Toprağın bana öğrettikleri

Sakarya’da büyüdüm. Çocukluğumun en güzel anıları bu şehrin sokaklarında hala duruyor. Neredeyse 40 yıldır hiç kesilmeden dostluğum devam eden çocukluk arkadaşlarım burada.

Her gelişimde huzur buluyorum. Her gelişimde tüm güzel hatıralarım bana sükunet veriyor.

SİYASET VE MEDYA ARASINDA SIKIŞAN HAYAT

Çok zor işlerde çalıştım. Siyaset ve medya…

Ülkenin en sorunlu, en zor, en sıkıntılı iki mesleğinin arasında uzun yıllarım geçti. Kaygan zeminler, kirli ilişkiler, güvenilmez ortamlar, dürüst olmayan insanlar…

Her yerde vardır ama bu iki meslekte daha çok var sanki bu tipler.

Bu iki sorunlu alanın arasında sıkıştı hayatım çoğu kez. Zor günler yaşadım.

Bunun yarattığı stresi doğada dolaşarak, dağlarda tek başıma gezerek attım hep.

Doğa beni iyileştirdi, rehabilite etti.

BİR KÖYE YERLEŞMEK

Yaşım ilerledikçe, ana kucağı gibi bana huzur veren Sakarya’ya yerleşmeye, en azından burada daha çok vakit geçirmeye karar verdim.

Gelişmemiş, betonlaşmamış, keşfedilmemiş bir köyde, aile toprağımızda kendimize ev yaptık. 8 kardeşiz. Burada İstanbul’un, yaşadığımız şehirlerin, işimizin sıkıntısını, derdini unuturuz ümidindeydik.

Öyle de oldu çok şükür.

Hala içinde ineklerin, koyunların dolaştığı, gezen tavukların olduğu, kuşların cıvıltısının sabahları şarkı gibi dinlendiği köyde günlerimizin bir kısmını geçiyoruz. Her fırsatta kaçıyoruz buraya.

TOPRAKLA İLETİŞİM KURMAK

Doğaya olan tutkum burada daha da güçlendi. Toprağı daha iyi tanıdım. Çıplak ayaklarımla bastığım toprakla aramda kurduğum yeni iletişim şekli beni büyüledi.

Ağaç diktim. Toprak bana meyve verdi.

Gül fidesi diktim, toprak bana mis gibi kokan, seyrine doyum olmayan güller verdi.

Domates ektim, biber ektim, maydanoz ektim…

Ne ektiysem toprak bana daha çoğunu geri verdi. Cömert, eli açık, geniş gönüllüdür toprak.

İnsanın topraktan yaratılmasından olsa gerek, bir sıcaklığı, sakinliği, sükuneti var. İnsanın sarılası geliyor.

'Toprak ana' denmesinin sebebi bu olsa gerek. Rahmetli annem de bana aynı duyguları verirdi. Ona sarılabiliyordum.

Toprağa da sarıldım. Kucakladım, çıplak ellerimle, ayaklarımla, yüzümle ona sarıldım.

TOPRAĞIN BANA ÖĞRETTİKLERİ

Bana çok şey öğretiyor toprak.

Sakin olmayı, sabırlı olmayı, ağır başlı olmayı öğretiyor.

Cömert olmanın, gönlü geniş olmanın ne demek olduğunu, bir ağaçta verdiği yüzlerce kirazda, ayvada, narda gördüm.

TOPRAKTAN DÜRÜSTLÜĞÜ ÖĞRENDİM

Topraktan dürüstlüğü öğreniyorum. Ne ekersem onu biçiyorum. Ne verirsem kat kat karşılığını bana geri veriyor. Ektiğim tohum iyiyse, iyi ürün veriyor, kötüyse kötü ürün. Hiç şaşmayan bir dürüstlük yani.

Emeğimin karşılığını almayı da öğretti bana.

Ağaçları iyi budarsam, gübre verirsem, çiçekleri sularsam, zararlı böcekleri temizlersem, yani onlara bakarsam, toprak ana bana karşılığını fazlasıyla veriyor.

Çalışan muhakkak karşılığını alır, diyor.

AÇ GÖZLÜLERİ SEVMAZ TOPRAK

Aç gözlü olmamayı da anlatıyor ve öğretiyor. Bir domates fidesi ek, ona iyi bak sonra oradan sana yetecek kadar domates vereceğim diyor.

Daha çok domates versin diye hormon verirsen, suni vitaminler verirsen, o zaman toprak sana tadı gitmiş, şekli bozulmuş, orijinalliği kaybolmuş domates olarak onu sana geri verir.

Aç gözlü olursan hayatın tadını kaçırırsın demektir bu.

Kanaatkar olmak, sana yetecek kadarına razı olmak toprak ananın kurduğu düzenin en önemli ilkesidir.

DOĞANIN DENGESİNİ BOZAN TEK CANLI

Mütevazı olmayı, alçak gönüllü olmayı, nezaketli olmayı, saygılı olmayı doğadan, topraktan öğreniyorum.

Ağacın, çiçeğin, otun, böceğin, tüm canlıların birbirine karşı davranışı böyle. Bunu bozan tek canlı insan.

Aç gözlü, nankör, saldırgan, acımasız…

Doğaya onun kadar zarar veren başka canlı yok.

Toprak insana yaptığı kötülüklerin karşılığını da vermekten geri durmuyor aslında.

Suyu azaltıyor, kuraklık oluyor, yiyeceklerimiz azalıyor, seller, depremler, afet oluyor ama insan hiçbirinden ders almıyor işte.

TOPRAKTAN GELDİK, ORAYA GERİ DÖNECEĞİZ

Allah’ın mucizelerinden biridir toprak.

İnsana çok şey öğretiyor inanın.

İletişim kurmak için aranızdaki tüm engelleri kaldırmayı deneyin. En başta betonları, taşları, demirleri, camları…

Onunla temas kurun. Dokunun, sarılın ve dinleyin.

Size insan gibi yaşamayı öğretecektir.

Topraktan geldik, tekrar oraya döneceğiz.

O zaman tüm bu çirkinlikleri niye yapar insan bilmiyorum.