Teori iyi pratik sıfır

Anayasa’nın 42. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti’nin her vatandaşının eğitim ve öğrenim hakkını güvence altına alır. İlköğretim zorunludur ve devlet okullarında -eğer çocuğunuzu kaydetmek için ödemek zorunda olduklarınızı saymazsak- parasızdır.

Yani kimse kimseyi en azından ilköğretim okuluna gitmekten alıkoyamaz.

Devlet okullarında öğrencilere yeterli sayıda ve ihtiyaca göre öğretmen bulmak, okulun fiziki koşullarını iyileştirmek, eğitimin niteliğine uygun malzeme ve donanım sağlamak yine devletin görevidir.

Tabi ki teoride...

*

Dün binlerce öğrenci dersbaşı yaptı. Ama Anadolu Ajansı’nın haberine göre yalnızca İzmir’de 6 bine yakın öğretmen açığı var. Üstelik öğretmenlerin dağılımı, benim diyen matematik dehalarını bile çaresiz bırakacak türden...

Norm kadrosu olmayan 5 branşta 23 öğretmen görevliyken 11 branşın kadrolu öğretmeni yok. 25 branşta ise 460 öğretmen fazlası var.

Okulların su ve elektrik borcu ise yaklaşık 51 milyon lira. Geçen hafta Karşıyaka ve Bayraklı ilçelerinde, borçları yüzünden 3 okulun elektriği kesildi.

Neyse ki dağıtımcı şirket ile yapılan görüşmeler sonuç verdi de öğrenciler elektriksiz kalmaktan kurtuldu. Çaresiz kalan Milli Eğitim Müdürü, bakanlık ve Özel İdare’den kaynak istedi. Yalnızca Özel İdare kaynaklarının bu borcu ödemeye yetmeyeceğini de duyurdu.

Okulların bakım ve onarımı ise neredeyse belediyelerin insafına bırakıldı. İzmir bu konuda şanslı çünkü hemen tüm ilçelerde bu işleri belediyeler üstlendi. Okulları boyatıyor, onarımlarını yaptırıyor, kimi yerlerde malzeme ihtiyaçlarını gideriyorlar.

Bu sözünü ettiklerim Türkiye’nin üçüncü büyük şehrinde yaşanıyorsa varın gerisini siz düşünün...

Evet, Anayasa’nın 42. maddesi Türkiye Cumhuriyeti’nin her vatandaşının eğitim ve öğrenim hakkını güvence altına alıyor.

Ama ne yeterli sayıda öğretmen var ne okulların fiziki koşulları iyileştiriliyor ne de yeterli malzemeler sağlanıyor.

Teori iyi ama pratik sıfır...