Yılmaz Erdoğan üzüntüsünü şiirleştirdi

6 Şubat'ta Kahramanmaraş merkezli depremler, 50.096 vatandaşımızın hayatını kaybetmesine, yüzbinlerce binanın yıkımına neden oldu.

Aradan geçen yaklaşık iki aylık süreçte başta en çok yıkıma uğrayan Hatay, Adıyaman ve Kahramanmaraş olmak üzere 11 ilimizde hayatın yeniden yeşermesi için çalışmalar devam ediyor.

Depremlerde yaşanan kayıplarımız için hepimiz kişilik yapısına göre farklı tepkiler gösterdik. Tepkilerimiz nasıl olursa olsun temeli büyük bir üzüntüye dayanıyor.

Yılmaz Erdoğan, üzüntüsünü eli kalem tutma özelliğiyle şiirleştirdi. Erdoğan, deprem şiirini Erol Mutlu'nun müziğiyle seslendirdi.

Adıyaman'da, Malatya'da, Diyarbakır'da

Taştan heykeller gibi bakıyoruz

Nemrut Dağı'ndan şimdi dünyaya,

Başımıza gelenin ne olduğunu

Tam anlayamadık da...

Pazarcık, Elbistan

Ve Samandağ'da,

Hani yalnız bereket yağardı

İskenderun Ovası'na?

Şiir başlıyorsa madem,

Sözün bittiği yerde,

Dilimize çevirmek

Eğer mümkünse.........

Bilmem belki de değildir.

Söz sanatlarından hiçbiri

Hatta hiçbir güzel şey

Bu ana eşlik etmek

İstemeyecektir.

Öte yandan Yılmaz Erdoğan, birkaç gün önce de başka bir deprem şiiri yazmıştı:

Gerçek ne kadar telaşlı

Hakikat o kadar vakur

Ne ekersen onu biçersin

İlim açık konuşur

Lakin şifası mümkün olmayan

Gözyaşlarıyla oluşan bu koca boşluk

Evladının canıyla sınanan bir insanın

Nereye başvuracağını bilmediği davası...

Allah'ım neden

Burada çatallaşır

Her zaman kader?

Bir dondurmacı neşesi

Bir türkü membası

İsyan değil haşa

Yalnızca bir sorudur:

Neden Maraş,

Hep bir uzun havanın konusudur?