden biri.

Bu anlamda da bu kötülük hız kesmeden devam edecek gibi.

Ve ben okuyucuma tekrar teşekkür ediyor bir daha “Ruh hastası” lafını kullanmadan çok iyi düşüneceğime söz veriyorum.