Maç sahada takım ruhu kulübede kazanılır

Golleri, asistleri, kurtarışları, pasları, verkaçları, kaçanları uzun uzun anlatabiliriz...

Sahadaki gol sevinçlerini, tribünlerin coşkusunu destan gibi yazabiliriz.

Ama “takım ruhu”nu görmek istiyorsanız, kulübeye bakacaksınız.

Sahadakiler gol attığında, kulübedeki ne yapıyor, ona bakacaksınız.

***

Beşiktaş’ın yedek kulübesi, “yedek” olmadığını, o takım ruhunun asli parçası olduğunu gösterdi hep.

Devre arası gelmiş, doğru dürüst forma giymemiş Demba Ba, her golde kenardan hemen oyuna giriyor, golü atana sarılıyordu mesela.

Gaziantep maçından sonra coşkuyla “üçlü”yü çektiren Tolga Zengin, İspanya’dan gelip taraftarın sevgilisi olmuş bir kalecinin gölgesinde miydi, yoksa her maça ilk 11’in başında kaptan mı çıkmıştı? Birbirine o kadar sarıldıklarına göre, ikisi kalede birlikte mi duruyordu?

Hiç Rhodolfo’ya dikkat ettiniz mi? Yerine durmadan oyuncu aranmış, hep kenarda, hatta kadronun dışında kalmış biri miydi, yoksa o sevinci ancak sürekli sahada olan biri mi yaşardı? Neden çocukları hep sahadaydı?

Ersan Gülüm hiç oynamadı, ama Çin’den sanki bu takımın neresinde olursa olsun, bir parçası olmak için mi koşmuştu?

Gökhan İnler hiç gocundu mu, Necip Uysal kaptanlık pazubendini hep Oğuzhan’ın kolunda seyrederken hiç yutkundu mu?

***

Neden Quaresma yeniden dönmüştü bu takıma sahi?

Demba Ba neden altyapıdan yetişmiş gibi dönüp bu takıma “ölmeye geldi”? Holosko şampiyon Sidney’den neden İnönü’ye koştu dün?

Siz kaç teknik direktörü, bırakın yardımcılarını, tüm ekibi ön plana çıkartmaya çalışırken gördünüz? Hangi statta kaç malzemeci üçlü çektirdi Süreyya?

Kim bilir, belki şampiyon olunca böyle oluyordur...

Belki de, böyle olunca şampiyon olunuyordur!

***

Yılın transfer politikası:

1 Gökhan verip 2 Gökhan almak!

Verdiğin Gökhan’ı da bütün sezon dinlendirip geri almak.

İsmail verip Caner ve Gökhan almak.

Gomez ile Sosa kaybedip Talisca, Aboubakar ve de Cenk kazanmak!

Olcay’ı kucaklayıp uğurlamak, Babel’i uğuruyla kucaklamak!