Çok çok iyi bir insanı kaybettik

Dün akşam zor bir Teke Tek programı yaptım.

Program başladıktan kısa süre sonra Bekir Coşkun’un hayatını kaybettiğine ilişkin bazı bilgiler gelmeye başladı.

Ne yalan söyleyeyim feleğim şaştı.

Böyle yalan haberlere alışkın olduğumuz için “İnşallah doğru değildir” diyerek doğrulatmamaya çalıştım haberi.

Ama ne yazık ki doğru idi.

Bekir Ağabeyimizi kaybetmiştik.

Hastaydı, son zamanlarda çok acı çekiyordu.

Yine de ölümü ona yakıştırmak çok zordu.

Arkasından iki satır yazmak da çok zor.

Tanıştığımızda o Ankara’da Günaydın’ın büro şefiydi. (Şimdi o göreve Ankara temsilcisi deniyor.)

Sonrasında Hürriyet’te yıllarca birlikte çalıştık, büyük keyifle.

Ardından Habertürk’te beraber olduk.

Cunda’da yazlık evinin balkonunda başlayan sohbetlerimiz genellikle rakı balık masasında son bulurdu.

Ve sokağa adım attığımız her seferinde nasıl bir sevgi ve hürmet çemberi içinde yaşadığına şahit olurdum.

Kimseyi kırmadan nasıl sert olunabileceğini,

Kimseye boyun eğmeden nasıl pamuk gibi yumuşak kalınabileceğini onda gördüm.

Türkiye’nin en iyi gazetecisi miydi?

Yanıtını vermek beni aşar.

Türkiye’nin en müthiş köşe yazarı mıydı?

En müthişlerden biriydi muhtemelen, Kararını ben veremem!

Ama tanıdığım en iyi insandı.

Çevresindeki sevginin ve saygının da en önemli nedeni oydu bence.

İyiliği.

Bekir Abimizi çok arayacağız çooook!

Öylesi az geliyor.

Hatta hiç gelmiyor artık!

Başın sağ olsun sevgili Andree.

Başın sağ olsun!