İnsanın en büyük gücü: Vazgeçebilmek

İnsanın en büyük gücü nedir?

Ya da bir insanı güçlü yapan şey?

Bence vazgeçebilmek…

Sanırım bunu Hayyam’ın yaşantısında ve rubailerinde gördüm.

Hayyam astronomi ve matematik dehası olduğundan Nizamülmülk’ün kurduğu rasathaneyi yönetmiş, bilimsel çalışmalar yapmış ve öğrenci yetiştirmişti uzun yıllar.

Bilgisinin, emeğinin, hayallerinin karşılığını bulmuştu burada.

Sonra Nizamülmülk öldürülmüş, düzen bozulmuş, astronomi gözden düşmüştü.

Yeni Sultan sonraları Hayyam’ı başka görevlere çağırsa da bu teklifi kabul etmemişti.

Çünkü sözün, matematiğin, bilimin kıymetinin kalmadığını görmüştü.

O yüzden de köşesine çekildi, rubailerin arasında mütevazı bir hayat sürdü.

“İki günde bir somun geçiyorsa eline

Soğuk suyu da olursa bir kırık testide

Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan

Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine”

Çok mutsuz insan vardır, etrafınıza bakın.

Hepsi zamanı geldiğinde vazgeçemediği için bir çileye dönen hayatlarına hayıflanır.

İşinden, maldan mülkten, koltuktan, paradan, makamdan, güçten, şöhretten vazgeçemediler.

Bunlardan vazgeçemeyince mutluluklarından, huzurdan, kişiliklerinden, ilkelerinden, onurlu duruşlarından vazgeçmek zorunda kaldılar…

Vazgeçebilen insanlar yeryüzü cennetlerini içlerinde taşırlar. Onları huzurlu eden şey sahip olduğu mekanlar değildir.

Onları güçlü kılan şey makamları değildir.

Onları değerli yapan şey, oturdukları koltukları değildir.

Onları zengin yapan şey para, mal, mülk değildir.

Bu insanları güçlü yapan şey tüm bunlardan vazgeçebilme kudretidir.

Tıpkı Hayyam gibi.

“Yarım somunun var mı? Bir ufak da evin?

Kimselerin kulu kölesi değil misin?

Kimsenin sırtından geçindiğin de yok ya?

Keyfine bak: En hoş dünyası olan sensin.”