Sübhaneke duası nasıl okunur? Sübhaneke duasının anlamı nedir?

SÜBHANEKE DUASININ TÜRKÇE MEALİ

Allah'ım! Sen eksik sıfatlardan pak ve uzaksın. Seni daima böyle tenzih eder ve överim. Senin adın mübarektir. Varlığın her şeyden üstündür. Senden başka ilah yoktur. Sübhâneke, cenaze namazında parantez içindeki "Ve celle senâük" cümlesi ile beraber okunur.

SÜBHANEKE DUASI NEDEN OKUNUR?

Anlatılan rivayetlere göre Sübhaneke duasının sözleri Adem Aleyhisselam’a aittir ve Allah-ü Teala tarafından ona öğretildiği söylenmektedir.

Hz Adem Peygamber yapmaması gereken bir hatayı yaparak kendisine yasak kılınan cennet meyvesinden yedi ve Allah-ü Teala tarafından cezalandırılıp dünya ya gönderildi.

Dünya hayatının Ahiret hayatından zor olduğunu gören ve bu durum karşısında oldukça zorlanan Adem Aleyhisselam Allah’tan af ve özür dilemek için dua etmiştir. Allah-ü Teâlâ onu dünyada yalnız bırakmayıp ona yardım etmiştir.

DUANIN ÖNEMİ

Dua, insanda doğuştan var olan bir duygudur. Bu sebeple bütün dinlerde dua mevcuttur. Üstün bir varlığa inanan her insan, hayatının herhangi bir anında dua ihtiyacını hisseder. Çünkü her insan, zaman zaman üstesinden

gelemeyeceği birçok olay, üzüntü ve sıkıntı ile karşılaşır.

Böyle anlarda insan, Allah’a sığınma ve O’ndan yardım isteme ihtiyacı hisseder ve dua eder.

Normal zamanlarda dua etmeyen veya Allah’a inanmayan insanlar bile üstesinden gelemedikleri olaylar karşısında, darda kaldıkları ve sıkıntıya düştükleri zamanlarda dua

ihtiyacı hissederler. Bu da insanın duaya muhtaç olduğunun delilidir. Yüce Allah, bu durumu Yûnus sûresinin 12.

ayetinde şöyle açıklar:

“İnsana bir zarar dokunduğu zaman, yan yatarken, otururken ya da ayaktayken bize dua eder; zararını kaldırdığımız zaman ise, sanki kendisine dokunan zarardan dolayı

bize hiç dua etmemiş gibi davranır. İşte aşırı gidenlere yaptıkları şeyler böyle süslü gösterilmiştir.”

DUANIN ANLAMI

Sözlükte; “çağırmak, seslenmek, davet etmek, istemek

ve yardım talep etmek” anlamlarına gelen dua, din ıstılahında; Allah’ın yüceliği karşısında insanın aczini ve zafiyetini itiraf etmesi, sevgi ve saygı ile O’nun lütuf, nimet

ve yardımını, dünya ve ahirette nimetler ve iyilikler ihsan

etmesini; üzerindeki sıkıntı, dert ve belayı gidermesini;

günah, hata ve kusurlarını bağışlamasını dilemesi; yalvarıp

yakarması ve O’na hâlini arz edip niyazda bulunması demektir. (bk. Rağıb ve İbn Manzûr, d.’a.v. maddesi)

Dua kavramı; “saygı” ve “Allah’ı anma” (ta’zîm ve zikir)

ile “çağrı” ve “istekte bulunma” (nidâ ve istiâne) anlamlarını birlikte içerir.

Dua; sınırlı, sonlu ve aciz olan insanın bütün benliğiyle

sınırsız, sonsuz ve kudret sahibi olan yüce Allah’a yönelip

O’ndan istek ve dilekte bulunması, O’nunla arasında bir

köprü ve diyalog kurmasıdır. Dua eden insan; bütün zayıflığı, acizliği ve ihtiyaçları içinde, Yüce Allah’ın sonsuz

kudretinin ve yüceliğinin, isteklerini ancak O’nun lütfu ve

yardımıyla elde edebileceğinin bilincindedir. Bu bilinçle

yapılan dua; insanın Yaratan’ına olan inancının, güveninin

ve O’na teslim oluşunun bir göstergesidir. İşte bundan dolayı Peygamberimiz (s.a.s.);