En iyi dostum 'Latte'm

Evet huysuzdu... Evet agresifti... Evet hiç kimseye yaklaşmazdı. Kedi ve insan sevmezdi. Evet çok korkaktı ama o benim en iyi dostumdu.

'Latte'mi beş sene önce sokaktan sahiplendim. Yakışıklı, aslan kralımdı o benim. Ki şimdi bazıları "Ne diyor bu kadın" diyebilir.

Ama beni anlamanız için hayvan sevmeniz gerekiyor. Tabii vicdanlı olmanız ve her şeyden önce gerçekten insan olmanız gerekiyor.

Zaman zaman beni parçaladı, ki Salı günü yakalamaya çalışırken de her yerimi parçaladı. Zaman zaman yüzüme bakmadı, zaman zaman evden kaçtı.. Ama her defasında buldum, zorladım. Doktora götürmek bir işkenceydi ama ne olursa olsun 'Latte'm dedim. Pazar günü de ne yaptı etti, camdan mı düştü, kapıdan mı çıktı muallak, kaçtı en iyi dostum.

Salı günü akşam saatlerinde arka bahçede buldum. Ekstra korkak, ekstra travmatik bir kedi olan Latte'nin normalde beni gördüğünde gelmesi gerekir değil mi? Gelmedi. Uzun uzun baktı. Ben zorla almaya çalıştım, boğuştuk hatta. Cıyak cıyak bağırdı... Ve sonra beni bir güzel parçaladı ve arkasına bakmadan yeniden kaçtı.

Salı gününden bu yana o bahçeden ayrılmıyorum. Ve sürekli kendime, "Acaba gitmek istiyor da ben mi zorluyorum" diyorum.

Beş yıllık doktoru Tolga ve daha birçok doktor ile konuştum. Hepsi aynı şeyi söyledi...

O da bir canlı ve istediğine saygı duymalısın. Şu an orada, o bahçede kalmak istiyor.

Ben sabırla onu bekleyeceğim. Gelmesi için dua edeceğim. Ona bakacağım, mamasını vereceğim, kollayacağım, koruyacağım...

Oyuncaklarını bıraktım. Mamasını indirdim. Tişörtümü bıraktım.

Hatta onun sayesinde oradaki tüm kedilere de bakacağım. Ve Latte gelmek istediği zaman evini yeniden bulacak ve bana dönecek. Ve ona bakmaya devam edeceğim. Koynumda olmasa bile bahçede bakacağım.

Bu arada benim gibi travmatik kedi sahipleri anlayacaktır. Beş yıldır Latte çok kez kaçtı, gitti. Sınırları zorladı. Her defasında zorladım. Her defasında daha da zorladım. Son altı aydır da sürekli ağlıyordu. Sürekli sokağa çıkmak istiyordu. Hatta çok kişi, "Bu çocuğu işkence ediyorsun" diyordu. Ama kimseyi dinlemedim. Onu pamuklara sardım ama doğaya gitmek istedi.

Beni bu hayatta annemden sonra kayıtsız şartsız tek o sevdi ve hala da seviyor inanıyorum.. Küsmeyen, sorgulamayan, yargılamayan, sevmediği şeyleri yapsam da dibimden ayrılmayan tek canlı oydu.

Bana kimse onun gibi de bakmıyordu. Köpek baktım, kuş baktım, tavşan baktım, balık baktım. Hayvanlara ölüyorum, bitiyorum. Ama kedi sevgisi, duygusu bir başka. Şimdi kedi severleri çok iyi anlıyorum. Canım gidiyor, içim parçalanıyor ama Latte beni parçalamayı göze alarak gelmek istemiyor.

Arayan, soran, sosyal medyada desteklerini bir an olsun esirgemeyen herkese sonsuz teşekkürler. Meğer ne çok sevenimiz varmış. Hem benim, hem 'Latte'min.

Benim kadar çok üzülen insanlara şahit oldum. Bu çirkin dünyada, vicdanlı insanların olması bile mutlu etti beni bu üzüntülü günlerimde. İyi ki vardınız. Bu dünyayı vicdan ve sevgi kurtaracak.

İnşallah Latte bunları hisseder ve döner. Bu tek umudum gerçekten.

Bu arada "Kedi nankördür bak çekip gitti" diyenlere de bir çift lafım var.

Hiçbir kedi asla nankör değildir. Hiçbir hayvan asla ve asla kötü ve nankör değildir. Ben bu hayatta çok hayvan, baktım ve besledim. Ve hiçbir hayvanın nankörlüğünü görmedim insanların nankörlüğünü ve kötülüklerini gördüğüm kadar.

Bu yüzdendir ki, hayvanlar ve özellikle kediler asla nankör değil. Kediler tam tersi, duygulu, seni anlayan ve yanında olduğunu hissettiren gerçek ve tek dost. Buna inandım, deneyimledim.

Latte'nin beni terk edip gittiğini de düşünmüyorum. Biliyorum ki, evine gelecek. Beni ve bizi bulacak. Yeniden bir araya geleceğiz.

Dört gözle de olsa beklemeye devam edeceğim. Şu an o bahçede mutluysa buna da saygı göstereceğim. Ama eninde sonunda biliyorum ki, evine kendi istediği ile gelecek.