Rolling Stone Dergisi ve cazın sonu gerçekten geldi mi?

New York Times’ın yazarları arasında en sevdiğim olan Maureen Dowd (Bunun nedenini daha sonra açıklayacağım) 1960’lı 70’li yıllarda modernin tanımını yapan, trendleri belirleyen, kültürün yönünü çizen Rolling Stone dergisinin kurucusu ve sahibi Jan Wenner ile yaptığı söyleşiyi bir süre önce yayınladı. O yıllarda kaçırmadan okumaya çalıştığım derginin eski sahibi Jan Wenner artık yarı emekli hayatı yaşıyor ama hayat tarzı ve beyni neyse ki hala daha sakinleşmemiş. ‘Like a Rolling Stone' adını verdiği hatıraları 13 Eylül'de yayınlandı. Kitabı ısmarladım. Onu beklerken, söyleşide takıldığım bir konuya girmek istedim bugün.

Haklı olarak derginin çıkmaya başladığı dönemdeki Rock and Roll’un artık bitmiş olduğunu söyleyen Wenner, onun da sonunun caz gibi olacağını ve bir daha geri gelmeyeceğini söylemiş…

İki müzik türü hakkında da uzman değilim hele 'Rock and Roll' hakkında hiç değilim ama caz hakkında çok iyi bir öğrenci olduğumu söyleyebilirim.

İyi bir öğrenci olarak Bay Wenner’ın da ‘Caz öldü mü?’ başlıklı bitmeyen tartışmada 'Evet öldü' diyenlerin safında yer aldığını üzülerek gördüm böylece.

Aslında hem 'Rock and Roll' hem de cazda aynı yanılgı yaşanıyor. Nasıl ki cazda bir zamanlar gelenekleri belirleyen John Coltrane, Miles Davis, Dizzie Gillispie gibi ustalardan sonra gidilecek bir yer kalmadığı ve onların üstüne yeni bir şey yapılmayacağını düşünenler artık cazın öldüğünü söylüyorlarsa Rock and Roll'da da Rolling Stones, Bob Dylan, Beatles, U2’dan sonra artık bu türde yeni bir şeyler yapılamayacağını düşünenler de bu türün sonuna gelindiğini söylüyorlar.

Diğeri hakkında bir şey söyleyemeyeceğim ama caz hakkında bir şeyler söylemeliyim.

Cazın taa New Orleans’a uzanan Amerikan kültürüne dayalı türünde sınırlara hakikaten gelinmiş olabilir ama caz dünya müziğine açıldığı takdirde, yeni aletleri de( özellikle ud ve kanun’u) müziğine dahil ettiğinde cazın önü bence hala daha açık.

Ne demek istediğimi biraz sonra açacağım.