Resmi kurumlar gazete satın almalı mı?

"Devletin Gazeteleri" başlığı ile yazdığım (06.07.20121) yazıdan sonra çok sayıda meslektaşım aradı.

Yazıya itirazı olanlar da var, haklı bulanlar da.

Türkiye Gazeteciler Konfederasyonu Genel Başkanı Nuri Kolaylı hem aradı, hem de üyelerinin görüşlerinin yer aldığı yazılı bir açıklama da gönderdi.

Özetle şunları söylüyorlar:

- Yerel basına destek sürmeli

- Sektörde yaklaşık 9 bin gazeteci çalışıyor

- Resmi ilanları yük gören bürokratik anlayış değişmeli

- Pandemi nedeniyle birçok yerel basın kapanmanın eşiğine geldi

- Basın için “Acil Destek Paketi” çıkarılmalı

- “Gazetecilik Meslek Yasası”na ihtiyaç var

- Kanun ve yönetmeliklerde basın özgürlüğünü kısıtlayıcı maddeler kaldırılmalı

- Şantajcı, yalancı, baskıcı kişiler mesleğimizin onurunu zedelemekte, bunu önlemek için “İnternet Yasası” çıkarılmalı.

- Basın Kartları Komisyonu’nun yapısı yanlış düzenlendi, yeniden düzeltilmeli

- Turkuaz renkli basın kartları, yeniden sarı olmalı

GAZETECİLİK REKABET İŞİDİR… BİR ÖRNEK

Bu arada tasarruf genelgesi nedeniyle kamu kurumlarının gazete satın almaları yasaklandı. Bunun üzerine Türkiye Gazeteciler Sendikası başta birçok meslek örgütü ve yerel gazete buna itiraz etti, 'satın alma devam etsin' diyorlar.

Peki soğukkanlı bir şekilde olaya bakabilir miyiz?

Bir örnek üzerinden anlatacağım konuyu.

Memleketim Sakarya’da çok uzun yıllardır kağıda basılı 7 gazete çıkıyor. Toplam tirajı 5 bini geçmiyor.

Bu gazeteler Anadolu Ajansı’ndan aylık 200-300 TL'ye yerel bülten satın alıyor.

BİK’ten de resmi ilan ve reklam desteği sağlanıyor.

Sakarya’daki belediyeler, Valilik, Kaymakamlık, il müdürlükleri de bu gazetelerden birer takım alırlar.

Şunu da unutmayalım, bazı illerde belediyeler ulusal ve yerel gazetelerden toplu alım yaparlar. Yüzlerce gazete alınıp, çoğunun balyası açılmadan atık kağıt olarak kullanılır.

Sakarya’da yerel olarak gazetecilik yapmaya karar veren Zafer Tokuş, 2010 yılında “Medyabar” ismiyle bir haber sitesi kurar.

Ne BİK’ten reklam desteği, ne de resmi kurumlardan bir yardım alır.

Bir süre sonra Sakarya’nın en çok okunan haber sitesi olur.

Özel sektörden reklam alarak ayakta kalır.

İşlerini geliştirir bir de televizyon kanalı açar.

Yüz binlerce okuyucusu olan ve başarılı gazetecilik yapan Medyabar çalışanlarına sarı basın kartı verilmez, resmi ilan desteği sağlanmaz ama tirajı 300-400 olan gazetelere sarı basın kartı verilir ve ilan desteği sunulur.

Şimdi bu adaletli bir durum mu?

Biri rekabete giriyor, mücadele ediyor ve başarılı gazetecilik yaparak var oluyor, diğerleri kamu desteği ile bile ayakta durmakta zorlanıyor.

Biri yüz binlerce kişi tarafından okunuyor, diğerleri beş bin kişi tarafından bile okunmuyor.

HERKES GAZETECİLİK YAPMAK ZORUNDA DEĞİL

Elbette hiçbir meslektaşımızın işsiz kalmasını istemeyiz. Kimse gazetesini kapatmasın.

Ancak adil rekabet ortamında, değişen medya dünyasına uyum sağlayan, iyi gazetecilik yapan kimse, bu mesleği onlar yapmalı.

Herkes gazetecilik yapmak zorunda değil.

Ulusal ve yerel gazetelerin kamu kurumları tarafından toplu satın alınması, sadece kağıda basıyor diye resmi ilan alması doğru bir şey değildir. Bu eskimiş zihniyet değişmeli.

Sektör dijitalleşmeli, çağa ayak uydurmalı, devlet de bunun kanuni alt yapısını adil bir şekilde düzenlemeli.

Özellikle mesleğimiz için çok kıymetli olan basın kartının milyonlarca okuyucusu olan haber sitelerinde çalışanlarına verilmemesi çok yanlış bir uygulama. Bunu umarım bir an önce değiştirirler.

Bu meslek, rekabetçi bir meslektir. Devletin gölge etmemesi gerekir.