Sen kimsin ya Kibir!

Dört yıl önce, 10 Haziran 2011’de, seçimden iki gün önce, “Mertlik KİBİR kaldırmaz” başlığıyla burada şunu yazmıştım:

Hepsi vatanı seviyor. Sorunları, içindeki bir kısım ahaliyle!

Bu vatandaki insanların, bu toprakların çocuklarının bazen yarısından bile nefret ederek vatanı sevmek!

Milyonlarca insanı aşağılayabilen kocaman bir sevgi.

Karısının, sevgilisinin cesedi başında ‘Seviyordum, öldürdüm’ diyen ruh hali.

Yarısından, bazen daha fazlasından nefret ettiğin bir vatanın birlik, beraberlik ve bölünmez bütünlüğü!

Milyonlarca insanı insan saymayan bir şizofreni.

Adın ‘Adalet’ olacak, kocaman bir kitle partin bulunacak; yıllardır devleti, hükümeti tutacaksın…

Sonra bazen topluca, bazen tek tek insan kovalayacaksın.

Dışlanmışlığın, itilmişliğin, öteki sayılmanın ne olduğunu bildin sanılacak…

Lakin KİBİR her yanını saracak.

Kibriniz bazen ölü insanları bile aşağılatacak size…

Bazen güçsüzler intikam veya gözdağı diye kudretinizin emrindeki güçlerce hırpalanacak.

Ve hanginiz ağzını açarsa açsın, bize ‘birlik, beraberlik, bütünlük’ten söz edecek.

‘Halk çocukları’; büyüyünce, lider filan olunca, pohpohlanıp kudret kazanınca kendilerini tutamıyor.

Yoksa ne biri hanedandan ne diğeri sosyeteden!

“Demokrasinin ucubesi” bile Kasımpaşa’dan, Tunceli’den, alttan, ortadan, yandan, kenardan kimimizin öyle böyle sıçramasına el veriyor…

Lakin bir büyüklük, bir devlet, bir kudret, bir hükmetme, bir ötekini aşağılama kibri de bazen birlikte zıplayıveriyor.

Delikanlılık, kavga, bazen kalenderlik, bazen öfke; gücünü mertlikten alıyorsa, ne ala.

Ama mertlik KİBİR kaldırmaz.

Mertlik tevazuu ile beslenir.

Mertlik milyonlarca insanı beyinsiz saymaya da gelmez. Kendine özsaygıdan yola çıkar; insana saygıyla, insanı aşağılayana ve kibre isyanla büyür.

Mertlik güce karşı isyandır; güçsüze tokat değil!

İlle de, ne oldum dersen…

Ne olmadığın anlatılır!

***

İki gün sonra seçimleri (yine) AKP kazandı. Başbakan Erdoğan (yine) balkona çıktı ve şunları söyledi:

“KİBİRDEN zaten sakınıyorduk. Bugünden itibaren çok daha büyük bir hassasiyetle sakınacağız.

Daha mütevazı olmanın gayreti içinde olacağız.

Gururu, böbürlenmeyi hiçbir zaman kafamızdan içeri almadık. Bundan sonra daha da hassas olacağız.

Tevazu bizim şiarımızdır. Bundan sonra da tevazuda toprak gibi olmaya daha fazla özen göstereceğiz.

Üzdüğümüz ve kırdıklarımızdan helallik istiyorum. Bize oy vermeyenlerin yaşam tarzı da şerefimiz, onurumuz olacak. Vurmaya değil, sevmeye geldik.”

***

Sonrasını, AKP’li olsanız da, hep birlikte biliyoruz. Bazen adlarını farklı koyuyoruz.

Sonrasında “vurulan” çocuklar, “meydanlarda yuhalatılan anneler”; Soma’da yerdeki madenciye tekme, bir başkasına tokatlı ders, ille Mercedes, kasa-kutu-sıfırlı çılgın günler; Saray, havuzculara övgüler, haddini bil’ler, sen kimsin ya’lar, başkasının yaşam tarzına, inancına, kimliğine, kişiliğine tekmeler, tokatlar, silleler; çapulcular, Vandallar, Zerdüştler!

Sonrasında burada yine çok sayıda “KİBİR” yazısı:

Kibrin neyse, zikrin o… Kibir ve Kin’in kesintisiz tekmesi… Kibir ağalarından, paşalarından bir tekme ona, bir tekme sana… Kibrin sonu da kabir” gibi başlıklarımla.

***

Sonrasını da biliyor musunuz?

Haberlere göre, son seçimlerin ardından, daha yeni, Başbakan ve AKP Genel Başkanı Davutoğlu bazı anketler, araştırmalar yaptırmış; “iktidarın oy kaybı neden” diye.

Sonuç şu çıkmış özetle:

KİBİR yüzünden!

Kibir, şımarıklık, israf, şatafat yüzünden!

***

Allah Allah, demek kibir, şımarıklık, israf, şatafat varmış…

Toprak gibi tevazu, gurur ve böbürlenmeyi kafadan içeri sokmayan hassasiyet, daha mütevazı olmanın gayreti, başkalarının yaşam tarzını da onur ve şeref bilmek, vurmak değil sevmek, çok daha büyük hasiyetle kibirden sakınmak gibi şeyler değil.

Bir varmış, bir yokmuş…

Ne kadar kabarırsan kabar…

Kibrin sonu da kabirmiş!