Tarihi protokol

Milli Eğitim Bakanlığı ile Gençlik ve Spor Bakanlığı arasında işbirliği sağlanarak; milli, ahlaki, insani, manevi ve kültürel değerlerini benimseyen, koruyan ve geliştiren; ailesini, vatanını, milletini seven ve daima yüceltmeye çalışan, beden, zihin, ahlak, ruh ve duygu bakımlarından dengeli ve sağlıklı şekilde gelişmiş bir kişiliğe ve karaktere, hür ve bilimsel düşünme gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, sosyal, kültürel, sanatsal ve sportif alanlarda temayüz etmiş, insan haklarına saygılı ve topluma karşı sorumluluk duyan güçlü bir gençliğin yetiştirilmesi amacı ile tarihi bir protokol imzalandı.

Eğer bu ülkenin gençleri, çocukları, sporu, kültürü, sanatı umurunuzda ise, bu önemli protokolün takipçisi olun. Çünkü hem eğitim sistemimiz, hem spor sistemimiz açısından ezber bozan, hatta yeni bir sistemin kuruluşunun ilanıydı bu protokol. Sporcu, yönetici, yazar, yorumcu vs sıfatlarıyla 40 yıla yakındır sporun içindeyim. Masanın hemen her yerinde oturmuş, tarihini, ekonomisini, sosyolojisini, stratejisini az buçuk yazan, yorumlayan biri olarak bu protokolü çok önemsiyorum.

Geçmişte yapılan protokolleri de biliyorum, neden hayata geç(e)mediğini de... Bu kez iki bakanın, iki müsteşarın, işin içindeki bürokratların bu konudaki samimiyetlerini ve kararlılıklarını gayet yakından bildiğimden ‘tarihi’ diyorum bu protokole. Herkes üzerine düşeni yapmalı. Sizin de üzerinize düşen, kendi çocuklarınızın geleceği için bu protokolün hayata geçmesinin destekçisi ve takipçisi olmanız.

Yaklaşık dört yıldır Ankara’da Sportif Değerlendirme ve Geliştirme Kurulu’nda görev yapıyorum. İki spor bakanı tarafından atanarak iki dönem bu kurulda görev yapmış tek sivil üyeyim. Bu köşeden daha önce yazdığım gibi, ben kendi adıma amacıma ulaştım. Çok yakın zamanda hayata geçecek Türk sporundaki devrim niteliğindeki yapısal reformlardan sonra da kendi açımdan misyonumu tamamlamış olacağım.

“Eğer insan kısa cümleler kuruyorsa, uzun yorgunlukları vardır.” Bob Dylan