İzmir'de "Zelzele!"

Ne desen eksik, bir şey desen fazla… Kelimeler kifayetsiz, söz hükmünü yitirir böyle bir anda. Milyonlarca kez tekrarlanmış hiçbir laf, enkazın altında kalan çocukların ulaşamadığı bir bardak suyu düşünen annenin yanan yüreğine su dökmez. O yüzden sanatın büyüsüne sığınmak en iyisi…

Bir asker şairdi Bekir Sıtkı Erdoğan… “Gurbetten gelmişim yorgunum hancı” dizesinin yazarıydı. “İbibikler öter ötmez ordayım” diyordu sabırsız yara.

1967’de Adapazarı depreminin ardından bir şiir yazdı.

Sezen Aksu 1982 yılında “Firuze” albümünü yaptı. O albümün yedinci parçasının adı “Zelzele”ydi. Bekir Sıtkı Erdoğan’ın şiirini Orhan Gencebay bestelemişti.

İzmir’de olan zelzele sonrasında hissettiğim duygu tam da bu şiir, bu beste, bu şarkının anlattıklarıydı. Bekir Sıtkı Erdoğan'ın şiiri şöyle:

AYAKLAR ALTINDA

Bu gece şehirde bir tevekkül var

Duraklar hu çeker yollar sallanır

Meçhul bir tarafa bütün yolcular

Tirenler hu çeker kollar sallanır

Ne serden haber var, artık ne yardan

Göz güzü görmez topraktan kardan

Telgraf telgraf ayrılıklardan

Direkler hu çeker, teller hu çeker

Nedir topraktaki bu iniş kalkış?

Bir tarafta ecel, bir tarafta kış

Bütün bahçelerde ayin başlamış

Ağaçlar hu çeker, dallar hu çeker

Bu nasıl ibadet, kimin çağrısı?

Bütün bakışlarda safran sarısı

Evler secde etmiş gece yarısı

Odalar hu çeker, holler sallanır

Bu gece şehirde bir tevekkül var

Can alış-verişte, her taraf pazar

Ayaklar altında sabaha kadar

Kubbeler hu çeker, kullar sallanır

Sezen Aksu'nun bu şiirden yaptığı "Zelzele" şarkısı da şöyle: